Το Ουκρανικό ζήτημα και η στάση Πούτιν, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ

Εντάξει. Η ενέργεια του Πούτιν στο θέμα με την Ουκρανία ίσως να ήταν βιαστική και αψυχολόγητη, δίνοντας αφορμή για τις κατηγορίες εναντίον του περί μη σεβασμού της ανεξαρτησίας της γειτονικής του χώρας. Μήπως όμως κάπου έχει δίκαιο; Μήπως πήρε αφορμή από την προκλητική στάση των παθιασμένων ακροδεξιών που κυβερνούν στο Κίεβο και την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ; Το κείμενο που ακολουθεί, το αλιεύσαμε από το διαδίκτυο και νομίζουμε ότι είναι δικαιολογημένος ο προβληματισμός που παραθέτει.

Είτε αρέσει, είτε όχι, η στάση της Ρωσίας στο Ουκρανικό ζήτημα είναι σωστή. Το βασικό επιχείρημα της Ρωσίας είναι ότι το ΝΑΤΟ έχει παραβιάσει όλες τις συμφωνίες, περικυκλώνει την Ρωσία με τις χώρες που προσχωρούν στην βορειοατλαντική συμμαχία και αψηφά τα ρωσικά συμφέροντα. Η απόφαση – ελιγμός της Ρωσίας να ανακηρύξει την ανεξαρτησία δύο βασικών περιοχών στην Ντονμπάς της Ανατολικής Ουκρανίας είναι όχι μια επιθετική αλλά αμυντική κίνηση απέναντι στο ΝΑΤΟ.

Η Ουκρανία αργά ή γρήγορα σχεδίαζε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Ενώ υπάρχουν δεκάδες αποδείξεις ότι με την επανένωση της Γερμανίας το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και οι μεγάλες δυνάμεις είχαν δεσμευτεί ότι δεν θα πάρουν ούτε ένα εκατοστό γης προς ανατολικά… έκτοτε… αυτή η δέσμευση έχει παραβιαστεί πολλές φορές.

Η Ρωσία έχει δίκιο να επιδιώκει να διασφαλίσει τα ζωτικά της συμφέροντα και για τον λόγο αυτό δεν επιδιώκει ένοπλη σύρραξη και αιματοχυσία στην Ουκρανία. Η ΕΕ σχεδιάζει να επιβάλλει κρυώσεις στην Ρωσία αλλά η Ελλάδα θα πρέπει να αντιταχθεί. Θα πρέπει να καταστεί κατανοητό ότι αυτό που έπραξε η Ρωσία θα το έπραττε οποιαδήποτε άλλη χώρα που θα ήταν στην θέση της.

Όλοι συμφωνούν ότι η Ρωσία δεν έχει πρόθεση να εισβάλει στην Ουκρανία και ότι είναι δικαιολογημένη η στάση της να απαιτεί ασφαλή σύνορα επιμένοντας να αποσύρουν τα στρατεύματα και τους πυραύλους οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ από τις χώρες που την περιβάλλουν, να σταματήσει την πολιτική «ανοιχτών θυρών» του ΝΑΤΟ, να σταματήσει να τοποθετηθεί πυρηνικά όπλα στην Ευρώπη.

ΟΙ απαιτήσεις για ασφαλή σύνορα

Είναι σαφές ότι τέτοιες στρατηγικές συνάδουν με τις ιστορικές απαιτήσεις των ΗΠΑ για ασφαλή σύνορα, που αποδεικνύεται ξεκάθαρα στην Κρίση των Πυραύλων της Κούβας τον Οκτώβριο του 1962, όταν ο κόσμος βρέθηκε κοντά σε ένα πυρηνικό πόλεμο εξαιτίας των σοβιετικών πυραύλων στην Κούβα.

Και εξίσου προφανές είναι το γεγονός ότι η αμερικανική στάση σήμερα είναι υποκριτική και ακραία και μπορεί να υποστηριχθεί μόνο από όσους προπαγανδίζουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική και όσους αγνοούν την ιστορία.

Η κυβέρνηση Μπάϊντεν πρέπει να υποθέσει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αδαείς και ότι η προφανής πολεμική και η κραυγαλέα προπαγάνδα της θα περάσουν ως κάποιο είδος υπεράσπισης της ελευθερίας, ακόμη και όταν οι ΗΠΑ δημιούργησαν το ουκρανικό πραξικόπημα το 2014 όταν ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος ήταν Αντιπρόεδρος του Προέδρου Ομπάμα.

Είτε αυτή η επίμονη επιθετικότητα των ΗΠΑ είναι προπαγάνδα και παρωδία είτε όχι, είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Τον Δεκέμβριο του 2021, η Ρωσία ισχυρίστηκε ότι οι ΗΠΑ προετοίμαζαν σαμποτάζ για να προκαλέσουν μια ρωσική απάντηση. Αυτό απορρίφθηκε ή αγνοήθηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ως παράλογο. Πρόσφατα, ωστόσο, η κυβέρνηση Μπάϊντεν κατηγόρησε την Ρωσία για τον ίδιο λόγο.

Ο δυτικός Τύπος, με επικεφαλής τους New York Times, το CNN , τον Guardian και την Washington Post – είναι μαριονέτες της CIA, της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών και του Πενταγώνου– με υστερικά άρθρα προωθούν τον πόλεμο. Και ως γνωστόν οι ΗΠΑ κατασκευάζουν ιστορίες όπως τα χημικά του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ που ποτέ δεν βρέθηκαν.

Ποιός ξέρει γεωπολιτική επειδή εγώ είμαι άσχετος, να μου εξηγήσει γιατί όταν διασπάται η Γιουγκοσλαβία είναι νίκη της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης των λαών αλλά όταν διασπάται η Ουκρανία είναι ενάντια στο διεθνές δίκαιο;

Όσοι Έλληνες υποστηρίζουν την Ουκρανία, υποστηρίζουν τη στενή σύμμαχο της Τουρκία; Υποστηρίζουν τον “Δεξιό Τομέα”, το Σβόμποντα” και τις άλλες ναζιστικές οργανώσεις; Που σκότωσαν τους δύο εκεί Έλληνες; Υποστηρίζουν την καθαίρεση της εκεί ελληνικής μειονότητας στην ανυπαρξία; Τι;