H τιμητική εκδήλωση για τον καπετάν Χείμαρρο

Τα 100 χρόνια ζωής και αγώνα ενός από τους τελευταίους επιζώντες της Εθνικής Αντίστασης του καπετάνιου του ΕΛΑΣ και υποστράτηγου του ΔΣΕ, Β. Γκανάτσιου, καπετάν Χείμαρρος τίμησε η Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων Κεντρικής –Μακεδονίας.

Ομιλητές, ήταν η Ι. Παπαθανασίου, διευθύντρια ερευνών ΕΚΚΕ, ο αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας στο ΑΠΘ Θ. Σφήκας και η διδάκτορας ιστορίας Παν. Μακεδονίας, Ε. Πασχαλούδη. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και μίλησαν μεταξύ άλλων ο Τ. Μηταφίδης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και ο Λευτέρης Τζιόλας. 

Ο  Βασίλης Γκανάτσιος (καπετάν- Χείμαρρος), χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της γενιάς του ΄40, δάσκαλος στην Σαμαρίνα επιστρατεύτηκε το καλοκαίρι του 1940, χωρίς να φαντάζεται τις θύελλες της ιστορίας που τον περίμεναν, μια ιστορία αγώνων με ανθρωποθυσίες και το όπλο στο χέρι. Πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο όπου τιμήθηκε με αριστείο ανδρείας Από τον Ιούνιο του 1941 μαζί με άλλους συγχωριανούς του συγκροτεί Απελευθερωτική Επιτροπή Αγώνα, που ενσωματώνεται στη συνέχεια στο ΕΑΜ. Πήρε μέρος στη μάχη του Φαρδύκαμπου ενάντια στους Ιταλούς, σαν επικεφαλής της ομάδας «Βροντή» και αμέσως μετά αναλαμβάνει διοικητής αρχηγείου Γρεβενών, καπετάνιος αρχηγείου Πίνδου και από τον Ιούλη του 1943 διοικητής και μετά καπετάνιος του 27 ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Συμμετείχε  σε όλες τις μάχες της Δυτικής Μακεδονίας εναντίον των Ιταλών, των Γερμανών, των Παοτζήδων, των Κομιτατζήδων και των Αυτονομιστών. Στις 31 Οκτωβρίου το 1944 η μονάδα του, το 27ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, δίνει την  τελευταία μάχη του ΕΛΑΣ στην ηπειρωτική Ελλάδα ενάντια στα υποχωρούντα γερμανικά στρατεύματα. Είναι η μάχη για την απελευθέρωση της Φλώρινας, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Γερμανούς και επισπεύδοντας τη  φυγή τους,  μετά από εξάωρη σκληρή μάχη.

Η ΠΕΕΑ του απονέμει το βαθμό του ταγματάρχη. Μετά τη Βάρκιζα τo 1945 καταφεύγει καταδιωκόμενος στο Μπούλκες. Επιστρέφει το 1946 με την έναρξη του εμφυλίου και αναλαμβάνει διοικητής του υπαρχηγείου του Βίτσι. Το 1947 επικεφαλής του αποσπάσματος Ηπείρου με τον Υψηλάντη, επιτυγχάνουν τον ελιγμό της  Ηπείρου, με αποτέλεσμα να ανατραπεί το σχέδιο «ΤΕΡΜΙΝΟΥΣ». Το 1948 είναι διοικητής του Αρχηγείου Δ. Μακεδονίας στη μεγάλη πολεμική αναμέτρηση των 70 ημερών του Γράμμου, ανατρέποντας το σχέδιο «ΚΟΡΩΝΙΣ». Μετά τον ελιγμό στο Βίτσι τον Αύγουστο του 1948, μετακινείται στο Καϊμάκτσαλαν και από εκεί αποστέλλεται στη Θράκη ως διοικητής της 7ης μεραρχίας του ΔΣΕ. Με την «στρατιωτικοποίηση» του ΔΣΕ του απονέμεται κι ο βαθμός του υποστράτηγου. Παραμένει στην Ελλάδα με εντολή της ηγεσίας του Ζαχαριάδη και μετά από την ήττα του Γράμμου τον Αύγουστο του 49, από τον Δεκέμβριο του 1949 μέχρι τον Οκτώβριο του 1950 ως επικεφαλής των ανταρτοομάδων στην Α. Μακεδονία και Θράκη.
Το 1951-54, στα χρόνια της πολιτικής προσφυγιάς στην Τασκένδη, αναζητώντας τα αίτια της ήττας, μη διστάζοντας να αγγίξει τα «ιερά και όσια», έρχεται σε σύγκρουση με την ηγεσία του Ζαχαριάδη και εκτοπίζεται. Επέστρεψε στην Τασκένδη το 1956 και σπούδασε μηχανικός, ασκώντας το επάγγελμα για πάνω από 12 χρόνια. Το 1982 επέστρεψε στην πατρίδα και από τότε ζει στην Θεσσαλονίκη.

