Η θαλάσσια συγκοινωνία στο Θερμαϊκό μισό αιώνα πριν

Καθώς μπαίνουμε πλέον στο καλοκαίρι, ανατρέξαμε στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» μισό αιώνα πριν, για να σας παρουσιάσουμε ένα ρεπορτάζ της σχετικά με τη θαλάσσια συγκοινωνία που συνέδεε τη Θεσσαλονίκη με τις ακτές του Θερμαϊκού, ιδιαίτερα με την Περαία, τους Νέους Επιβάτες και την Αγία Τριάδα.

Όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα, στο φύλλο της του Σαββάτου 1^ης Ιουνίου του 1963, το προηγούμενο καλοκαίρι του 1962, «τετρακόσιαι χιλιάδες άτομα εξωθήθησαν από τις ανυπόφορες ζέστες και προσέφυγον στα σκάφη της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας  δια να μεταβούν στην τουριστική ακτή, να κολυμπήσουν ή να περάσουν διασκεδάζοντας τις φριχτές νύχτες του καλοκαιριού».

Πάντα σύμφωνα με την εφημερίδα,  «υπάρχουν εις την Θεσσαλονίκη επτά καθαρώς επιβατικά σκάφη, σιδερένια και καλοτάξιδα, με δύο μηχανές και δύο προπέλλες, που σε περίπτωσιν βλάβης της μιας μηχανής να εργάζεται η άλλη, ώστε να αποφεύγεται η ακινητοποίησις των πλοίων και η παγίδευσις των επιβατών».

Τα καραβάκια αυτά ήταν: «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» 300 θέσεων, «ΕΥΔΟΚΙΑ» των 180 θέσεων, «ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΣ» των 207 θέσεων, «ΛΕΥΚΗ» 180 θέσεων, «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» 350 θέσεων, «ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ» 350 θέσεων και «ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ» 130 θέσεων. Από το σχετικό ρεπορτάζ που υπογράφονταν από τον Ν.Σαμαρά, πληροφορούμασταν ότι από τα επτά αυτά σκάφη, τα τρία, τα «Θεσσαλονίκη» και «Άννα Μαρία» ήταν εντελώς καινούρια, είχαν κατασκευασθεί εξ ολοκλήρου στα ναυπηγεία των αδελφών Χαματά και αποτελούσαν «την τελευταίαν λέξιν της τεχνικής και της ανέσεως». Ειδικά το σκάφος «Θεσσαλονίκη» που διέθετε μία μηχανή 500 ίππων, μπορούσε να αναπτύξει ταχύτητα 18 μιλίων την ώρα, ώστε «εφεξής εντός 26 λεπτών να προσεγγίζει εις την Περαίαν».

Το εισιτήριο εκείνη τη χρονιά θα μειώνονταν σε 4 δραχμές ανά επιβάτη, από 5 που ήταν το 1962 και σύμφωνα με το πρόγραμμα που είχε καταρτισθεί, τέσσερα δρομολόγια με επιστροφή το κάθε πλοίο καθημερινά και  9-10 τις Κυριακές.