Μίκης Θεοδωράκης: "Αλυσοδεμένη η Ελλάδα"

Με την υπογράμμιση ότι θα πρέπει να σταματήσει να είναι αλυσοδεμένη η Ελλάδα στα ξένα αφεντικά, ο Μίκης Θεοδωράκης ολοκλήρωσε την επίσκεψή του στην Κρήτη, μιλώντας σε μία εντυπωσιακή συγκέντρωση στον γενέθλιο τόπο του, τα Χανιά, στο θέατρο της ανατολικής τάφρου. Μαζί με τον ιδρυτή της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών, μίλησαν επίσης ο Γιώργος Κασιμάτης, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της ΚΑΠ και ο Νίκος Χατζημιχελάκης, δικηγόρος, εκπρόσωπος ΚΑΠ-Σπίθας Χανίων. 

Απευθυνόμενος στους Χανιώτες φίλους της «Σπίθας» ο Μίκης Θεοδωράκης σημείωσε τα ακόλουθα:

« Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως λαός είναι ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε όλοι μαζί στο ίδιο καράβι που ονομάζεται Ελλάδα. Ότι επομένως μας αφορά άμεσα τόσο η κατάσταση του πλοίου όσο και οι συνθήκες του ταξιδιού. Αν σταματήσουν οι μηχανές, σταματάμε κι εμείς κι αν βουλιάξει, τότε βουλιάζουμε κι εμείς. Αριστεροί, δεξιοί, πλούσιοι, φτωχοί, αδιακρίτως όλοι μαζί. Και σ’ αυτό το πλοίο δεν είμαστε συνεπιβάτες αλλά συνιδιοκτήτες.

Επομένως συνυπεύθυνοι για την κατάστασή του, για την πορεία του και για την ασφάλειά του. Κι ακριβώς γιατί οι πιο πολλοί δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει αυτές τις αλήθειες, βρεθήκαμε ξαφνικά εμείς οι συνιδιοκτήτες και συνυπεύθυνοι στιβαγμένοι στα αμπάρια του πλοίου, λες και είμαστε εμπορεύματα, ενώ στα καταστρώματα σουλατσάρουν απολαμβάνοντας τον αέρα της θάλασσας ξένοι επιβάτες, αντάμα με ορισμένα δικά μας σαϊνια και στη θέση του καπετάνιου επίσης ξένοι, με βοηθούς Έλληνες υπουργούς και υπαλλήλους.

Δεν ξέρω πώς αισθάνεστε εσείς, αλλά εγώ αν και υποχρεώθηκα στο παρελθόν να ταξιδέψω σε αμπάρια πλοίων αλυσοδεμένος, ντρέπομαι. Γιατί στο κάτω-κάτω τότε είχαμε από πάνω μας μια Βέρμαχτ ή μια Δικτατορία. Ξέραμε ότι ο αγώνας ήταν άνισος και γι’ αυτό, αν και αλυσοδεμένοι, είχαμε καθαρή συνείδηση. Δεν ντρεπόμασταν. Μόνο πονούσαμε, γιατί μας πήραν με τη βία το πλοίο ΕΛΛΑΔΑ και μεις το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να αντέξουμε ως το τέλος, έως ότου διώξουμε τους ξένους από τα καταστρώματα κι από τα πηδάλια.

 Τούτη τη φορά όμως τα πράματα είναι διαφορετικά, γιατί όπως είπα, οι πιο πολλοί δεν πιστεύουν ότι το πλοίο είναι δικό τους και ότι η μοναδική δύναμη που διαθέτουν αυτοί που μας διοικούν σήμερα, είναι η δική μας παθητική στάση και η άγνοιά μας ότι είμαστε τόσο πολλοί και δυνατοί, που όταν το καταλάβουμε και το θελήσουμε, τους πετάμε -ξένους και ντόπιους- στη θάλασσα και σώζουμε το καράβι, που πάει από το κακό στο χειρότερο. Ένας ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ όπως το ονόμασαν οι ίδιοι, που τον οδηγούν κατ’ ευθείαν πάνω στο παγόβουνο, που μας περιμένει για να μας τσακίσει ολοκληρωτικά.

