H Νέα Μαγνησία Θεσσαλονίκης στα 1930

Η Νέα Μαγνησία Θεσσαλονίκης, στα 1930 με μερικούς από τους πρώτους κατοίκους της στο καφενείο του Κολοκοτρώνη. Εικονίζονται από αριστερά οι Κώστας Μπογιατζής, Γιάννης Λεόντογλου, ο διευθυντής του σχολείου Χαμαθέου και όρθιος, ο καφετζής Πρόδρομος Κολοκοτρώνης, ενώ παραδίπλα κάθονται οι Γιάννης Ιωαννίδης και Αντώνιος Χουρσόγλου. 

Η Νέα Μαγνησία κτίσθηκε δίπλα από το παλιό τούρκικο οικισμό Αραπλί για τους πρόσφυγες από το Χαμιντιέ της Μικράς Ασίας του 1925 και οι κάτοικοι (περί τις 200 οικογένειες) ήταν γεωργοί κηπουροί και ζωοτρόφοι και στην πλειοψηφία τους ήταν αγράμματοι και η κυρίως γλώσσα τους ήταν η τουρκική. 

Ο Τάσος Κολοκοτρώνης το 1933 με τη
μητέρα του έξω από το καφενείο

Από τη Θεσσαλονίκη απείχε εννέα χιλιόμετρα, την παραγωγή τους τη πουλούσαν στην λαχαναγορά και με τη σκληρή δουλειά τους, περνούσαν σχετικά καλά. 
Σύμφωνα με την περιγραφή του Τάσου Κολοκοτρώνη, "τα παιδιά που γεννιόντουσαν μαθαίνανε συγχρόνως και τις δύο γλώσσες και μετά τις σχολικές ώρες δουλεύανε και στα κτήματα τους σε διάφορες δουλειές. 
Τα σπίτια τους ήταν μικρά αλλά κτισμένα σε οικόπεδα ενός στρέμματος και υπήρχε μεγάλη ευρυχωρία γι αυτούς για τα ζώα τα κάρα τους στάβλους,  αχυρώνες,  φούρνους, πηγάδια και ότι άλλο χρειαζότανε ένα νοικοκυριό και κανένα σπίτι δεν είχε κλειδαριά αλλά ένα μικρό γάντζο από σύρμα . 
Τα παιδιά μετά τις δουλειές τους είχαν την ευκαιρία να παίζουν σε μεγάλες αυλές που δεν είχαν και φράχτες και όλοι μπορούσαν να περνούν από όποια αυλή ήθελαν δίχως κανένα περιορισμό γιατί όλοι ήταν γνωστοί και σχεδόν συγγένευαν μεταξύ τους.   Το χωριό με τους άλλους δύο εφαπτόμενους συνοικισμούς, τα Διαβατά και το Γαλλικό, ήταν καταπράσινο από τα λαχανικά και τα οπωροφόρα δέντρα. Τα σπίτια απαραιτήτως είχαν στις αυλές δέντρα ακακίες  μουριές και διάφορα λουλούδια". 

Σημείωση: Τα κείμενα και οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Τάσου Κολοκοτρώνη Μία ζωή γεμάτη περιπέτειες, που εκδόθηκε στη Μελβούρνη το 2009