Το μήνυμα του Αντώνη Ματζάρη στην εκδήλωση για το κάμπινγκ

Ιδιαίτερη αίσθηση στους συγκεντρωμένους στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου Θερμαϊκού, το βράδυ της Δευτέρας, προκάλεσε το μήνυμα του πρώην δημάρχου Θερμαϊκού, συγγραφέα Αντώνη Ματζάρη, ο οποίος τελευταία στιγμή δεν μπόρεσε να προσέλθει, λόγω του πολύ σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει. Το μήνυμά του, που καταχειροκροτήθηκε με θέρμη στο τέλος, διαβάστηκε από τον εκπρόσωπο της Επιτροπής Πρωτοβουλίας ΠΟλιτών Θερμαϊκού "Σώστε το Κάμπινγκ", Σπύρο Κουζινόπουλο.

Το μήνυμα του Αντώνη Ματζάρη έχει ως εξής: 

Αγαπητέ Σπύρο

Λυπάμαι, που για λόγους υγείας αδυνατώ να παρευρεθώ στην σημερινή συνάντησή μας. Είναι αυτονόητο ότι συμμετέχω ολόψυχα σαυτή την προσπάθεια που γίνεται για να διασωθεί ένας τόσο σημαντικός περιβαλλοντικός πνεύμονας στην περιοχή μας. Έχουμε την ατυχία να διοικούμαστε από μια διοίκηση, ανίκανη να καταλάβει τις ανάγκες της περιοχής και τί σημαίνει σωστή ανάπτυξη. Εφαρμόζοντας ένα άκρατο φιλελευθερισμό που ξεπερνάει ακόμα και τον Φρίτμαν στη διαχείριση των θεμάτων της αρμοδιότητάς της, όχι μόνο δεν υπερασπίζεται και δεν αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής μας, αλλά αντίθετα συνηγορεί και προωθεί λύσεις που την υποβαθμίζουν.

Η περί ου ο λόγος περιοχή έχει κριθεί με ΦΕΚ ως κάμπιγκ. Έτσι την γνωρίσαμε και έτσι την περιγράφω σε ένα δημοσίευμά μου. Μάλιστα αν αλλάξει η χρήση της, δινόταν το δικαίωμα στους αρχικούς ιδιοκτήτες να διεκδικήσουν την περιουσία τους καταβάλλοντας βέβαια το αντίτιμο στη σημερινή της αξία. Ένας τρόπος να εμποδίσει η επιτροπή την αλλαγή χρήσης είναι να πειστούν κάποιοι από τους ιδιοκτήτες να κάνουν προσφυγή στα δικαστήρια. Καλή επιτυχία στην εκδήλωση.

Αναμνήσεις

Ο συγγραφέας Αντώνης Ματζάρης σε μία πρόσφατη σειρά αφηγήσεών του σχετικά με τα καλοκαίρια της Περαίας, έγραψε και για την πλαζ και το κάμπινγκ της Αγίας Τριάδας:

«Θα ήταν παράλειψη αν με όλη αυτή μου την αναφορά δεν έγραφα και για την πλαζ της Αγίας Τριάδας ό,τι καλύτερο έχει γίνει από άποψη τουριστικής ανάπτυξης στις νότιες ακτές του Θερμαϊκού. Το κάμπινγκ άρχισε να φτιάχνεται τη δεκαετία του 1960 δίπλα στο ανατολικό όριο του οικισμού της Αγίας Τριάδας εκεί που υπήρχαν από τα πιο εύφορα αμπέλια. Ίσως γιαυτό υπήρξε αντίδραση για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις προκειμένου να δημιουργηθεί η έκταση των 126 στρεμμάτων, που απαιτείτο για τη δημιουργία ενός κάμπινγκ πολύ γνωστού για την ωραία του αμμουδιά, τα καθαρά νερά του, αλλά κυρίως τις μοναδικές ανέσεις που πρόσφερε. Με το που λειτούργησε η πλαζ διέθετε, κοσμική μοντέρνα πλαζ με ομπρέλες, ξαπλώστρες, αποδυτήρια, ψύκτες νερού, διακοσμητικά παρκάκια, τσουλήθρες ακόμα και μπαρ για καφέ και σάντουιτς.

Με τη λειτουργία του Κάμπινγκ η Περαία έπαψε να είναι ο πρώτος προορισμός των Θεσσαλονικέων γιατί πια αυτοί διάλεγαν κατά προτεραιότητα να πηγαίνουν στην πλαζ της Αγίας Τριάδας. παρόλο ότι φαινόταν να προορίζεται για τους εύπορους που μπορούσαν να πληρώνουν το εισιτήριο. Προκειμένου δε να εξυπηρετείται ο κόσμος έγινε στην ανατολική είσοδο της, τσιμεντένια σκάλα, οπότε το δρομολόγιο Περαία – Μπαξέ – Αγία Τριάδα, που εκτελούσαν τα καλοκαίρια όσα βαποράκια αναχωρούσαν από το Λευκό Πύργο έγινε Περαία-Μπαξέ- Πλαζ-Αγία Τριάδα και σε ώρες αιχμής Λευκός Πύργος-Πλαζ.

