Σχετικά με τη λεγόμενη "Μακεδονική" γλώσσα

Στήλη των μέσων του 4ου αιώνα π.Χ. από την

Βεργίνα, με επίγραμμα στην κορυφή της.

Απάντηση στα ερωτήματα αν υπάρχει ή όχι "Μακεδονική" γλώσσα και "Μακεδονική" ιστορία, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε στο σημερινό μας σημείωμα, που είναι συνέχεια της ανάλογης χτεσινής μας δημοσίευσης σχετικά με το λεγόμενο "Μακεδονικό" έθνος.

"Μακεδονική" γλώσσα, ως αυτοτελής σλαβική γλώσσα, ήταν άγνωστη ως το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η γλώσσα που μιλούσαν οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας - στη Γιουγκοσλαβία, τη Βουλγαρία και σε ορισμένες παραμεθόριες περιοχές της βόρειας Ελλάδας - ήταν γνωστή ως ιδιωματική μορφή της βουλγαρικής, αν και στην Ελληνική Μακεδονία η επίδραση της ελληνικής ήταν εμφανέστατη από το μεγάλο αριθμό λέξεων ελληνικής ρίζας
Μετά την ίδρυση από τον Τίτο της "Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας", για ευνόητους πολιτικούς λόγους, έγινε προσπάθεια να αποκοπούν οι γλωσσικοί δεσμοί των κατοίκων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας με τη Βουλγαρία. Γι' αυτό και ένα πλήθος γλωσσολόγων-φιλόλογων, επιδόθηκε στο έργο της κατασκευής χωριστής γραπτής γλώσσας.
Με βάση το ιδίωμα του Περλεπέ και με δάνεια από τη σερβική, ρωσική και άλλες σλαβικές γλώσσες, δημιουργήθηκε τελικά η "φιλολογική μακεδονική" γλώσσα, η οποία αναγνωρίστηκε από το γιουγκοσλαβικό Σύνταγμα, ως μία από τις τρεις επίσημες γιουγκοσλαβικές γλώσσες.
Στην ουσία, όμως, η "φιλολογική μακεδονική" γλώσσα παραμένει πολύ στενός συγγενής της βουλγαρικής, ενώ απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο από το φτωχό γλωσσικό ιδίωμα που ακόμη ομιλείται από ηλικιωμένα άτομα σε ορισμένα απομονωμένα χωριά της παραμεθόριας ελληνικής ζώνης.
Σχετικά τώρα με τη γλώσσα που μιλούσαν οι κάτοικοι της Αρχαίας Μακεδονίας, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι απόψεις των ειδικών της μακεδονικής ιστορίας, όπως ο Νίκολας Χάμοντ και ο Χέρμαν Μπένγκτσον. Ο Χάμοντ, θεωρεί τη Μακεδονική ως διάλεκτο της Ελληνικής. Και ενώ αρχικά (1972) πίστευε ότι ανήκε στην αιολική ομάδα, τελικώς κατέληξε στη βορειοδυτική ελληνική ομάδα (1989), μετά από τις ανακαλύψεις που έγιναν στην Πέλλα τη δεκαετία του 1980. Συγκεκριμένα αναφέρει:
«Συμπερασματικά, η γλώσσα των Μακεδόνων ήταν μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη μορφή της Ελληνικής, που αντιστάθηκε στις εξωτερικές επιδράσεις και ήταν συντηρητική στην προφορά. Παρέμεινε έτσι μέχρι τον τέταρτο αιώνα, όταν υποτάχθηκε ολοκληρωτικά στην πλημμυρίδα της Κοινής Ελληνικής».

Τα χοντρά λάθη

Σημειώνεται ότι ανάμεσα στα πολύ χοντρά λάθη που διέπραξαν επί δεκαετίες στη διαχείριση του Μακεδονικού ζητήματος τα κόμματα του δικομματισμού που κυβερνούσαν τη χώρα, ήταν και η αναγνώριση το 1977, επί κυβερνήσεως της Ν.Δ., της  "μακεδονικής" γλώσσας σε διάσκεψη του ΟΗΕ και μάλιστα στην Αθήνα. Ήταν η «Τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση Γεωγραφικών Ονομάτων», η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το διάστημα 17 Αυγούστου-7 Σεπτεμβρίου 1977, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή με υπουργό Εξωτερικών τον Δημήτριο Μπίτσιο.

Και περί "Μακεδονικής" ιστορίας
Η Σκοπιανή ιστοριογραφία στηρίζεται σε πλήρη αναθεώρηση των μέχρι σήμερα γνωστών επιστημονικών ερμηνειών και οικοδομεί τη δική της εκδοχή της ιστορίας της Μακεδονίας, οικειοποιούμενη την ιστορία των γειτονικών λαών.
Η αστεία θεωρία των Σκοπιανών ιστορικών ότι οι Αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, δεν βρίσκει σήμερα σοβαρούς υποστηρικτές σε κανένα μέρος του πλανήτη. Τα σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα της Βεργίνας και του Δίου, με τις δεκάδες επιτύμβιες στήλες που φέρουν όλες ελληνικά ονόματα, αποτελούν την πιο χειροπιαστή απόδειξη της ελληνικότητας των Αρχαίων Μακεδόνων.
Στον Μεσαίωνα και την Τουρκοκρατία δεν υπάρχουν πηγές που να στηρίζουν την άποψη ότι στη Μακεδονία ζει "μακεδονική" σλαβική εθνότητα.
Η ελληνική ιστοριογραφία παραδέχεται ότι οι Σλάβοι της Μακεδονίας στο 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα, είχαν γενικά βουλγαρική εθνική συνείδηση, πράγμα που επιβεβαιώνουν όλες οι ελληνικές και ξένες διπλωματικές πηγές της εποχής, δηλαδή σε χρόνο ανύποπτο.

Σχετικά με το "Μακεδονικό" έθνος, διαβάστε: 

https://farosthermaikou.blogspot.gr/2018/02/blog-post_81.html