 Ας δούμε τώρα μέσα σε ποια πελάγη ταξιδεύουμε. Η οικονομική τρομοκρατία μετά την Ελλάδα ρίχνει τον ένα ευρωπαϊκό λαό μετά τον άλλον μέσα σε μια μανιασμένη θάλασσα. Απειλεί ακόμα και την ίδια την Αμερική, την πιο μεγάλη χώρα του καπιταλισμού. Αυτό που συμβαίνει είναι πράγματι πρωτάκουστο. Όπως όλοι ξέρουμε, ο καπιταλισμός θεοποίησε το χρήμα. Και όπως φαίνεται, το χρήμα απέκτησε συνείδηση της δύναμής του, έγινε όπως λένε άυλο (χρηματοπιστωτικό στη γλώσσα των οικονομολόγων), άυλο μεν όμως τόσο παντοδύναμο, ώστε να μπορεί να υποτάξει ακόμα κι εκείνον που το γέννησε, δηλαδή τον καπιταλισμό. Για να κάνει τι; Μα για να εξουσιάσει πάνω από όλους τους λαούς με όπλο την οικονομική τρομοκρατία επιβάλλοντας μια Νέα Διεθνή Τάξη Εξουσίας, που θα την ονομάζω «νέο-φετιχιστική». Από τη λέξη «φετίχ» ή «τοτέμ», που κάποτε λάτρευαν σαν Θεό οι πρωτόγονοι. Τώρα τη θέση του φετίχ την έχει πάρει το χρήμα, που ταυτόχρονα μας βυθίζει σε ένα νέο πρωτογονισμό. Δηλαδή σ’ αυτή τη μανιασμένη θάλασσα, όπου το πλοίο ΕΛΛΑΣ κλυδωνίζεται ουσιαστικά ακυβέρνητο, μιας και η γέφυρα έχει καταληφθεί από την Τρόικα δηλαδή το πειθήνιο όργανο των Τραπεζών, πάνω στις οποίες στηρίζει τη δύναμή του το «άυλο χρήμα» από όπου εκπορεύεται η οικονομική τρομοκρατία και ο νεο-φετιχισμός.

 Κι όλοι εμείς οι άλλοι, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, βρισκόμαστε στοιβαγμένοι στο αμπάρι του πλοίου και η μόνη μας αντίδραση είναι να φωνάζουμε κάθε φορά που ένα πελώριο κύμα μας ταρακουνά. Κι ο ένας χάνει τη δουλειά του, ο άλλος κλείνει το κατάστημά του, η φορολογία μας ξεζουμίζει και η φτώχεια χτυπά την πόρτα μας.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα από σας να σκεφτείτε δύο πρωταρχικά πράγματα: Το πρώτο είναι να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι βρισκόμαστε στο ίδιο πλοίο, που βολοδέρνει μέσα σε μια άγρια θάλασσα και ότι δεν είμαστε συνεπιβάτες αλλά συνιδιοκτήτες με ίσα μερίδια ευθύνης ο καθένας. Και το δεύτερο ότι η πορεία του πλοίου είναι βασικά λαθεμένη και εν πάση περιπτώσει εμείς οι πολλοί, η πλειοψηφία, κλεισμένοι όπως είπα στο αμπάρι είμαστε ουσιαστικά εξουδετερωμένοι. Είμαστε εμπορεύματα που μας προορίζουν για πούλημα είτε είμαστε αρνάκια που μας οδηγούν για τα περαιτέρω. Σ’ αυτή την κατάσταση μας καταδικάσανε να είμαστε και γι’ αυτό εκείνο που θα πρέπει να κάνουμε είναι να αποφασίσουμε να αγωνιστούμε. Πολίτες υπεύθυνοι, περήφανοι, έξυπνοι, δυνατοί και αποφασισμένοι πρώτα απ’ όλα να κερδίσουμε την προσωπική μας αξιοπρέπεια. Οπότε το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιταχτούμε καλά στα μάτια, να δώσουμε τα χέρια, να ενωθούμε όλοι με ένα σκοπό και μια θέληση.

Ο σκοπός μας θα πρέπει να είναι να κυβερνήσουμε εμείς οι ίδιοι το καράβι μας και η θέληση να προσπαθήσουμε να το οδηγήσουμε σε ήρεμα νερά, μακριά από τον σκυλοκαυγά όπου το ένα τέρας προσπαθεί να φάει το άλλο, σ’ αυτόν τον κόσμο που τον χαρακτηρίζει ο Νόμος του ισχυρότερου, δηλαδή ο Νόμος της Ζούγκλας.

Προς το παρόν υπάρχει άμεση ανάγκη να σταματήσει η λαθεμένη πολιτική της Τρόικα-Κυβέρνησης που αφορά την οικονομική και κοινωνική πολιτική. Από τη στιγμή που ήρθε η Τρόικα τον Μάιο του 2010 έως σήμερα όλοι οι αριθμοί διαψεύστηκαν και όλα τα μέτρα που πάρθηκαν απέτυχαν. Με το Μνημόνιο η χώρα βυθίζεται καθημερινά σε μεγαλύτερη κρίση, που την οδηγεί σε πλήρη κατάρρευση με αυξανόμενους ρυθμούς.