Η ομιλία του καπετάν Χείμαρρου στην εκδήλωση 

«Αντιλαμβάνομαι και θεωρώ τη σημερινή εκδήλωση σαν μια βαθύτερη εκτίμηση, αγάπη και σεβασμό προς την ένδοξη απελευθερωτική Εθνική Αντίσταση και προς τις εκατοντάδες χιλιάδες ηρωικών μαχητών που αγωνίσθηκαν και πολέμησαν για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από την βάρβαρη ξενική κατοχή και σε πρώτη σειρά για εκείνους που έδωσαν το αίμα και τη ζωή τους σ’ αυτόν τον Ιερό Εθνικό Αγώνα, καθώς και σε αυτούς που συνεχίζουν τους δημοκρατικούς αγώνες για μια καλύτερη Ελλάδα» δήλωσε ο καπετάν Χείμμαρος κλείνοντας την εκδήλωση προς τιμήν του.

«Δυστυχώς η σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας και ιδιαίτερα η πιο κρίσιμη δεκαετία του 1940 έχει μεθοδικά και συστηματικά κακοποιηθεί από τις αντιμαχόμενες πολιτικές παρατάξεις. Είναι όχι λίγα αξιοσημείωτα γεγονότα, που παρά την φιλότιμες προσπάθειες και την υπεύθυνη τοποθέτηση αρκετών αξιόλογων ερευνητών της ιστορίας, έχουν διαστρεβλωθεί, αποκρυβεί, παραμορφωθεί και προπάντων κομματικοποιηθεί.Νομίζω ότι πρέπει να εντοπισθούν, να μελετηθούν σοβαρά και υπεύθυνα τα γεγονότα αυτά χωρίς προκαταλήψεις και ανεπίτρεπτες πολιτικές σκοπιμότητες.Ιδιαίτερη προσπάθεια της ιστορικής έρευνας πρέπει να αποδοθεί προς την κατεύθυνση των παρασκηνιακών  διαβουλεύσεων και δραστηριοτήτων, στο μυστικό πόλεμο που γινόταν αθέατα στα παρασκήνια» συνέχισε .  

«Για την εμπεριστατωμένη έρευνα και εξέταση, τον ακριβή προσδιορισμό των ιστορικών γεγονότων, των εξακρίβωση της αλήθειας αξία έχουν όχι τι λένε αυτοί που πήραν ή και δεν πήραν μέρος σ’ αυτά, αλλά τι λένε και τι δείχνουν τα ίδια τα γεγονότα.Όσο πλησιάζουμε προς το τέλος του πολέμου το 1944 – 1945 προς την απελευθέρωση της χώρας από τη φασιστική βαρβαρότητα και τυραννία, από τη σκλαβιά προς την ελευθερία τόσο οξύνονταν και εντείνονταν οι αντιθέσεις και οι διαμάχες των πολιτικών παρατάξεων και η ξεδιάντροπη σε τραχύτητα επέμβαση της βρετανικής κυβέρνησης Τσώρτσιλ στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας».

«Όταν οι πολιτικοί παράγοντες, πολιτικάντηδες και διάφορες πολιτικές φατρίες αγωνίζονται για την κατάκτηση της εξουσίας σε κρίσιμες συνθήκες όπως π.χ. το 1944 – 1945 ψεύδονται ασύστολα, ξεδιάντροπα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Παραφορτώνουν την ιστορία και τη συσκοτίζουν με ψέματα, συκοφαντίες και διαστρεβλώσεις των γεγονότων».

«Οι ιδέες της ισότητας, της αδελφοσύνης, της δικαιοσύνης τις οποίες οι διάφορες πολιτικές παρατάξεις αναγνωρίζουν ή και διακηρύττουν ακόμη στα λόγια, στις ομιλίες, στις υποσχέσεις  προς τις λαϊκές μάζες και τις οποίες καταπατούν με τον πλέον ωμό και βάναυσο τρόπο στην πράξη, είναι ιδέες οι οποίες εμπνέουν τους αγωνιστές που μάχονται για την κοινωνική πρόοδο, την ελευθερία και τη Δημοκρατία.

Για αυτές ακριβώς τις ιδέες, όπως τις παρουσίασε στο βιβλίο του ο αείμνηστος παιδαγωγός Δημήτρης Γληνός αγωνίζονταν και πολεμούσαν οι μαχητές του ΕΑΜ.

Πιστεύω ακλόνητα ότι για τις ιδέες της κοινωνικής προόδου, της ελευθερίας και της Δημοκρατίας άξιζε και έπρεπε να αγωνιστεί οποιοσδήποτε παρά τις τρομερές και μεγάλες δυσκολίες, τους κινδύνους, τις απηνείς διώξεις, τις αφάνταστους κατατρεγμούς που υπήρχαν στο δρόμο αυτό».