Ένας αιώνας Ζωής και Αγώνα του τελευταίου Καπετάνιου

Ένα αιώνα ζωής, συμπληρώνει φέτος ένα από τα τελευταία επιζώντα στελέχη της Εθνικής Αντίστασης, ο τιμημένος καπετάνιος του ΕΛΑΣ και αργότερα υποστράτηγος του ΔΣΕ, Βασίλης Γκανάτσιος (Χείμαρος). Και προς τιμή του, η Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων Κεντρικής-Δυτικής Μακεδονίας, οργανώνει εκδήλωση τη Δευτέρα 8 Ιουνίου, ώρα 8:00 μ.μ.στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης (πλατεία Ιπποδρομίου).

Βασίλης Γκανάτσιος

Ομιλητές στην εκδήλωση, που έχει ω ς τίτλο «100 χρόνια Ζωής και Αγώνα», θα είναι η Ι.Παπαθανασίου, Διευθύντρια ερευνών ΕΚΚΕ, ο αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας στο ΑΠΘ Θ.Σφήκας και η διδάκτορας ιστορίας Παν. Μακεδονίας, Ε.Πασχαλούδη.

Ο Βασίλης Γκανάτσιος (Χείμαρρος) είναι ένας χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της γενιάς του '40, της γενιάς του πολέμου και των μεγάλων κοινωνικών κινημάτων και διεργασιών. Της γενιάς που βρέθηκε στη δίνη ιστορικών γεγονότων και προκλήσεων, που ρίχτηκε χωρίς δεύτερη και ανυστερόβουλη σκέψη στον πόλεμο, με το όπλο στο χέρι. 

Ο Βασίλης Γκανάτσιος (Χείμαρρος), γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1915 στο Ζιάκα Γρεβενών, ήταν δάσκαλος – πήρε το πτυχίο του το 1935 από το Διδασκαλείο Κοζάνης, αλλά πάνω από δέκα χρόνια βρισκόταν στο στρατό και στο αντάρτικο.

Υπηρέτησε τη θητεία του προπολεμικά ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στο 27^ο Σύνταγμα της Κοζάνης από όπου απολύθηκε το 1939, ενώ τον Αύγουστο του 1940 επιστρατεύθηκε ξανά και υπηρέτησε στην ίδια μονάδα. Ως επικεφαλής διμοιρίας πολυβόλων πήρε μέρος στις σημαντικότερες μάχες που έδωσε το 27^ο Σύνταγμα για την απόκρουση της Ιταλικής εισβολής, έως τις 4 Απριλίου 1941 που τραυματίσθηκε, τιμηθείς με αριστείο ανδρείας και πολεμικό σταυρό Γ΄τάξεως.

Αξιωματικοί και Καπεταναίοι του 27ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Στους όρθιους, τρίτος από αριστερά, ο Βασίλης Γκανάτσιος

Στις αρχές Ιουνίου 1941, αμέσως μετά την υποδούλωση της πατρίδας μας στους Ναζί, συγκρότησε μαζί με άλλους στο χωριό του Απελευθερωτική Επιτροπή Αγώνα που ενσωματώθηκε λίγο αργότερα στο ΕΑΜ, ενώ υπήρξε υπεύθυνος του εφεδρικού ΕΛΑΣ στα ορεινά χωριά των Γρεβενών.

Γρήγορα αναδείχθηκε και κατέλαβε διάφορες θέσεις στον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ): Διοικητής του Αρχηγείου Γρεβενών, καπετάνιος του Αρχηγείου Πίνδου, διοικητής του Αρχηγείου Βαρνούντα και από τα τέλη Ιουλίου 1941, διοικητής και μετά καπετάνιος του 27^ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ.

Πολέμησε στις σημαντικότερες μάχες εναντίον των Γερμανώ ν, των Ιταλών, των Λεγεωνάριων, των ΠΑΟτζήδων, των Κομιτατζήδων και των αυτονομιστών.

Στον Εμφύλιο Πόλεμο (19461949) υπήρξε διοικητής Αποσπάσματος και επικεφαλής του Αρχηγείου Ηπείρου πρώτα και μετά Δυτ. Μακεδονίας. Ονομάσθηκε υποστράτηγος από την προσωρινή κυβέρνηση του βουνού και διετέλεσε διοικητής της VII Μεραρχίας του ΔΣΕ.

Μετά το τέλος του Εμφυλίου κατέφυγε στις λεγόμενες σοσιαλιστικές χώρες, όπου ήρθε σε σύγκρουση με την ηγεσία του ΚΚΕ και τους γραφειοκρατικούς του μηχανισμούς. Επέστρεψε στην πατρίδα το 1982 και έκτοτε κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.