Στερνό κατευόδιο στον αγωνιστή κατά της χούντας Γρηγόρη Παντή

Κηδεύτηκε το απόγευμα της Κυριακής από τον ιερό ναό της Παναγίας Φανερωμένης, ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού κινήματος, Γρηγόρης Παντής, που έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο στα 73 του χρόνια. Ο Γρ. Παντής από τα νεανικά του χρόνια υπηρέτησε με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση την υπόθεση της αριστεράς, αρχικά από τις γραμμές της νεολαίας ΕΔΑ και της νεολαίας Λαμπράκη και στη συνέχεια του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου την περίοδο της χούντας.

Ο Γρηγόρης Παντής με την κοκκινόμαυρη μπλούζα, μιλάει σε
εκδήλωση για τη δολοφονία Χαλκίδη στις 5 Σεπτεμβρίου 2012

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1967, την ώρα που η χουντική κυβέρνηση εγκαινίαζε τη ΔΕΘ, το «Πατριωτικό Μέτωπο» Θεσσαλονίκης ανατίναξε κολόνα της ΔΕΗ, βυθίζοντας στο σκοτάδι το χώρο της έκθεσης. Τρεις μέρες αργότερα, τα ξημερώματα της 5^ης Σεπτεμβρίου 1967, η γιάφκα της οργάνωσης, ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Φιλελλήνων 65, δέχτηκε την επιδρομή και τα καταιγιστικά πυρά πάνοπλων ασφαλιτών.

Οι τρεις αγωνιστές που βρίσκονταν μέσα επιχειρούν να διαφύγουν. Ο αιμόφυρτος Γιάννης Χαλκίδης εκτελείται εν ψυχρώ από τον ασφαλίτη Αντώνη Λεπενιώτη, ενώ τραυματίζεται στο πόδι από σφαίρα ο Γρηγόρης Παντής. Ο τρίτος της ομάδας, ο Νάντης Χατζηγιάννης, θα συλληφθεί στο σημείο όπου έπεσε ο Χαλκίδης και θα βασανιστεί άγρια από τους δήμιους της ΚΥΠ και της Ασφάλειας.

Η Αστυνομία της Χούντας εμφάνισε το στυγερό αυτό έγκλημα ως «ανταλλαγή πυροβολισμών μετά αναρχοκομμουνιστών που αντέταξαν ένοπλον βίαν εις επιχειρήσαντα την σύλληψίν των αστυνομικά όργανα». Όμως, οι αγωνιστές του ΠΑΜ ήταν άοπλοι.

Στις 26 Νοεμβρίου 1967 το Έκτακτο Στρατοδικείο καταδίκασε τους δύο επιζήσαντες  σε κάθειρξη 20 χρόνων. Μαζί τους δικάστηκαν άλλοι 36 αγωνιστές. Από αυτούς, 22 καταδικάστηκαν σε ποινές από ισόβια μέχρι φυλάκιση με αναστολή.

Η Χούντα όχι μόνο παρασημοφόρησε τους δολοφόνους του Γιάννη Χαλκίδη, αλλά το 1968, με απόφαση του τότε διορισμένου Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, για να σβήσει τα ίχνη του εγκλήματός της, άλλαξε ακόμα και το όνομα του δρόμου όπου δολοφονήθηκε, μετονομάζοντας την οδό Φιλελλήνων σε Θ. Νάτσινα (!).

Ο Γρηγόρης Παντής αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1973 με την αμνηστία, έξι χρόνια μετά τη σύλληψή του.

Στη μεταπολίτευση εργάστηκε ως υπάλληλος καθαριότητας στο Δήμο Θεσσαλονίκης, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.