Τι ζητάει ο Μέγας Αλέξανδρος στη Ριβιέρα;

της Νόρας Αναγνώστου

Σύμφωνα με προεκλογικές εξαγγελίες, σύντομα ο Δήμος Θερμαϊκού θα μετατραπεί σε τουριστική ατραξιόν διαστημικού τύπου: ο μελλοντικός επισκέπτης της παράκτιας περιοχής μας, θα καταφθάνει ταχύπλοος ως τη μαρίνα της Αγίας Τριάδας κι από κει θα διακτινίζεται χερσαίως ως τη Ν. Μηχανιώνα για να απολαύσει τη θέα ιχθύων σε νεοπαγές ενυδρείο, και υποθαλασσίως ως την Επανομή σε θαλάσσιο πάρκο.

 

Και πριν καταλύσει στο πεντάστερο τοπικό ξενοδοχείο του, θα περάσει απ’ την Περαία για λίγο ιστορικό αναστοχασμό στην Αlexanderland. Όπως λέμε Waterland ή Disneyland.

Νερά εκείνοι; Σταχτοπούτες και καρουζέλ οι άλλοι; Βουκεφάλες και γόρδιους δεσμούς εμείς.

Έτσι θαμπωμένος ο επισκέπτης ποτέ δεν θα δει τα ανθρώπινα ναυάγια που περιφέρονται , συχνά και ρακοσυλλέγοντας, τη νεκρή θαλάσσια ζωή που εκβράζει η ρύπανση του Θερμαϊκού.

Να θαμπωθούμε κι εμείς, οι ιθαγενείς; Eυτυχώς – ως προς αυτό- η κρίση μας έκανε πιο υποψιασμένους και επιφυλακτικούς και στα μεγάλα λόγια και στα μεγάλα έργα. Διότι τώρα πια ξέρουμε πώς στήθηκαν τα παραμύθια των μεγάλων έργων – με αδιαφάνεια, μίζες και όρους οικονομικής υποτέλειας. Αλλά και πιο ευάλωτους; Ασφαλώς το μείζον πρόβλημα είναι η ανεργία που στην περιοχή μας μάλλον υπερβαίνει το υψηλότατο πανελλαδικό 28%, ποσοστό πόνου και στέρησης.

Ο πόνος ήταν πάντα εύκολα εκμεταλλεύσιμος: για να μας «χαρίσουν» θέσεις εργασίας ας χαρίσουμε – κυριολεκτικά- τη γη μας, τη θάλασσα ακόμη και το υπέδαφος, ας δανείσουμε τους άνεργους μηχανικούς μας, ακόμη και τους άνεργους γιατρούς μας. Είναι στιγμές που αναρωτιέσαι: είναι δυνατόν η εγχώρια, τοπική, αυτοδιοικητική πολιτική να επαναφέρει την αποικιακή λογική και να προσκαλεί προσφέροντας γη και ύδωρ; Και είναι αυτή η υποταγή αθώα ή, έστω, επικίνδυνα αφελής;

H επισκεψιμότητα και η ελκυστικότητα μιας περιοχής, και μάλιστα σ’ ένα φυσικό τοπίο θαλασσινό, δροσερό αλλά ήδη τραυματισμένο, κρίνεται από την ικανότητά της να συγκροτήσει ένα πολιτισμικό πρόσωπο, να αφηγηθεί το παρόν της, που το πλουτίζει και το βελτιώνει.

Αυτό το πρόσωπο καλείται η δημοτική αρχή να σκιαγραφήσει και με βάση αυτό να σχεδιάσει έργα και δράσεις, ανάλογα να αναζητήσει πόρους και επενδυτές- αλλά αυτά ως τώρα θεωρούνται ψιλά γράμματα. Έτσι προσκαλείται τυχόν (αναμένων;) επενδυτής, επιστρατεύεται κι ο Μ. Αλέξανδρος.

Όμως το brand name (καινούριο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω) ούτε περιτύλιγμα είναι διακοσμημένο με δόρατα και περικεφαλαίες ούτε απ’ το ΤΑΙΠΕΔ εκδίδεται.

Και πάντως ελκυστικός είναι ένας τόπος βιώσιμος και γόνιμος, πρώτα απ’ όλα, για τους πολίτες του.

Γι αυτό αξίζει η Συμπολιτεία να θέσει σε δημόσια συζήτηση, σε διαβούλευση με τους πολίτες τις προτάσεις της για τον τουρισμό και όχι μόνο. Μια συζήτηση που έχει νόημα μόνον όταν γίνεται με μάτια και με χέρια καθαρά.