Εν τούτοις η Κυβέρνηση επιμένει συνεχίζοντας την ίδια αποτυχημένη της πολιτική. Ποιο ήταν το αμάρτημα των προηγούμενων κυβερνήσεων που οδήγησαν στη διόγκωση του Δημόσιου Χρέους; Τα συνεχή δάνεια. Τι κάνει η σημερινή Κυβέρνηση; Συνεχίζει τον ίδιο αμαρτωλό δρόμο με νέα δάνεια! Τότε γιατί δεν συνέχιζε να δανείζεται τον Οκτώβρη του 2009 που έγινε κυβέρνηση; Και ποιος ο λόγος να προσφύγουμε στο ΔΝΤ και τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες; Τώρα φαίνεται καθαρά, ότι δεν ήταν ο Παπανδρέου που κατέφυγε στην Τρόικα αλλά η Τρόικα και οι δανειστές που τον υποχρέωσαν να θέσει τη χώρα μας κάτω από την κηδεμονία τους, γιατί όπως αποδείχθηκε, τα δάνεια με τα οποία συνεχίζεται η υπερχρέωσή μας, δεν προορίζονται για μας αλλά για κείνους. Δηλαδή μας δανείζουν, μας χρεώνουν με τόκους και στη συνέχεια τα δάνεια που μας δίνουν, πάνε κατ’ ευθείαν στους δανειστές μας. Να για ποιο λόγο αν και έχουμε εισπράξει μετά τον ερχομό της Τρόικα πολλά δισεκατομμύρια Ευρώ, η ελληνική αγορά είναι στεγνή από χρήμα, δεν πηγαίνει ούτε ένα Ευρώ σε αναπτυξιακά έργα, ο κόσμος γίνεται όλο και πιο φτωχός, ενώ η κυβέρνηση καταφεύγει σε φόρους και σε αύξηση του ΦΠΑ για να μαζέψει χρήματα, προκειμένου να πληρώσει τους κρατικούς υπαλλήλους και τα υπόλοιπά της έξοδα. Δηλαδή ουσιαστικά γδύνουν τους πιο αδύνατους, μικρομεσαίους, τους μισθοδίαιτους και τους συνταξιούχους αυξάνοντας την ανεργία για να συντηρούν το Δημόσιο, ενώ τα δάνεια μπαίνουν και βγαίνουν χωρίς ίχνη κέρδους για μας, με μόνη συνέπεια τη διόγκωση του Δημόσιου Χρέους. Που μέσα σε ενάμιση χρόνο εκτινάχθηκε από το 132% του ΑΕΠ στα 152%. Και όπως όλοι γνωρίζουν, το 150% είναι η κόκκινη γραμμή, πέρα από την οποία δεν υπάρχει τρόπος να απαλλαγεί ακόμα και μια πλούσια χώρα από τα χρέη με τους τόκους και τα χρεολύσια στον αιώνα τον άπαντα. Με άλλα λόγια η Κυβέρνηση αυτή μας οδήγησε μέσα σε ενάμιση χρόνο στην πλήρη οικονομική καταστροφή. 

Μια τόσο άθλια, πρόστυχη και καθαρά αντεθνική κομπίνα όπως αυτή που έγινε σε βάρος του Λαού μας, δεν νομίζω να εφαρμόστηκε έως σήμερα σε καμμιά χώρα του κόσμου. Πρόκειται για ένα εθνικό έγκλημα που θα πρέπει άμεσα να σταματήσει, Πρώτον γιατί διαλύει κυριολεκτικά τη χώρα μας σε βάθος χρόνου και Δεύτερον γιατί μόνο σε κάφρους αξίζει μια τέτοια κοροϊδία.

Περνώ τώρα στο πρόβλημα της ουσιαστικής και όχι της τυπικής συνταγματικής νομιμότητας της παρούσας κυβέρνησης. Βασική αρχή του δημοκρατικού μας πολιτεύματος είναι ότι η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει. Στην πραγματικότητα σήμερα αυτή η αρχή έχει αντιστραφεί, δεδομένου ότι δεν είναι η πλειοψηφία αλλά η μειοψηφία που κυβερνά και η πλειοψηφία ελέγχει. Ειδικά εμάς τους ανεξάρτητους και τους εκτός των κομμάτων που είμαστε τα κύρια θύματα της πολιτικής της κυβερνητικής μειοψηφίας, μας έχουν καταντήσει παθητικούς παρατηρητές της ριζικής αποδόμησης της ελληνικής κοινωνίας και της πατρίδας.

