Ο δήμος Θεσσαλονίκης τιμά τον Μανόλη Αναγνωστάκη

90 χρόνια από τη γέννηση και 10 από τον θάνατό του, ο δήμος Θεσσαλονίκης τιμά τη μνήμη του  ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη. Η «Αφιέρωση» – το ομότιτλο ποίημα του Θεσσαλονικιού Μανόλη Αναγνωστάκη (από τη συλλογή Συνέχεια 3, γραμμένο το 1962) είναι ίσως το πλέον αντιπροσωπευτικό της προσωπικής του θέασης στα «πράγματα» (κοινωνικά, ιδεολογικά, συναισθηματικά, πολιτικά εν τέλει).

«Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν

Για το σπίτι που χτίστηκε

Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν

Για τα πλοία που άραξαν

Για τη μάχη που κερδήθηκε

Για τον άσωτο που επέστρεψε

Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια».

Tην «Αφιέρωση» επέλεξε η αρμόδια επιτροπή που συνέστησε ο δήμος της γενέθλιας πόλης του, προκειμένου να τιμήσει φέτος (10 χρόνια από τον θάνατό του, στις 23 Ιουνίου του 2005, και 90 ακριβώς από τη γέννησή του, στις 9 Μαρτίου του 1925) τη μνήμη του ποιητή.

Η «Αφιέρωση» θα λαξευθεί σε ειδική μεταλλική πλακέτα, επικολλημένη σε αναμνηστική γρανιτένια στήλη, η οποία θα τοποθετηθεί στη συμβολή μεταξύ των οδών Φιλίππου, Αμύντα και Πλάτωνος- εκεί όπου βρίσκεται σήμερα ένα μικρό πλάτωμα με τη σχετική νησίδα στο κέντρο του (το πλάτωμα δεν είναι χαρακτηρισμένο ως πλατεία, θα μπορούσε, όμως, παρά τις ελάχιστες διαστάσεις του).

Η διοργάνωση σειράς εκδηλώσεων εγκρίθηκε από το δημοτικό συμβούλιο από τον περασμένο Δεκέμβριο (δέκα μήνες μετά την υποβολή πρότασης από τον αρχιτέκτονα Μ. Πολυβίου) και ο σχεδιασμός ολοκληρώθηκε από την οργανωτική επιτροπή που συγκροτήθηκε για τον σκοπό αυτό.

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ένας από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη (1955-1956). Άσκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου στη Θεσσαλονίκη και το 1978 μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ενώ μελοποιήθηκαν από συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.

Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1986) και το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας (2002), ενώ αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 2005, καταβεβλημένος από χρόνια αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα.