Πέντε χρόνια χωρίς τον Μιχάλη Σεπετίδη

Σαν σήμερα πριν από 5 χρόνια, στις 3 Ιανουαρίου 2011, έφυγε από τη ζωή  ένα από τα κορυφαία στελέχη του προδικτατορικού νεολαιίστικου κινήματος στη Μακεδονία και τη Θράκη, ο Μιχάλης Σεπετίδης. Ένας λαμπρός αγωνιστής της Αριστεράς που διακρίνονταν για το ήθος, τη συνέπεια, την προσήλωσή του στα ιδανικά της ελευθερίας, της ειρήνης και του ανθρωπισμού, για μία κοινωνία της δικαιοσύνης, απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο Μιχάλης Σεπετίδης γεννήθηκε το 1927 και από μαθητής γυμνασίου ακόμη πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, παλεύοντας για την απελευθέρωση της πατρίδος από την τριπλή Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρική κατοχή μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ. Και στη συνέχεια, ως φοιτητής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου, συνέχισε να δρα παράνομα, υπηρετώντας τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς.

 Για τους αγώνες του αυτούς αλλά και τις αριστερές του ιδέες, καταδιώχθηκε και το 1946 εξορίστηκε στον Άη-Στράτη και στη συνέχεια στη Μακρόνησο, την Ικαρία και τη Γιούρα. Το 1949 μεταφέρθηκε με 900 κρατούμενους στη Μακρόνησο όπου βασανίστηκε φρικτά. Με τη διάλυση του κολαστηρίου της Μακρονήσου, μεταφέρθηκε στον Άη Στράτη, με κάποια διαλύματα άδειας.

Ένα σπάνιο χειρόγραφο του Μιχάλη Σεπετίδη για 

τη Νεολαία Λαμπράκη (από τα αρχεία των ΑΣΚΙ)

Μετά την απελευθέρωσή του από την εξορία, το 1952, εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ και γρήγορα αναδείχτηκε με τους δημοκρατικούς αγώνες του σε γραμματέα της Νεολαίας ΕΔΑ Θεσσαλονίκης και αργότερα της Νεολαίας ΕΔΑ Μακεδονίας-Θράκης. Ενώ όταν το 1963, αμέσως μετά τη δολοφονία του μαραθωνοδρόμου της Ειρήνης, βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, δημιουργήθηκε η «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη», με πρόεδρο τον Μίκη Θεοδωράκη, ο Μιχάλης Σεπετίδης ανέλαβε γραμματέας της Οργάνωσης Θεσσαλονίκης της Νεολαίας Λαμπράκη αρχικά και στη συνέχεια αναδείχτηκε σε γραμματέα του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας-Θράκης και  μέλος του προεδρείου του Κεντρικού Συμβουλίου της Δ.Ν.Λ. . Στη Νεολαία Λαμπράκη, παρέμεινε έως το 1965 και στη συνέχεια, πέρασε στην Οργάνωση της ΕΔΑ στον τομέα του Πολιτισμού.

Η δικτατορία της Χούντας, τον συνέλαβε την 21^η Απριλίου 1967 και τον εξόρισε στη Γυάρο, όπου παρέμεινε μαζί με χιλιάδες εξόριστους μέχρι το κλείσιμο των στρατοπέδων εκτόπισης, το 1972.  

Τον Ιανουάριο του 2004 ο Μιχάλης Σεπετίδης μαζί με άλλους 252 Μακρονησιώτες, είχαν απευθύνει έκκληση στους πολίτες να καταψηφίσουν στις βουλευτικές εκλογές της 7^ης  Μαρτίου 2004 τα κόμματα του δικομματισμού, ώστε, όπως έγραφαν τότε, «να μπει φραγμός στην αχαλίνωτη κερδοσκοπία, φραγμός στη σπατάλη του δημοσίου χρήματος και τη διαφθορά».

ΟΙ παλιοί σύντροφοι και συναγωνιστές του, όσοι τον γνώρισαν και συμπορεύτηκαν μαζί του για να υπηρετήσουν τις αξίες, τα ιδανικά και τα οράματα της Αριστεράς, θα συνεχίσουν να εμπνέονται, όσα χρόνια κι αν περάσουν από τον Άνθρωπο, τον απροσκύνητο,, τον αγωνιστή Μιχάλη Σεπετίδη.