Γιατί φεύγουν οι επιστήμονες στο εξωτερικό;

του Φόρη Πεταλίδη

Ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στη χτεσινή του ομιλία διαπίστωσε πως οι νέοι Ελληνες επιστήμονες φεύγουν στο εξωτερικό. Μάλιστα, ανέφερε πως του το επισήμανε άλλος πρωθυπουργός, λέγοντάς του πως εσείς έχετε αυτό το προνόμιο, ενώ δικοί μας δεν υπάρχουν τόσο πολλοί όσο οι δικοί σας. Αυτό το πραγματικό γεγονός που το ζουν χιλιάδες οικογένειες που σπούδασαν τα παιδιά τους, τα έστειλαν στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές, γύρισαν στην Ελλάδα, δε βρήκαν δουλειά και ξαναέφυγαν και πάλι εις της Εσπερίαν και ήδη διαπρέπουν, είναι θετικό πως το διαλαλεί και δημοσίως ο πρωθυπουργός.

Και τώρα στο διά ταύτα. Οι πολίτες, οι δημοσιογράφοι, οι δημοσιολογούντες έχουν την υποχρέωση αυτό που σκέφτονται να το εκφράζουν και δημοσίως. Ο πρωθυπουργός, αφού το διαπίστωσε, έχει υποχρέωση να δώσει λύση. Οχι γενικώς και αορίστως. Να διαπιστώσει τα αίτια που οδηγούν τους νέους επιστήμονες στο εξωτερικό. Να προχωρήσει σε ενέργειες προκειμένου να τους κρατήσει στην Ελλάδα. Εμπράκτως και όχι στα λόγια. Γενικώς, με επίκληση στην ανάπτυξη οι άνθρωποι δε ζουν. Θέλουν περιβάλλον εργασίας και μισθούς όχι πείνας. Ομως τώρα, έπειτα από τόσα χρόνια μνημονίων, βλέπουμε ότι ανάπτυξη δεν υπάρχει, οι μισθοί των επιστημόνων είναι στα τάρταρα και σχεδιασμός για δημιουργία συγκεκριμένων θέσεων εργασίας δεν υπάρχει. Χιλιάδες μηχανικοί και γιατροί, αφού το κράτος και οι γονείς πλήρωσαν χιλιάδες ευρώ να σπουδάσουν, τώρα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής και σε όλο τον κόσμο. Παίρνουν δηλαδή έτοιμους επιστήμονες.

Οταν στην Ελλάδα ο γιατρός, ο μηχανικός και επιστήμονες άλλων κλάδων μένουν άνεργοι, τι μέλλον έχουν; Ο δρόμος της φυγής στο εξωτερικό, όταν εδώ δεν υπάρχουν δουλειές ή είναι υποαμοιβόμενες, είναι χωρίς επιστροφή. Για να κρατήσεις τα καλύτερα μυαλά στην Ελλάδα, θα πρέπει να τους δώσεις δουλειά και όχι να τους στέλνεις στην ανεργία. Μόνον εύκολο δεν είναι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίες. Χρειάζεται το πλαίσιο το οποίο είναι ευθύνη της κυβέρνησης να το πράξει. Με έργα και όχι με λόγια.