Επιτάφιος Θρήνος

«Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυσου το κάλλος;» Η χριστιανοσύνη θρηνεί την απώλεια του Θεανθρώπου, προσδοκώντας παράλληλα την Ανάσταση.  Την Ανάσταση του λαού μας, την απαλλαγή του από τα πάθη και τα δεινά που επισώρευσαν στον ελληνισμό το Μνημόνιο, η τρόϊκα, οι άρπαγες του δημόσιου χρήματος, οι υποταγμένοι στα συμφέροντα που λυμαίνονταν και εξακολουθούν να λυμαίνονται τη χώρα. Στον Επιτάφιο Θρήνο για το χαμό του Χριστού αλλά και στην προσμονή για την Ανάσταση του ελληνισμού, συμμετέχουν «αι γενεαί αι πάσαι».