O Μαραθώνας του glamour και ο Αχόρταγος !

του Θανάση Καρτερού

Είχε μια επιτυχία η Ελλάδα του glamour στις δημοτικές εκλογές, ό,τι και να πεις. Εκλέχτηκε από την πρώτη Κυριακή δήμαρχος Μαραθώνα ο πασίγνωστος όλων των γνωστών τε και αγνώστων μας Ηλίας Ψινάκης. Ευειδής, κομψός, με ένα αέρα κοσμοπολίτικο μεταξύ βαρδάρη και σιμούν. Να σε πάρει και να σε σηκώσει, έμπλεο μαχητικότητας και ενθουσιασμού. Και με κείνο -αχ εκείνο!- το τίναγμα του κεφαλιού, που ρίχνει το πλούσιο μαλλί πίσω και αποκαλύπτει την αυτοπεποίθηση της διασημότητας.

Αυτός ο άνθρωπος, καμάρι των ψηφοφόρων του, έκανε πρεμιέρα της δημαρχιακής του θητείας με μια εξαιρετική εμφάνιση μπροστά στους άφωνους από συγκίνηση εργαζόμενους στον δήμο του. Τους είπε να μην είναι βρομιάρηδες, να πλένονται, να λούζονται, να ακούνε με υπομονή τα πάντα, ακόμα και τα πιο κουλά, από τους πολίτες. Να μην το ξύνουν, όπως θα ήθελαν, γιατί θα τον φάνε στη μάπα επί πέντε χρόνια. Και επίσης να μην τολμήσει κανείς να τον αποκαλέσει δήμαρχο. Να τον αποκαλούν Ηλία.

Δεν αρκέστηκε όμως σ' αυτά τα εξόχως αισθηματικά. Εν συνεχεία πέρασε στα αισθησιακά, αποκαλύπτοντας ότι όλο το καλοκαίρι γύριζε από γιοτ σε γιοτ κι από καμπάνα σε καμπάνα, ψήνοντας, ως Ψινάκης, τους λεφτάδες του κόσμου να μην ξεχάσουν τον Μαραθώνα. Μέμνησο του Μαραθώνος, η υπόθεση. Και το αποτέλεσμα υπήρξε εξόχως ενθαρρυντικό, γιατί όλοι, μεταξύ ηλιοθεραπείας και κοκτέιλ, υποσχέθηκαν να βοηθήσουν τον ιστορικό δήμο. Και τον ιστορικό του δήμαρχο φυσικά. Πώς θα βοηθήσουν δεν έγινε σαφές και μπορεί να σκεφτεί κανείς πολλά. Αλλά πάντως θα βοηθήσουν.

Και είχαμε ύστερα από αυτά την Αλέκα του ΚΚΕ να τον ειρωνεύεται στη Βουλή, επειδή είπε ότι θα πλημμυρίσει με λεφτάδες έναν δήμο ο οποίος θα πλημμύριζε από να-μην-πούμε-τι, αν δεν έπεφτε το κατοστάρι στα βυτιοφόρα. Να μπλέκει δηλαδή το glamour με τον Αχόρταγο. Για να αποδειχτεί άλλη μια φορά ότι πάντα δυστυχώς θα υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι επιμένουν στη μιζέρια. Ο άλλος της λέει ότι θα φέρει στον Μαραθώνα τον εμίρη κι αυτή επιμένει στον κακομοίρη.

Οφείλουμε μετά απ' όλα αυτά να σταθούμε στο πλάι του Ηλία, εκείνων που τον ψήφισαν κι εκείνων που τον άκουγαν προχτές αμίλητοι να τους λούζει. Κυριολεκτικά. Πάρτε τα όλοι, να μη σας τα χρωστάμε...