Γιατί δεν είναι μόνο οι απλοί πολίτες που θίγονται από τα εξοντωτικά μέτρα της κυβέρνησης αλλά και η ίδια η χώρα, η πατρίδα μας, που την έχουν καταντήσει παίγνιο στις κάθε είδους ορέξεις των λεγομένων  συμμάχων μας, των Αμερικανών, του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης των Τραπεζών. Η σημερινή Κυβέρνηση μάς έχει υποβιβάσει όσο καμιά άλλη σε υπάκουο υπηρέτη ξένων συμφερόντων. Χωρίς να έχουμε δικαίωμα για τη χάραξη ανεξάρτητης εθνικής, αμυντικής και οικονομικής πολιτικής. Δηλαδή μας έχουν μεταβάλει σε ένα απλό προτεκτοράτο φτάνοντας στο σημείο να μας επιβάλουν Γερμανό υπερ-πρωθυπουργό. Ενώ μεθοδεύουν την εκποίηση του δημόσιου πλούτου της χώρας στους ξένους δανειστές. Βεβαίως κάθε κυβέρνηση που προέρχεται από εκλογές, έχει το δικαίωμα να κυβερνήσει για μια τετραετία, ακόμα κι αν στο μεταξύ απωλέσει ένα μέρος της αρχικής της δύναμης. Ας πούμε ένα 10 έως 15%. Εδώ όμως έχουμε μια αναμφισβήτητη καταρράκωση της εκλογικής δύναμης της παρούσας κυβέρνησης, της τάξης του 50% και πλέον.

 Στην περίπτωση αυτή το Σύνταγμα του 1975 έδινε τη δυνατότητα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Η αλλαγή που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου με την συνταγματική αναθεώρηση του 1985 και που είχε από τότε καταγγελθεί ότι αλλοιώνει τον χαρακτήρα του Πολιτεύματος, μας οδήγησε ακριβώς σ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα. Αν υπήρχε στοιχειώδης ευθιξία, θα έπρεπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός να ζητήσει να γίνουν εκλογές, για να κρίνει ο λαός εάν εξακολουθεί να έχει το ουσιαστικό δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις που μάλιστα ξεθεμελιώνουν την ίδια τη βάση της ελληνικής κοινωνίας και δεσμεύουν τη χώρα για πολλές δεκαετίες. Τι άλλο στην ουσία είναι αυτό παρά ένα παρατεταμένο πραξικόπημα; Και η Βουλή; Γιατί όλοι σιωπούν μπροστά σ’ αυτή την κακοποίηση της ουσίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Πρόκειται για ένα συνταγματικό αδιέξοδο, μια παραμόρφωση της πεμπτουσίας της Δημοκρατίας που με απόλυτη περιφρόνηση προς τον ελληνικό λαό, βαρύνει, αλλοιώνει και βλάπτει την χρηστή διακυβέρνηση της χώρας οδηγώντας σε μια ουσιαστική κατάχρηση εξουσίας και μετατρέπει τη Βουλή σε ένα άλλοθι για μια κατ' ουσίαν δικτατορική επιβολή μιας μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας. Με άλλα λόγια οδηγεί στην καταπάτηση της Δημοκρατίας ως συστήματος που διασφαλίζει ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες.

Στο μεταξύ και έως ότου η πολιτική εξουσία επιλύσει τα προβλήματά της, εμείς η συντριπτική πλειοψηφία των ανεξάρτητων πολιτών έχουμε ηθικό, εθνικό και δημοκρατικό χρέος να θεωρούμε τις αποφάσεις αυτής της ουσιαστικής μειοψηφίας σε μια εποχή μάλιστα που έχει παραδώσει τις τύχες της χώρας μας στους ξένους, ως ηθικά, εθνικά και δημοκρατικά παράνομες, αντιτάσσοντας το όπλο της ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ στις ηθικά, εθνικά, δημοκρατικά και ιστορικά παράνομες αποφάσεις της.
Ανυπακοή ατομική και συλλογική σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, που παίρνονται μάλιστα κατ' επιταγήν των ξένων επιτηρητών μας και που θίγουν εκτός από τα συμφέροντα του Λαού και της χώρας, την προσωπική, λαϊκή και εθνική μας αξιοπρέπεια.
Στην ιστορία των δημοκρατιών η πολιτική ανυπακοή υπήρξε το μέσο μη βίαιης και διαφανούς αντίστασης του συνειδητού πολίτη απέναντι στις αποφάσεις μιας Κυβέρνησης που παραβιάζει τους θεμελιώδεις κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης. Η πολιτική ανυπακοή δεν είναι μια αυθαίρετη έννοια. Είναι μια ολόκληρη θεωρία της πολιτικής επιστήμης και του συνταγματικού δικαίου και κεκτημένο του πολιτικού και συνταγματικού μας πολιτισμού.  Οι ρίζες της ανάγονται στις απαρχές του συνταγματισμού, στη Μαγκνα Κάρτα και στο περίφημο δικαίωμα αντίστασης. Δηλώνει το δικαίωμα του πολίτη να μην τηρεί τις υποχρεώσεις του απέναντι στην εξουσία, όταν εκείνη πρώτα δεν τηρεί τους όρους του «κοινωνικού συμβολαίου» Ας μην ξεχνάμε την  ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματός μας: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων».  

