Μήπως ξεχάσαμε την επέτειο 90 χρόνων της Μηχανιώνας;

Στις 14 Μαϊου συμπληρώνονται 90 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Μηχανιώνας. Πρόκειται για μία πολύ σημαντική επέτειο, την οποία με καμάρι πρέπει να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν γιαυτή οι νέοι. Δυστυχώς, αν και απομένουν μόλις δυο μήνες, δεν έγινε μέχρι στιγμής η παραμικρή προετοιμασία από το δήμο Θερμαϊκού και τους τοπικούς παράγοντες και φορείς για να τιμηθεί το γεγονός.

Στη διάρκεια του χρόνου που πέρασε, είχαμε διατυπώσει σε αρκετούς παράγοντες της περιοχής (προέδρους τότε του δημοτικού συμβουλίου, αντιδημάρχους, πρώην δημάρχους αλλά και εκλεγόμενους στη Μηχανιώνα δημοτικούς συμβούλους) την παρατήρηση ότι δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η επέτειος. Και παρά τις υπάρχουσες οικονομικές δυσκολίες, είναι υποχρέωση της Μηχανιώνας και των κατοίκων της να τιμήσουν εκείνους τους πρώτους Μηχανιώτες για τους αγώνες και τις προσπάθειες δημιουργίας του χωριού, διατήρησης των ηθών και εθίμων των χαμένων πατρίδων.

Δυστυχώς, ο καιρός πέρασε, ο χρόνος που μας χωρίζει από την 14η Μαϊου πλέον μετράει αντίστροφα και καμία πρωτοβουλία δεν εκδηλώθηκε από κανέναν προς την κατεύθυνση αυτή. Δηλαδή τον αξιοπρεπή εορτασμό των 90 χρόνων δημιουργίας της Νέας Μηχανιώνας.

Θεωρούμε ότι έστω στο παρά πέντε, πρέπει να κινητοποιηθούν οι πάντες για την επέτειο. Και εάν είναι δυνατόν και μέσα στην εβδομάδα αυτή το τοπικό συμβούλιο της δημοτικής κοινότητας Νέας Μηχανιώνας να συγκαλέσει  σύσκεψη, καλώντας σ΄αυτήν όλους τους διατελέσαντες δημάρχους και προέδρους της κοινότητας, καθώς και προσωπικότητες της περιοχής, προκειμένου να δημιουργηθεί μία οργανωτική επιτροπή που θα αναλάβει, με τη βοήθεια του δήμου Θερμαϊκού, την προετοιμασία του εορτασμού. Χρόνος για καθυστέρηση δεν υπάρχει άλλος.

  Πως χτίστηκε η Νέα Μηχανιώνα

Οι Μηχανιώτες, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, με την ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε, αναχώρησαν στις 29 Αυγούστου από την πατρίδα που γεννήθηκαν, τη Μηχανιώνα της Μικράς Ασίας, με ατμόπλοιο.

Μετά από εννέα μήνες περιπλάνησης, πείνας, κρύου και κακουχιών, οι Μηχανιώτες εγκαταστάθηκαν στη θέση «Τουρμπαλί», στην περιοχή του Μεγάλου Καραμπουρνού για να ιδρύσουν στις 14 Μαίου 1923 τη Νέα Μηχανιώνα, στην οποία λίγο αργότερα κατέφθασαν και πρόσφυγες από την Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ, το Καστέλι, την Κερασιά και το Αμπαρλί.

Αρχικά ο οικισμός υπαγόταν στην κοινότητα Επανομής και το 1926 αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα με το όνομα της χαμένης πατρίδας.

Για την επιλογή του τόπου όπου εγκαταστάθηκαν τότε και ζουν σήμερα οι Μηχανιώτες, κάποιοι άνθρωποι εργάστηκαν, έψαξαν, διαπραγματεύθηκαν και συντόνισαν μια σειρά από ενέργειες.

Το έργο του Μαργαρίτη Ευαγγελίδη

Από τους βασικούς πρωτεργάτες της εγκατάστασης των Μηχανιωτών  στον τόπο που ζουν σήμερα οι απόγονοί τους, ήταν ο Μηχανιώτης Μαργαρίτης Ευαγγελίδης, ο οποίος γεννήθηκε το 1850 και ο πατέρας του είχε διατελέσει δήμαρχος Μηχανιώνας.

Ο Ευαγγελίδης, ως μαθητής ακόμη στην  Μεγάλη του Γένους Σχολή, είχε ιδρύσει μια αδελφότητα με σκοπό τη δημιουργία στον τόπο του σχολείων και παρθεναγωγείου. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίων Αθηνών και στη συνέχεια μετέβη στη Γερμανία για τη συμπλήρωση των σπουδών του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, αρχαιολογία εκλέχθηκε καθηγητής της ιστορίας της φιλοσοφίας.

Παράλληλα, δίδαξε μέχρι το 1924 στη Φιλοσοφική Σχολή, στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, στην Αρσάκειο Σχολή και σε Λύκεια και Γυμνάσια των Αθηνών.

Επιπλέον ο Μαργαρίτης Ευαγγελίδης παρουσίασε πλούσια συγγραφική δραστηριότητα με δημοσιεύματα, βιβλία, μελέτες αλλά και αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής.

Ως καθηγητής, φημίζονταν για την ισχυρή προσωπικότητά του και την ιδιαίτερη ικανότητα  να εμβαθύνει σε πολύ λεπτά και δύσκολα ζητήματα της επιστήμης.

Ως άνθρωπος, υπήρξε φιλοπατρίδης, με πνευματική δύναμη η οποία εκφράζονταν με το ασίγαστο πάθος του για την ανάδειξη των Μικρασιατικών προβλημάτων και την συγγραφή της ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας του, μέχρι να κλείσει τα μάτια, στις 20 Μαρτίου 1932, αφήνοντας πίσω του μία τεράστια παρακαταθήκη επιστημονικού αλλά και πατριωτικού έργου.