Το Τμήμα Ερευνών του ΔΝΤ δικαιώνει την κυβέρνηση

του Κωνσταντίνου Σ. Μαργαρίτη

Αγώνας δρόμου από τη συγκυβέρνηση να προλάβει ημερομηνίες και να πληρώσει δόσεις που τρέχουν και εκθέτουν τη χώρα. Μέσα σε κλίμα έντονης αμφισβήτησης και με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συναγωνίζονται σε συνθήματα και σε στείρο πολιτικό λόγο, η πατρίδα μας αναζητά τη «χρυσή τομή» με τους δανειστές της για να αποφευχθεί πιθανό ατύχημα.

Οι στιγμές είναι δύσκολες και απαιτούν λεπτούς χειρισμούς και ευελιξία. Οι διαξιφισμοί στο εσωτερικό της χώρας μάς εκθέτουν και ενισχύουν το κλίμα ανασφάλειας και αμφισβήτησης των δανειστών.

Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί και οι υπουργοί που δεν έχουν άμεση σχέση με τους θεσμούς οφείλουν να παράγουν έργο και να φέρουν οικονομικά αποτελέσματα, που θα ενισχύουν το διαπραγματευτικό προφίλ του πρωθυπουργού.

Η τουριστική περίοδος ξεκίνησε και το ενδιαφέρον της πολιτικής ηγεσίας είναι καλό να ενταθεί, με συγκεκριμένες δράσεις και ποιοτικές στοχεύσεις, αν θέλει να καταγράψει επιτυχία και να αυξήσει τα έσοδα της χώρας από τον τουρισμό. Κάθε άλλο γεγονός θα φέρει την πατρίδα μας σε άσχημη θέση και θα δημιουργήσει νέες απώλειες, που δύσκολα θα μπορούν να καλυφθούν. Η εικόνα αυτήν τη στιγμή είναι ανησυχητική και οι εμπλεκόμενοι φορείς απαιτούν πιο γρήγορους ρυθμούς και προστασία του κλάδου από τους θεσμούς.

Ολα τα δεδομένα συγκλίνουν στο ότι χάνεται πολύτιμος χρόνος με τους εταίρους, γεγονός που δημιουργεί τεράστια κενά και δεν αφήνει περιθώρια για έρευνα, καινοτομία, επιχειρηματικότητα και διοίκηση του κράτους. Ο ελληνικός λαός έχει υψηλές προσδοκίες από τη σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, απαιτεί μια καλύτερη ποιότητα ζωής και θέλει οι θυσίες του να πιάσουν τόπο.

Το ΔΝΤ έχει προωθήσει μια σειρά μέτρων λιτότητας στη χώρα μας, που τρομάζει ακόμη και υψηλόβαθμους αξιωματούχους στην Κομισιόν. Η πρακτική αυτή θα ήταν δικαιολογημένη, αν συνοδευόταν και από τα άλλα μέτρα που εφαρμόζει συνήθως το ταμείο, όπως η ελάφρυνση χρέους και η υποτίμηση. Τα προγράμματα του ταμείου επιβάλλουν συνήθως σκληρές μεταρρυθμίσεις, αλλά την ίδια ώρα διαγράφουν μεγάλο μέρος του χρέους και αποκαθιστούν την εξωτερική βιωσιμότητα των χωρών.

Αυτά ξεχάστηκαν στην περίπτωση της Ελλάδας. Το ΔΝΤ επέβαλε μια ωμή εκκαθάριση χωρίς να την αντισταθμίσει με μέτρα ανάπτυξης ή ανακούφισης. Ομολόγησαν οι ίδιοι ότι το πρόγραμμά τους απέτυχε, δεν προχώρησαν σε ουσιαστικές αλλαγές που θα έβγαζαν τη χώρα από τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει και τα λάθη τους συνεχίζονται και οδηγούν τη πατρίδα μας σε ύφεση και ανεργία.

Προέβλεψε το ΔΝΤ ότι οι πολιτικές του θα οδηγήσουν σε ύφεση 2,6% του ΑΕΠ το 2010 και μετά θα ακολουθούσε μια ισχυρή ανάκαμψη. Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν έξι χρόνια ύφεσης, ένα αποπληθωριστικό παζλ, μείωση του ΑΕΠ κατά 26%, 60% ανεργία των νέων και μαζική έξοδος των νέων στο εξωτερικό. Η χώρα χάνει τη νέα γενιά και μαζί με αυτήν ό,τι πιο σύγχρονο και καινοτόμο θα μπορούσε να γίνει στην Ελλάδα. Μένουμε πίσω, δεν αξιοποιούμε τους κοινοτικούς πόρους και αναζητούμε την ταυτότητά μας.

Είναι τραγικό να ζητούν οι θεσμοί αύξηση του ΦΠΑ, ενώ γνωρίζουν ότι η πρόωρη αύξηση του ΦΠΑ που έγινε στην Ιαπωνία έκοψε τα φτερά της ανάπτυξης μιας τόσο ισχυρής χώρας. Καλό θα ήταν η κυβέρνηση να ζητούσε από το Τμήμα Ερευνών του ΔΝΤ να αναλάβει εκπρόσωπός της, γιατί λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα για τη συγκεκριμένη οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται στην πατρίδα μας. Η στρατηγική των πιστωτών είναι λανθασμένη και όσο περισσότερο διαρκεί, τόσο περισσότερο θα κοστίσει.

Η χώρα μας αξίζει καλύτερης και δικαιότερης μεταχείρισης. Ο λαός δεν αντέχει άλλες περικοπές που τον οδηγούν στην πείνα και την εξαθλίωση.