Είναι αλήθεια ότι εξαιτίας και της πλαζ προτιμούσαν την Αγία Τριάδα επειδή είχε καλύτερη αμμουδιά και πιο ανοιχτό τοπίο. Εκτός από τους Θεσσαλονικείς, ερχόντουσαν και πολλοί τουρίστες όχι μόνο από διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης με πιο χαρακτηριστική περίπτωση του Ολλανδού πρωθυπουργού που ερχότανε ανελλιπώς στην πλαζ της Αγίας Τριάδας με τροχόσπιτο και έκανε διακοπές. Αυτή η άνοδος του τουρισμού λόγω της πλαζ ήταν αδύνατον να μη επηρεάσει και την τουριστική ανάπτυξη του οικισμού της Αγίας τριάδας. Παρόλη όμως την ανάπτυξη δεν δόθηκε ο οικισμός βορά στους εργολάβους όπως στην Περαία ίσως γιατί το μικρό εμβαδόν των οικοπέδων της δεν επέτρεπε κερδοφόρα οικοδόμηση και έτσι έχει διατηρήσει την παραδοσιακή εικόνα του χωριού.

Η φήμη αυτού του πανέμορφου τουριστικού τόπου έφερε τη Φίνος Φιλμ να γυρίσει με σκηνοθέτη το Γιάννη Δαλιανίδη κάποιες σκηνές από το έργο “Κάτι να καίει”, με πρωταγωνιστές τους Ντίνο Ηλιόπουλο, Ρένα Βλαχοπούλου, Μάρθα Καραγιάννη, Χλόη Λιάσκου, Έλενα Ναθαναήλ και Κώστα Βουτσά στη πλαζ το 1964. Η ταινία, είχε σημειώσει τεράστια επιτυχία, καθώς είχε κόψει συνολικά 660.791 εισιτήρια και από τις 92 ταινίες της χρονιάς, είχε καταλάβει την 1η θέση.

Η πλαζ έφερε και άλλες διασκεδάσεις υπερτοπικού ενδιαφέροντος, που για χρόνια κυριάρχησαν στις ακτές μας. Μια τέτοια διασκέδαση ήταν το μίνι γκολφ. Ανατολικά του δρόμου που οδηγούσε από τον δρόμο Θεσσαλονίκης στην παραλιακή είσοδο της πλαζ υπήρχε ένα γήπεδο με δώδεκα τρύπες που με τις ώρες για χρόνια μας διασκέδαζε.

Μια άλλη διασκέδαση απολαμβάναμε στα πρώτα χρόνια στη ντισκοτέκ του Ξενοδοχείου SUN BEACH όπου με τους αμερικάνικους χορούς και τραγούδια συνεχίστηκε η αλλοτρίωσή μας και η προσομοίωσή μας με το American style. Βέβαια επιδιώκαμε την ατμόσφαιρα με το ημίφως την καπνίλα και το ποτό γιατί έτσι χαλαρώναμε και ήταν πιο εύκολο να αποκτήσουμε ερωτικό ταίρι.

Τέλος τόπος ξέγνοιαστων στιγμών και θρυλικών beach party, αποτέλεσε το αναψυκτήριο Άκτιο στην παραλία της Αγίας Τριάδας, που κατά τη δεκαετία του ’60 και του ’70, οι Θεσσαλονικείς είχαν ένα κοντινό προορισμό για να απολαύσουν το μπάνιο τους και να διασκεδάσουν μέχρι πρωίας. Γιατί είχε τη λάμψη της Μυκόνου. Τα beach party γινότανε στο «Άκτιο» κάθε Σαββατοκύριακο, όπου γνωστά συγκροτήματα, όπως οι Ολύμπιανς, οι Ρενάλντι, τα Τρελά Παιδιά, οι Βόρειοι, οι Σνόουμπολς, οι Απ Τάιτ και άλλοι, έπαιζαν μουσική πάνω στην άμμο γνωρίζοντας την αποθέωση.

Τα beach party που προμοτάριζε η εφημερίδα Θεσσαλονίκη έχουν αποτυπωθεί στις αναμνήσεις των κατοίκων. Κάθε Σαββατοκύριακο από τον Μάιο μέχρι τον Αύγουστο γύρω στις 4 το απόγευμα τα καραβάκια έφερναν τους νέους στην παραλία της Ρέμβης(Άκτιο) και μέχρι τις 10 το βράδυ ξεφαντώνανε για να φύγουν με το τελευταίο καραβάκι. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ξεμείνανε και κοιμότανε στην αμμουδιά. Απαραίτητη ατραξιόν η παρέλαση πλήθος όμορφων κοριτσιών με προκλητικά μαγιό από τις οποίες γινόταν η εκλογή της Μις Πάρτι, που φιγουράριζε στο πρωτοσέλιδο της «Θεσσαλονίκης» κάθε Δευτέρα. Φυσικά όλα τα παραπάνω απολαμβάναμε και μεις οι Περαιώτες ντόπιοι και παραθεριστές πηγαινοερχόμενοι τις περισσότερες φορές με τα πόδια.

Πριν λίγες μέρες ξανάκανα αυτή τη διαδρομή με τα πόδια και συγκλονίστηκα με την καταστροφική ισοπέδωση των πάντων στην πλαζ το τουριστικό διαμάντι κάποτε της περιοχής μας», καταλήγει στις συγκινητικές αναμνήσεις του ο πρώην δήμαρχος Αντώνης Ματζάρης.