H «Λαϊκή Συσπείρωση» μαστιγώνει τη διοίκηση Μαυρομάτη

Τις μεθοδεύσεις της διοίκησης Μαυρομάτη στο δήμο Θερμαϊκού, επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η δημοτική παράταξη «Λαϊκή Συσπείρωση», καταγγέλοντας ότι οι διοικούντες προσπαθούν διαρκώς «να  αποπροσανατολίσουν,  να  μπερδέψουν,  να  δημιουργήσουν  σύγχυση,  να  απαγορεύσουν,  να  παρουσιάσουν  το  άσπρο  μαύρο».

Αποτέλεσμα της αντιδημοκρατικής τακτικής τους, είναι να απομακρύνονται διαρκώς οι δημότες. Και όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στην ανακοίνωση «οι  καρέκλες  για  τους  δημότες  και  τους  φορείς  πια  δεν  χρειάζονται,  ας  μείνουν  στοιβαγμένες  μιας  και  κανείς  δεν  πατάει.  Άλλωστε  και όταν  αυτοί  έρχονται  και  αρθρώνουν  ένα  λόγο  κριτικό,  ελέγχου  και  προβάλουν  αιτήματα,  που  πατούν  πάνω  στα  λαϊκά  συμφέροντα,  τότε  τους  βάζουν  απέναντι.  Τότε  πρέπει  να  αρχίσουν  να  κλείνουν  και  τα  μικρόφωνα  σε  αυτούς  που  εκλέχθηκαν  και  έχουν  αυτοδίκαια  δημόσιο  λόγο», εννοώντας την αυταρχική συμπεριφορά της διοίκησης Μαυρομάτη και του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου που κατά σύστημα και επανάληψη κλείνουν τα μικρόφωνα στους δημοτικούς συμβούλους της «Συμπολιτείας Θερμαϊκού» και της «Λαϊκής Συσπείρωσης». 

Αυτή η αντιδημοκρατική συμπεριφορά της δημοτικής αρχής, ίσως δεν είναι άσχετη από το ξεπούλημα της  καθαριότητας, την  εμπορευματοποίηση  της  διαχείρισης  αποβλήτων, τις απευθείας αναθέσεις. Όμως, όπως παρατηρεί στην ανακοίνωσή της η «Λαϊκή Συσπείρωση», αργά  ή  γρήγορα  ο  λαός  θα  γυρίσει  την  πλάτη  και  σε  τέτοιους  τακτικισμούς  και  σε  αυτούς  που  εφαρμόζουν  και  υλοποιούν  μια  πολιτική που  στρέφεται  ενάντια  στα  συμφέροντά  του.   

Ολόκληρη η ανακοίνωση, με τίτλο «Μόνοι  μας  καλύτερα», έχει ως εξής:

«Ο  τρόπος  άσκησης  της  εξουσίας  από  όποια  θέση  και  αν  αυτή  ασκείται  δεν  είναι  ασύνδετος  από  το  περιεχόμενο  της  πολιτικής  βούλησης  και  των  πολιτικών  αποφάσεων  που  αυτή  εμπεριέχει.  Επίσης  δεν  είναι  ασύνδετος  από  το  πως  αντιλαμβάνεται  τη  θέση  του  λαού  μέσα  στην  πολιτική  πραγματικότητα.  Αν  (η  εξουσία)  τον  θέλει  απογοητευμένο  και  αδιάφορο  στη  γωνία  ή  χειροκροτητή  ή  αν  τον  θέλει  παρόντα  και  μαχητή. 

Αν  ο  στόχος  αυτών  που  ασκούν  εξουσία  είναι  να  εφαρμόσουν  μια  φιλολαϊκή  πολιτική,  τότε  πρέπει  να  έρθουν  σε σύγκρουση  με  την  κεντρική  πολιτική,  να  υψώσουν  το  πολιτικό  τους  ανάστημα,  να  αρνηθούν  την  υποταγή  και  τον  συμβιβασμό,  να  κάνουν  τα  πάντα  για  να  μην  παραδώσουν  κατακτήσεις  και  δημόσιες  δομές  και  περιουσίες  σε  αυτούς  που  τα  περιμένουν  για  να  αυξήσουν  τα  κέρδη  τους.  Τότε  ναι,  τον  λαό  τον  θέλουν  μαζί  τους,  να  τους  στηρίξει  για  να  παλέψουν  μαζί,  και  αυτοί  να  μπουν  μπροστάρηδες.

