Θυμίζει «θαλάσσια συγκοινωνία»

του Στράτου Σιμιτζή

Τα πρώτα που είναι και ουσιαστικά στοιχεία που πρέπει να λάβει υπόψη του όποιος εισηγείται σημαντικές ρυθμίσεις και αλλαγές στο κυκλοφοριακό δίκτυο μιας πόλεως, ιδίως όταν πρόκειται για μεγαλούπολη με απίστευτα οξύ κυκλοφοριακό πρόβλημα, είναι αν θα έχουν πρακτικό όφελος, αν θα αμβλύνουν αποτελεσματικά το πρόβλημα και αν θα βελτιώσουν την καθημερινότητα των κατοίκων. Ιδιαίτερα αν η πρόταση – εισήγηση γίνεται από καθηγητή του ΑΠΘ συγκοινωνιολόγο, όπως ο Σπύρος Βούγιας.

Αν η πρόταση αντιμετωπίζει τα στοιχεία αυτά, τότε μπορεί να εξεταστεί. Αν όμως ούτε καν τα ακουμπά, τότε θα είναι περιττό να ασχοληθεί κάποιος με αυτή. Αλλωστε τα ντουλάπια και τα συρτάρια των αρμοδίων υπηρεσιών είναι γεμάτα από προτάσεις, εισηγήσεις και μελέτες παρόμοιας μορφής.

Η πρόταση ασφαλώς μας κάνει επιφυλακτικούς, γιατί έχει ήδη προηγηθεί αυτή για την περίφημη «θαλάσσια συγκοινωνία», η πιλοτική εφαρμογή της οποίας έδειξε πως είναι αποκλειστικά… θερινή, χωρίς πρακτικό όφελος, μια και ούτε καν άγγιξε το κυκλοφοριακό πρόβλημα, το οποίο υποτίθεται πως θα μπορούσε να αμβλύνει. Εκτός αν ορισμένοι επεδίωξαν να αναβιώσουν τα θρυλικά καραβάκια, εις μάτην όμως, γιατί τότε η Θεσσαλονίκη είχε γραφικότητα και ρομαντισμό.

Τώρα όσον αφορά αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας. Ποιον θα εξυπηρετήσει η μόνιμη πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης; Προφανώς όσους απολαμβάνουν τον περίπατό τους τις ηλιόλουστες μέρες της άνοιξης, του φθινοπώρου και του χειμώνα. Κατά τους θερινούς μήνες, όταν η θερμοκρασία χτυπάει κόκκινο και ξεπερνά ακόμη και τους σαράντα βαθμούς, ποιος θα κάνει περίπατο στην Παλιά Παραλία; Μόνιμη πεζοδρόμηση για περίπατο το Σαββατοκύριακο φαντάζει περιττή πολυτέλεια σε μια πόλη με οξύτατο κυκλοφοριακό πρόβλημα.

Η Θεσσαλονίκη με την αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου, μοναδικού σε μήκος και διαστάσεις στη μεσογειακή Ευρώπη, διαθέτει άνετους χώρους για περίπατο και αναψυχή. Είναι άραγε απαραίτητη η πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης; Οσον αφορά την πρόταση μετακίνησης της λεωφορειολωρίδας της οδού Μητροπόλεως στην οδό Τσιμισκή και την καθιέρωση αμφίδρομης κίνησης των οχημάτων, φαίνεται πως διαθέτουμε κοντή μνήμη. Οταν η εφαρμογή του μέτρου υιοθετήθηκε πιλοτικά στη Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου κινδύνευσαν ζωές, ενώ υπήρξαν και ανθρώπινα θύματα.

Τούτ’ αυτό συνέβη και με την εφαρμογή παρόμοιου μέτρου στην οδό Πανεπιστημίου στην Αθήνα. Το μέτρο λειτούργησε πιλοτικά για κάποιες μέρες και ματαιώθηκε αμέσως, γιατί σε αρκετά περιστατικά υπήρξαν τραυματισμοί, ενώ απειλήθηκαν και ανθρώπινες ζωές. «Contra flow» λέγεται το σύστημα όμως εμείς πάμε κόντρα στην πρακτική. Κοντολογίς, η πρόταση με τα στοιχεία όπως εμφανίζονται επ’ ουδενί λόγω συνηγορούν για μόνιμη πεζοδρόμηση της Λεωφ. Νίκης της Παλιάς Παραλίας για τους Θεσσαλονικείς, γιατί απ’ αυτή δεν προκύπτει το παραμικρό πρακτικό όφελος.

Το οξύ κυκλοφοριακό πρόβλημα στη Θεσσαλονίκη για να μπει σε τάξη και σειρά απαιτεί συνολική αντιμετώπιση και συνεπώς γενική μελέτη και σχεδιασμό. Με προτάσεις εμβαλωματικού και περιστασιακού χαρακτήρα δεν υπάρχει προοπτική να επιλυθεί.