Σήμερα όλα δείχνουν ότι η κατάσταση θα χειροτερεύσει πολύ. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 18% και στους νέους το 40%. Σε λίγο θα παρατηρηθούν φαινόμενα φτώχειας με οικογένειες που δεν θα έχουν να φάνε ούτε ψωμί. Οι μεγάλοι φόροι και οι μαζικές απολύσεις θα δημιουργήσουν στρατιές απελπισμένων. Μπροστά σ’ αυτή τη λαίλαπα πρέπει να σκεφτούμε πώς θα πρέπει να απαντήσουμε. Προτείνουμε σαν πρώτα μέτρα την ΑΜΥΝΑ, την ΑΝΥΠΑΚΟΗ, καθώς και την Κοινωνική Αλληλεγγύη. Η άμυνα και η ανυπακοή πρέπει να εστιασθούν στις  περιπτώσεις που κινδυνεύει να ξεπουληθεί όσο-όσο τόσο η ατομική όσο και η δημόσια περιουσία. Λόγου χάρη αυτές τις μέρες πήγε δικαστικός κλητήρας στη Νέα Φιλαδέλφεια να κατασχέσει το σπίτι ενός εργαζόμενου. Τότε μαζεύτηκαν αυθόρμητα οι γείτονες, σκίσανε τα χαρτιά της κατάσχεσης και περιφρουρούν το σπίτι. Βλέπετε εξ άλλου τι γίνεται με το Ελληνικό, που θέλουν να το κάνουν καζίνο.

Επειδή μεθαύριο κιόλας ίσως αρχίσουν στη γειτονιά σας να υπάρχουν περιπτώσεις οικογενειών που δεν θα έχουν να φάνε, θα πρέπει από τώρα να δημιουργηθούν ταμεία Αλληλεγγύης, από μας τους ίδιους, τους γείτονες, τον λαό τον ίδιο. Η Εθνική Αλληλεγγύη θα πρέπει να γίνει από δω και πέρα η βασική μας προσπάθεια, ώστε να μην αφήσουμε ούτε ένα συμπολίτη μας αβοήθητο. Αυτή θα πρέπει να είναι η Εθνική μας Άμυνα στο τσουνάμι που μας ετοιμάζουν για να μας πνίξουν.

Παράλληλα όμως με την Άμυνα, προτείνουμε και την Επίθεση. Σε περίπτωση που υποχρεωθούν να κάνουν εκλογές, τι θα γίνει; Θα ψηφίσουμε πάλι τα ίδια κόμματα; Θα ρίξουμε λευκό; Ή δεν θα ψηφίσουμε; Τίποτα από όλα αυτά. Θα πρέπει να πάρουμε μέρος. Όμως με μια προϋπόθεση: Να δημιουργήσουμε όλοι μαζί τη μεγάλη Εθνική Λαϊκή Παράταξη που θα σαρώσει.

Θα βρούμε τι είναι εκείνα  που ενώνουν τη μεγάλη πλειοψηφία του Λαού μας, που σήμερα βρίσκεται έξω από το Σύστημα Εξουσίας.

Να απαλλαγούμε από το Χρέος. Να φύγει η Τρόικα. Να γίνει συντακτική εθνοσυνέλευση. Να αναδειχθούν καινούρια πρόσωπα που να έχουν την απόλυτη εμπιστοσύνη μας. Να ξεκινήσουμε ένα νέο πρόγραμμα οικονομίας και κοινωνικής ανάπτυξης κλπ. Εμείς, το Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών, έχουμε τις δικές μας προτάσεις και είμαστε έτοιμοι να τις συζητήσουμε με κάθε ανεξάρτητο πολίτη στη βάση του λαού.

