Διαστάσεις επιδημίας παίρνει η φτώχεια στην Ελλάδα

Διαστάσεις επιδημίας έχει αποκτήσει πλέον για την ελληνική κοινωνία ο κίνδυνος της φτώχειας. Το φαινόμενο αρχίζει να εξαπλώνεται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς, την ώρα που πολλές οικογένειες και ελληνικά νοικοκυριά δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν ούτε στις βασικές τους ανάγκες. Δεν υπάρχει στοά που να μην κατοικείται από κάποιον άστεγο, δεν υπάρχει πεζοδρόμιο όπου να μην βρίσκεται επαίτης. Ένα φαινόμενο το οποίο συναντάται όχι μόνο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην επαρχία, όπου επίσης έχουν αρχίσει να λειτουργούν συσσίτια.

Από τα στοιχεία την Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που αφορούν έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης για το 2010, προκύπτει τρόμος. Το 20,1% του πληθυσμού της χώρας απειλείται από τη φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό, δηλαδή σε 3.030.900 άτομα. Εκείνοι που περισσότερο απειλούνται είναι οι άνεργες γυναίκες, τα μονογονεϊκά νοικοκυριά με τουλάχιστον ένα παιδί, νοικοκυριά με έναν ενήλικο άνω των 65 ετών, τα νοικοκυριά με τρεις ή περισσότερους ενήλικους με παιδιά και τα παιδιά ηλικίας 0 έως 17 ετών.

Από τη μελέτη για τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού της χώρας προκύπτει ότι η στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών (δυσκολία ικανοποίησης βασικών αναγκών, ανεπαρκείς συνθήκες στέγασης, επιβάρυνση από τις δαπάνες στέγασης, αδυναμία αποπληρωμής δανείων, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών) δεν αφορά μόνο τον φτωχό πληθυσμό, αλλά και μέρος του μη φτωχού πληθυσμού.

Ας αναλογιστεί κάποιος ότι το 22,7% του πληθυσμού που είναι φτωχός δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κοτόπουλο, κρέας, ψάρι, λαχανικά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται στο 4,2%.

Πρέπει να τονιστεί ότι η συγκεκριμένη έρευνα, η οποία προκαλεί πανικό, αφορά το 2010. Δηλαδή είναι βασισμένη σε στοιχεία από το 2009, όταν η οικονομική κρίση βρισκόταν ακόμη στην αρχή, λεφτά υπήρχαν, η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν θα επηρέαζε στο ελάχιστο την Ελλάδα, δεν υπήρχε λόγος να ανησυχεί κανείς και στο λεξιλόγιο μας οι λέξεις “ΔΝΤ” και “τρόικα” ήταν για όλους πραγματικά άγνωστες.

Όμως τα λεφτά καταφέραμε να τα φάμε όλοι μαζί, πάρα πολλοί "τεμπέλιασαν", και άλλοι τόσοι απαίτησαν συντάξεις γιατί, άκουσον άκουσον, δούλεψαν 35 και πλέον χρόνια. Τώρα που οι απολύσεις είναι καθημερινό φαινόμενο, το κλείσιμο μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων επίσης, 35.000 δημόσιοι υπάλληλοι μπήκαν σε εφεδρεία, ο κατώτερος μισθός είναι στα 751 ευρώ, οι φορολογικές εισφορές έχουν πολλαπλασιαστεί και η χώρα επί δυόμισι χρόνια βρίσκεται υπό τον έλεγχο της τρόικας, λογικά όλοι μας θα αποτελούμε ποσοστό στην επόμενη έρευνα για τη φτώχεια στην ελληνική κοινωνία.

πηγή: εφημερίδα "Αυγή"