 Αν  ο  δρόμος  που  διάλεξαν να  πάρουν  οδηγεί  στην  αντίπερα  όχθη,  τότε  πρέπει  να  αποπροσανατολίσουν,  να  μπερδέψουν,  να  δημιουργήσουν  σύγχυση,  να  απαγορεύσουν,  να  παρουσιάσουν  το  άσπρο  μαύρο.  Κι  έτσι  να  μείνουν  μόνοι,  να  αλληλοθαυμάζονται,  να  καμαρώνουν,  μαζί  με  αυτούς  που  από  την  αρχή  ή  στην  πορεία  τους  στηρίζουν  απροκάλυπτα,  να  χαίρονται – όσοι  έρχονται -  που  τα  θέματα  απλά  εκφωνούνται  και  ψηφίζονται  και  οι  διαδικασίες  τελειώνουν  με  απόλυτη  συναίνεση.  Οι  καρέκλες  για  τους  δημότες  και  τους  φορείς  πια  δεν  χρειάζονται,  ας  μείνουν  στοιβαγμένες  μιας  και  κανείς  δεν  πατάει.,  Άλλωστε  και όταν  αυτοί  έρχονται  και  αρθρώνουν  ένα  λόγο  κριτικό,  ελέγχου  και  προβάλουν  αιτήματα,  που  πατούν  πάνω  στα  λαϊκά  συμφέροντα,  τότε  τους  βάζουν  απέναντι.  Τότε  πρέπει  να  αρχίσουν  να  κλείνουν  και  τα  μικρόφωνα  σε  αυτούς  που  εκλέχθηκαν  και  έχουν  αυτοδίκαια  δημόσιο  λόγο.  Ο  λόγος,  όπως  καταλάβατε,  για  τις  συνεδριάσεις  του  ΔΣ.

Άλλωστε  πως  μπορείς  να  περάσεις  τέτοια  σοβαρά  θέματα  που  στρέφονται  ενάντια  στα  λαϊκά  συμφέροντα,  αν  δεν  έχεις  πετύχει  όλα  τα  παραπάνω;  Πώς  μπορείς  να  ξεπουλάς  κομμάτι  κομμάτι  την  καθαριότητα    ή  να  περνάς  την  εμπορευματοποίηση  της  διαχείρισης  αποβλήτων  με  τον  ισχυρισμό  ότι  δεν  έχεις  προσωπικό,  φορτώνοντας  το  λαό  με  νέα  βάρη  για  τα  κέρδη  μιας  χούφτας  ανθρώπων;  Πώς  μπορείς  να  προωθείς  την  κοινωνική  οικονομία  ως  ¨λύση¨   σε  δημόσιες  δομές  και  υπηρεσίες  που  η  κεντρική  πολιτική  τις  διαλύει;  Πώς  μπορείς  να  κάνεις  απευθείας  αναθέσεις  ή  έστω  και  διαγωνισμούς  με  τόση  ευκολία,  και  όταν  πρόκειται  να  προσλάβεις  προσωπικό  με  συγκροτημένα  εργασιακά  δικαιώματα,  να  λες  ότι  δεν  μπορώ  να  αναλάβω  αυτό  το  κόστος.  Όντως  αυτά  τα  θέματα  δεν  γίνεται  να  περάσουν  με  παρόντα  τον  λαό  και  στα  έδρανα  φωνές  που  βρίσκονται  σε  ετοιμότητα.     

  Ο πολιτικός  λόγος  της  Λαϊκής  Συσπείρωσης  ενοχλεί  γιατί  εμποδίζει,  ελέγχει,  καταγγέλλει υπεύθυνους,   αναδεικνύει  προβλήματα  που  απασχολούν  την  κοινωνία,  θέτει  προβληματισμούς,  προτείνει,  ανοίγει  δρόμους  και  προοπτική,  και  κυρίως  βγάζει  το  λαό  στο  προσκήνιο.

 Το  ότι  στη  διάρκεια  των  συνεδριάσεων  όταν  τοποθετούμαστε,  συνάδελφοι  αγανακτούν,  διακόπτουν,  φωνάζουν,  κάνουν  νοήματα  στον  πρόεδρο  να  μας  σταματήσει, γιατί  άλλο  δεν  αντέχουν,  αποδεικνύει  περίτρανα  ότι  όλα  τα  παραπάνω  τα  κάνουμε  πολύ  καλά,  άλλωστε  για  αυτό  δεσμευτήκαμε.  Όσες  προσπάθειες  και  να  κάνουν ξέρουν  ότι  εμείς  θα  συνεχίσουμε.  Το  ζήτημα  βέβαια  είναι  ότι  το  χώρο  και  την  άνεση  κινήσεων  της  κάθε  διοίκησης,  τον  ορίζει  με  την  ανοχή  του  ή  με  την  κριτική  του  και  τη  δράση  του ο  κάθε  δημότης  και  το  κίνημα  συνολικά.  Κατά  συνέπεια  πρέπει  να  επαναπροσδιοριστούν  επιλογές  ψήφου και  στάσεις  γενικότερα.  Από  χειροκροτητές  έχουμε  χορτάσει.  Γνωρίζουμε  όμως  πολύ  καλά  και  από  την  άλλη  ότι  αργά  ή  γρήγορα  ο  λαός  θα  γυρίσει  την  πλάτη  και  σε  τέτοιους  τακτικισμούς  και  σε  αυτούς  που  εφαρμόζουν  και  υλοποιούν  μια  πολιτική που  στρέφεται  ενάντια  στα  συμφέροντά  του».