Ας αρχίσουμε να κάνουμε κοινές Επιτροπές, που να αποβλέπουν στην ενότητα του λαού. Αρχίζοντας από τους χώρους εργασίας. Τις συνοικίες. Μετά λίγο πιο πάνω, στις πόλεις, στις περιφέρειες, έως ότου καταλήξουμε σε μια ενιαία παράταξη με δικό  της πρόγραμμα, στόχους, μεθόδους δουλειάς και σχέδια για το μέλλον, που να στηρίζεται στην ελεύθερη θέληση των μελών της. Μια παράταξη μέσα στην οποία να επικρατεί το ήθος, οι αξίες και οι αυστηρά δημοκρατικές διαδικασίες. Μια ελεύθερη ένωση ελεύθερων ανθρώπων με τρία βασικά χαρακτηριστικά: την αγάπη στην πατρίδα, την πρόοδο και τη Δημοκρατία.

Ας δούμε όμως τι γίνεται σήμερα στον τόπο μας. Όπως είπα και πιο πριν, η θεοποίηση του χρήματος έχει περάσει στο στάδιο που με όπλο την οικονομική τρομοκρατία επιβάλλει τον νέο-φετιχισμό στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ προσπαθώντας με τον πλήρη έλεγχο του χρηματιστηριακού συστήματος να χειραγωγήσει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και να το αναδείξει σε ισχυρούς πυλώνες ενός νέου τύπου παγκόσμιας διακυβέρνησης. Μεταβάλλει τις κυβερνήσεις σε πειθήνια όργανά του με σκοπό να τις χρησιμοποιήσει σαν όργανα αποδόμησης των χαρακτηριστικών που συνιστούν την ταυτότητα του κάθε έθνους, του κάθε λαού και της κάθε κοινωνίας. Με την πολιτική του «Σοκ και Δέος» που βασίζεται στην κατατρομοκράτηση, την ανασφάλεια και την εξαθλίωση των μαζών, ξεκαθαρίζει όπως φαίνεται το έδαφος, ώστε επάνω στα ερείπια που δημιουργεί, να χτίσει το δικό του μοντέλο του παγκοσμιοποιημένου πολίτη-λαού. Από όπου πέρασε έως τώρα, κυρίως την Λατινική Αμερική και ορισμένες χώρες της Αφρικής και της Ασίας, αφού για ένα χρονικό διάστημα βύθισε τους ανθρώπους σε μια απερίγραπτη δυστυχία, άφησε πίσω της λαούς φοβισμένους, αλλοιωμένους, που έχοντας χάσει την πρωτινή εθνική τους ταυτότητα, προσπαθούν ζαλισμένοι να συνειδητοποιήσουν αυτό που τους συνέβη.

Προς μεγάλη μας δυστυχία αποφάσισε να πατήσει πόδι στην Ευρώπη ξεκινώντας από τη χώρα μας. Με τα στοιχεία που έρχονται λίγα-λίγα στο φως, βλέπουμε τώρα ότι μας είχαν βάλει από καιρό στο μάτι. Ξεκίνησαν αμέσως μετά τη Χούντα με τη συστηματική κατεδάφιση του νεοελληνικού πολιτισμού επιβάλλοντας στη θέση του την υποκουλτούρα, ενώ παράλληλα φόρτωναν στην πλάτη μας υπέρμετρα χρέη με τη μέθοδο των πολεμικών δαπανών και του δημόσιου δανεισμού. Σ’ αυτό τους το έργο είναι βέβαιο ότι είχαν Έλληνες συνεργάτες, από υπαλλήλους και τεχνοκράτες μέχρι υπουργούς και πρωθυπουργούς. Ο σκοπός τους ήταν να μας φορτώσουν με χρέη και τόκους τόσο υψηλούς, ώστε να βρεθεί η χώρα μας να τους χρωστά στο διηνεκές.

Η Ελλάδα μπορούσε μετά τη Χούντα να ξεπεράσει τις προχουντικές κομματικές της διαφορές (που αντανακλούσαν μια διεθνή διαμάχη που δεν υπάρχει πια και που μας οδήγησαν ακόμα και σε εμφύλια σύρραξη) σχηματίζοντας μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με κύριο στόχο την καθολική ανάπτυξη της χώρας, καθώς και την σύναψη ειρηνικών σχέσεων με τους γείτονες, γεγονός που θα μας απάλλασσε από τις στρατιωτικές δαπάνες και τα δάνεια εξασφαλίζοντας οικονομική επάρκεια και άνοδο του μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου του λαού μας.

Τώρα φαίνεται πόσο άβουλοι και ανεύθυνοι ήσαν εκείνοι που συστηματικά διαιρούσαν και υποδιαιρούσαν τον λαό επιβάλλοντας την κομματοκρατία και οδηγώντας έτσι τη χώρα στον παρασιτισμό και τη διαφθορά αντί για την κοινωνική άνοδο και την πρόοδο.

