«Στρέφουν την πλάτη σε μία αγορά ενός εκατομμυρίου»

«Μπηχτές» για την αδιαφορία των κοντινών προς τη Θεσσαλονίκη δήμων, στο θέμα της προσέλκυσης τουριστών και επισκεπτών στις παραλίες τους, διατυπώνει με άρθρο του στην ιστοσελίδα Voria.gr ο συνεργάτης της, Γιώργος Δώρας. Τονίζοντας με έμφαση ότι «οι περιοχές που βρίσκονται κοντά στη Θεσσαλονίκη κάνουν λάθος να στρέφουν την πλάτη τους σε μια αγορά ενός εκατομμυρίου δυνητικών πελατών».

Το άρθρο του κ. Δώρα, που στο παρελθόν υπήρξε συνεργάτης του δημάρχου Θερμαϊκού κ.Μαυρομάτη και επιμελητής της δημοτικής του εφημερίδας, έχει ως εξής υπό τον τίτλο «Γιατί οι κοντινοί προορισμοί δεν προσελκύουν τους Θεσσαλονικείς»:

«Στην Ελλάδα όταν μιλάμε για τουρισμό εννοούμε σχεδόν πάντα τους ξένους επισκέπτες που αποφασίζουν να επισκεφθούν τη χώρα μας για τις διακοπές τους, κυρίως στο διάστημα από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο. Ίσως διότι τα οφέλη του είναι προφανή, ο εισερχόμενος τουρισμός μονοπωλεί τις συζητήσεις και κατά κάποιο τρόπο λειτουργεί ως αποκλειστικό βαρόμετρο για την πορεία του κλάδου. Πρόκειται για μια αληθινή, αλλά όχι πλήρη εικόνα. Υπάρχουν, επίσης, οι Έλληνες που ταξιδεύουν ως τουρίστες στο εξωτερικό, αλλά και οι μετακινήσεις των Ελλήνων εντός της χώρας, που δημιουργούν οφέλη.

Ειδικά για τη Βόρεια Ελλάδα ο εσωτερικός τουρισμός, αλλά και ο εξερχόμενος τουρισμός αποτέλεσαν κατά καιρούς ισχυρές προωθητικές δυνάμεις για την οικονομία, που στα χρόνια της κρίσης έχουν κλονιστεί. Λόγω της οικονομικής αδυναμίας και της κακής ψυχολογικής διάθεσης που δημιουργεί η αβεβαιότητα οι Έλληνες κάνουν λιγότερες διακοπές, όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά και τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Ως αποτέλεσμα πολλοί επαγγελματίες του τουρισμού στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι δούλευαν κυρίως με εξερχόμενο τουρισμό έχουν κυριολεκτικά εξαφανιστεί. Αλλά και πολλές περιοχές της Βορείου Ελλάδος που βασίζονταν στους Έλληνες επισκέπτες μαραζώνουν.  

Με αυτά τα δεδομένα το Φεστιβάλ Τουρισμού που διοργάνωσε πριν από 15 ημέρες στην παραλία της Θεσσαλονίκης το Επαγγελματικό Επιμελητήριο και απευθύνονταν κατά βάσιν στους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι επιθυμούν να κάνουν διακοπές, ήταν μια θετική, εύστοχη πρωτοβουλία. Η πόλη έχει περίπου ένα εκατομμύριο πληθυσμό, σημαντικό ποσοστό του οποίου κάνει διακοπές. Ότι εννοεί ο καθένας μ’ αυτόν τον όρο. Από ολιγοήμερες εξορμήσεις στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό μέχρι λίγα μπάνια στο εξοχικό του κουμπάρου ή κάποιες ημερήσιες αποδράσεις για μια βουτιά στα κοντινά της Χαλκιδικής, της Πιερίας, του δήμου Θερμαϊκού, της Ασπροβάλτας και του Σταυρού. Διότι τίποτα δεν είναι δωρεάν. Ακόμη και οι ημερήσιες εκδρομές έχουν τον δικό τους κύκλο του χρήματος. Τα μεταφορικά, τους καφέδες, τα σάντουιτς. Αλλά και όσοι φιλοξενούνται σε φιλικά και συγγενικά σπίτια κάπου τρώνε, κάπου πίνουν ένα ουζάκι, κάπου ξαπλώνουν δίπλα στο κύμα. Καλώς ή κακώς πελάτες του τουρισμού δεν είναι μόνο όσοι διαμένουν σε ξενοδοχεία ή σε ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Η αλήθεια είναι ότι η εγχώρια βιομηχανία –αλλά και η βιοτεχνία και η οικοτεχνία- του τουρισμού εδώ και χρόνια περιφρονεί βαθύτατα τους Έλληνες πελάτες. Αυτούς που στα καλά χρόνια ήταν καλύτεροι πελάτες από πολλούς Ευρωπαίους διότι ξόδευαν περισσότερα, αλλά στα χρόνια της κρίσης έχουν μαζευτεί είτε διότι δεν έχουν, είτε διότι τους λείπει η διάθεση για κάτι παραπάνω. Τους νέους που από τα 18 τους έτρεχαν σε νησιά και παραλίες με τις οικονομίες του χειμώνα, αλλά τώρα προτιμούν να κρατήσουν αυτά τα χρήματα για τα φοιτητικά έξοδα του… επόμενου χειμώνα.

Ειδικά οι περιοχές που βρίσκονται κοντά στη Θεσσαλονίκη κάνουν λάθος να στρέφουν την πλάτη τους σε μια αγορά ενός εκατομμυρίου δυνητικών πελατών. Να αναζητούν επισκέπτες αποκλειστικά στο εξωτερικό –από τη Σερβία και τη Ρουμανία, μέχρι τη Ρωσία, τη Γερμανία και την Βρετανία. Να ψάχνουν για τα παραπάνω και να… περιφρονούν όσα τους φαίνονται λιγότερα. Πολύ περισσότερο που στην περιπέτεια της αναζήτησης του «χρυσού δισκοπότηρου» αποτυγχάνουν.   

Αυτή η λογική οδηγεί τις περιοχές που βρίσκονται σχετικά κοντά στη Θεσσαλονίκη –από τη Θάσο μέχρι τις Σποράδες- να κάνουν ένα ακόμη στρατηγικό λάθος. Να απουσιάζουν τελείως από την αγορά της μεγάλης πόλης, η οποία τείνει, πλέον, να τους ξεχάσει. Διότι αν εξαιρέσει κανείς τη Χαλκιδική, όπου χιλιάδες Θεσσαλονικείς έχουν εξοχικά, οι υπόλοιποι κοντινοί στη Θεσσαλονίκη τουριστικοί προορισμοί απασχολούν ελάχιστα τους κατοίκους της πόλης. Παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία που θα έπρεπε να τους ευνοεί. Και το χειρότερο: Κανείς τους δε νοιάζεται να κάνει κάτι για να συζητηθούν και πάλι στην Αριστοτέλους, στην Καλαμαριά, στη Χαριλάου, στον Εύοσμο και στη Σταυρούπολη.

Πηγή: http://www.voria.gr/