Δεν μπορώ βεβαίως να ξέρω πόσοι και ποιοι από αυτούς είχαν γίνει από τότε όργανα των ξένων γνωρίζοντας ότι ο τελικός τους σκοπός ήταν να μας οδηγήσουν στο σημερινό αδιέξοδο.

Δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον σημερινό πρωθυπουργό και τους πολύ στενούς του συνεργάτες, γιατί όπως είπα, οι ξένοι (το ΔΝΤ και η Ευρώπη των Τραπεζών) είναι αυτοί που τον επέλεξαν, για να εφαρμόσει πιστά το πρόγραμμά τους όπως ήδη το περιγράψαμε.

Το χρήμα, ο νέο-φετιχισμός, οι Τράπεζες, όλη αυτή η επίθεση είναι ένας ιός θανατηφόρος για όλους τους λαούς της γης, απέναντι στον οποίο πάρα πολλοί λαοί πάλεψαν και παλεύουν και μάλιστα επιτυχώς, θα μπορούσαμε να πούμε, για μερικούς από αυτούς. Γιατί λοιπόν όχι κι εμείς;

Φοβάμαι όμως ότι η περίπτωσή μας είναι πολύ βαριά. Εδώ που οδηγήθηκαν τα πράγματα από την παρούσα κυβέρνηση, δεν θα μπορέσουμε να γλιτώσουμε από τα χρέη και τους τόκους στον αιώνα τον άπαντα.

Γνωρίζω ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παρέδωσε στον Ανδρέα Παπανδρέου χρέος που αντιστοιχούσε στο 32% του ΑΕΠ κι αυτός μέσα σε επτά χρόνια το έφτασε στα 112% του ΑΕΠ, δηλαδή 70 μονάδες επάνω, γεγονός πρωτοφανές. Τότε γονατίσαμε, γιατί τα νέα δάνεια πήγαιναν τους τόκους στο 80% και άνω. Τον Οκτώβριο του 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου παρέλαβε το ΑΕΠ στα 132%, για να το φτάσει σε ενάμιση χρόνο στο 152%. Δηλαδή στην κόκκινη γραμμή που μας καταδικάζει σε εφ’ όρου ζωής δέσμευση έναντι των δανειστών μας. Εκτός κι αν αποφασίσουμε να προχωρήσουμε σε καταγγελία των αντισυνταγματικών δανειοδοτικών συμβάσεων και σε άρνηση καταβολής των παράνομων δανείων ως επαχθών.

Με άλλα λόγια οι περίφημες δόσεις που κυριολεκτικά τις επαιτούμε και για τις οποίες πανηγυρίζουν οι κυβερνητικοί, δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να μας χρεώνουν τόσο πολύ, ώστε να μας δένουν χειροπόδαρα οι δανειστές μας με χλευασμούς και απειλές, με στόχο να μας γδύσουν. 

Ξεκινήσαμε με τους Φινλανδούς και ποιος ξέρει ποιες εγγυήσεις τους προσέφερε ο κ. Βενιζέλος. Το γεγονός αυτό άνοιξε την όρεξη των υπολοίπων συμμάχων και σωτήρων μας, με επί κεφαλής την αντιπρόεδρο του Γερμανικού κυβερνητικού κόμματος που άρχισε να απαιτεί τα μαλλιά της κεφαλής της.

Αυτό μου θύμισε μια προσωπική εμπειρία από τον καιρό της γερμανικής κατοχής. Καθώς έτρεχα για να μη με σκοτώσουν, βρέθηκα ξαφνικά περικυκλωμένος από δεκάδες άγριους σκύλους, έτοιμους να με κατασπαράξουν. Κάπως έτσι μας βλέπω περικυκλωμένους από τους ευγενείς λαούς της Ευρώπης, που με την ΚΟΜΠΙΝΑ που μας έστησαν, προσπαθούν να πάρουν με κάθε τρόπο τα δανεικά τους -κάτι που φυσικά δεν είναι δυνατόν να γίνει ποτέ, αφού μας φορτώνουν συνεχώς με καινούρια, που μάλιστα Κυβέρνηση και ΜΜΕ τα βαφτίζουν σωτήρια!

Και το ερώτημα είναι «τι γυρεύουμε εμείς μέσα σ’ αυτό το σκυλολόι;» Εγώ πάντως (ίσως λόγω της προσωπικής μου εμπειρίας που διηγήθηκα πριν) τους βλέπω να μας περιτριγυρίζουν σαν λυσσασμένοι σκύλοι με τη γλώσσα έξω, με τα σάλια να τρέχουν και με δόντια μυτερά, έτοιμα να μας ξεσκίσουν. Και θα μας ξεσκίσουν αν συνεχίσουμε να καθόμαστε ήσυχοι και να τους παρατηρούμε, ενώ θα έπρεπε ήδη να είμαστε έτοιμοι να τους αντιμετωπίσουμε.

Εγώ εδώ απλά σας λέω ότι είναι καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σοβαρά για αλλαγή πορείας. Γιατί με την ως τώρα πορεία, η Τρόικα και η Κυβέρνηση μάς προσφέρουν βορά σε σαρκοφάγα και το αποτέλεσμα είναι Θάνατος! Δηλαδή πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου για μας και τη χώρα μας. Σκεφτείτε το.

Κι εδώ μπαίνει ένα άλλο θέμα: Η επίθεση! Μιας και η καλλίτερη άμυνα, όπως λένε, είναι η επίθεση.

Εμείς του Κινήματος των Ανεξάρτητων Πολιτών πιστεύουμε ότι ο μόνος που μπορεί να επιτεθεί με πιθανότητες επιτυχίας είναι ο ελληνικός λαός. Και σ’ αυτόν τον σκοπό είμαστε αφοσιωμένοι. Ξέρουμε ότι το Σύστημα Εξουσίας, ελληνικό και ξένο, είναι δυνατό. Όμως η ιστορική πείρα μάς διδάσκει ότι δεν υπάρχει ανώτερη δύναμη από τον ενωμένο λαό.

Όπως βλέπετε, το Σύστημα δεν πάει καλά. Γι’ αυτό και τα συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης πιέζουν τον Σαμαρά να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Είμαι βέβαιος πως όσες αντιστάσεις κι αν υπάρχουν, στο τέλος θα υποχωρήσουν. Και ήδη το πρώτο βήμα έγινε στο θέμα της Παιδείας. Δηλαδή σ’ ένα χώρο που προσφέρεται για τέτοιου είδους συναντήσεις χωρίς να παρουσιαστούν σοβαροί τριγμοί.

Ας μην υποτιμούμε την Εξουσία. Είναι τόσο έμπειρη και πολυμήχανη, που προβλέπω ότι σε περίπτωση εκλογών θα υπάρξει ένα είδος «Τροϊκανής συσπείρωσης», ένα «Τροϊκανό μέτωπο» ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-Καρατζαφέρη κ.λπ. Σ’ αυτή την περίπτωση ένα μέρος από τα 3 εκατομμύρια ψηφοφόρων που εγκατέλειψαν τα δύο «κόμματα εξουσίας», πιθανόν να επαναπατρισθούν.

Κι αυτό πιθανώς θα γίνει στην περίοδο των μεγάλων χτυπημάτων εναντίον του λαού και της χώρας. Γιατί ελπίζουν ότι στο 18% περίπου του ΠΑΣΟΚ θα προστεθούν και τα ποσοστά των άλλων δύο κομμάτων που προανέφερα, επομένως δεν θα βρεθεί μόνη της η σημερινή κυβέρνηση να κάνει την βρώμικη δουλειά.

Με άλλα λόγια αν μέχρι τώρα η ενότητα των ανεξάρτητων ψηφοφόρων με τους «αντιμνημονιακούς» του ΠΑΣΟΚ και με τους ψηφοφόρους της Αριστεράς ήταν  επιβεβλημένη, σήμερα γίνεται πλέον ζωτικής σημασίας, αναγκαία και σημαντική, μιας και οι συνθήκες δυσκολεύουν για μας που παλεύουμε για την σωτηρία της χώρας.

Είναι απαραίτητο από αύριο κιόλας να ξεκινήσουν οι διαβουλεύσεις για τη δημιουργία του «αντι-Τροϊκανικού» Μετώπου με τη σύσταση μιας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ που κατ’ αρχήν θα πρέπει να ξεκινήσει από τη βάση του Λαού. Όλοι οι πολίτες, όπου κι αν ανήκαν ή εξακολουθούν να ανήκουν, μπορεί και πρέπει να συμφωνήσουν για τη σύσταση ενός πανίσχυρου πανεθνικού παλλαϊκού Μετώπου, που να ξεκινά από τον πρώτο κοινό στόχο: την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας με την άμεση σύγκληση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Ξεκινάμε από το ίδιο το πολίτευμα της χώρας, το νέο Σύνταγμα που θα δίνει όσο το δυνατόν περισσότερα δικαιώματα σε κάθε πολίτη.

Από κει και πέρα μπορεί να συμφωνήσουμε σε μια σειρά κοινούς στόχους, που θα μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε την αντιπροσωπευτική όλων των τάσεων ομάδα που θα χαράζει την τακτική και τη στρατηγική του αγώνα για την κατάκτηση της εξουσίας. Το δικό μας σύνθημα είναι

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ.