Ο Δημήτρης Γουσίδης και το Παγκόσμιο Δημοσιογραφικό Συνέδριο πριν 27 χρόνια

Ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρ.Σαρτζετάκης κηρύσσει την έναρξη του συνεδρίου. 

Στο προεδρείο από αριστερά διακρίνονται οι: Στ. Ρεπανάς, Σπ. Κουζινόπουλος, 

Δημ. Γουσίδης, ο πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας  Δημοσιογράφων Kenneth 

Ashton, Χρ. Λαμπρινός, ο Γενικός Γραμματέας της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας 

Δημοσιογράφων Boris Zacharov και οι Γερ. Δώσσας, Π. Λεφόπουλος και Ι.Νικολόπουλος

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Δεν θα είναι δημοσιογραφική υπερβολή να πούμε ότι ο θάνατος του Δημήτρη Γουσίδη, ενός από τους τελευταίους μεγάλους της μαχητικής δημοσιογραφίας που ανέδειξε η Βόρεια Ελλάδα στον τελευταίο μισό αιώνα, αποτελεί τεράστια απώλεια για την ενημέρωση, για τον πλουραλισμό, για την αντικειμενική είδηση, για την ανάπτυξη του επιπέδου στην πληροφόρηση.

Εξώφυλλο του προγράμματος του συνεδρίου

Από όπου κι αν πέρασε η μεγάλη αυτή μορφή της δημοσιογραφικής οικογένειας, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του. Στο συγκρότημα Λαμπράκη, όπου επί 35 και πλέον χρόνια διηύθυνε το Γραφείο Βορείου Ελλάδος των εφημερίδων Το Βήμα, Τα Νέα και του περιοδικού Ταχυδρόμος. Από την ΕΡΤ3 της οποίας υπήρξε Γενικός Διευθυντής. Από τον τηλεοπτικό σταθμό Mega. Από την εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» που υπήρξε ο πρώτος της διευθυντής, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην καθιέρωσή της. Από την εφημερίδα «Μακεδονία», το τελευταίο μετερίζι στο οποίο βρέθηκε ως διευθυντής της λίγο πριν την συνταξιοδότησή του. Και πολλά άλλα ΜΜΕ με τα οποία συνεργάσθηκε βάζοντας τη δική του έντονη σφραγίδα.

Απευθύνοντας το ύστατο «χαίρε» στον πολυαγαπημένο μου φίλο, τον στενό συνεργάτη και τον δραστήριο συνάδελφο Δημήτρη Γουσίδη, δεν μπορώ να μην θυμηθώ δύο σημαντικά γεγονότα που μας έδεσαν ακόμη περισσότερο και δυνάμωσαν τη φιλία και την κοινή δημοσιογραφική πορεία η οποία είχε αρχίσει λίγο πριν την πτώση της δικτατορίας της χούντας.

Το ένα, ήταν το Παγκόσμιο Δημοσιογραφικό Συνέδριο, που πριν από 27 χρόνια είχε οργανώσει η ΕΣΗΕΜΘ, από τις 29 Οκτωβρίου έως τις 4 Νοεμβρίου 1985 με θέμα «Τύπος και Δημοκρατία», που έγινε στο συνεδριακό κέντρο της Δ.Ε.Θ., από 29 Οκτωβρίου έως και 4 Νοεμβρίου 1985. Και στη διάρκεια του οποίου 150 σύνεδροι από 40 χώρες –και των πέντε ηπείρων– συζήτησαν τα προβλήματα του δημοσιογραφικού κόσμου σε Ανατολή και Δύση και τα ζητήματα της προάσπισης της ελευθεροτυπίας.

Την σχετική πρόταση, την είχε διατυπώσει στο τότε Δ.Σ. της ΕΣΗΕΜΘ ο αντιπρόεδρός της, Δημήτρης Γουσίδης και την υιοθέτησαν αμέσως ομόφωνα τα υπόλοιπα μέλη του συμβουλίου: Ο πρόεδρος Χρήστος Λαμπρινός, ο Γενικός Γραμματέας Σταύρος Ρεπανάς, ο Ταμίας Σπύρος Κουζινόπουλος και τα μέλη Γεράσιμος Δώσσας, Πολύκλειτος Λεφόπουλος και Γιάννης Νικολόπουλος.

Το σκεπτικό του Γουσίδη ήταν απλό: Μέσω του συνεδρίου αυτού, που ήταν ενταγμένο στα 2.300 χρόνια από την ίδρυση της Θεσσαλονίκης, θα μπορούσαν να γίνουν ευρύτερα γνωστές η ιστορία, ο πολιτισμός, οι παραδόσεις της περιοχής αλλά και οι προσπάθειες του δημοσιογραφικού κόσμου της Μακεδονίας και της Θράκης. «Να ακουστεί το όνομα της Μακεδονίας μας», έλεγε χαρακτηριστικά.  Και πράγματι: Επί μέρες οι εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο, μετέδιδαν τα τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων ειδήσεων όχι μόνο για τις εργασίες του συνεδρίου αλλά και για την ελληνική Μακεδονία. Ο σκοπός είχε επιτευχθεί στο ακέραιο.

Η συμβολή του στη δημιουργία του ΜΠΕ

Το δεύτερο γεγονός, ήταν η συμβολή του Δημήτρη Γουσίδη στην ομαλή λειτουργία του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΜΠΕ). Το 1991, ο τότε Γενικός Γραμματέας Τύπου, Κώστας Πυλαρινός, είχε την θαυμάσια ιδέα να δημιουργηθεί το ΜΠΕ προκειμένου αφενός να μεταδίδονται σε όλο τον κόσμο οι ελληνικές θέσεις σχετικά με το Μακεδονικό ζήτημα, αφετέρου να προβάλλονται περισσότερο τα προβλήματα, οι δυνατότητες και οι επιτυχίες της Βόρειας Ελλάδας αλλά επίσης και να λειτουργήσει ως γέφυρα με την διάσπαρτη σε όλο τον κόσμο ελληνική ομογένεια.

Και η μεν κυβέρνηση Μητσοτάκη που ήταν τότε στα πράγματα, δημιούργησε  το ΜΠΕ, χωρίς να διαθέσει οικονομικούς πόρους (ούτε μία δραχμή, καθώς ήμασταν ακόμη στο εθνικό νόμισμα), δίχως προσωπικό και χωρίς μέσα.  Η μόνη κρατική ενίσχυση, ήταν δύο τηλεφωνικές γραμμές που είχε «δωρίσει» η Γενική Γραμματεία Τύπου. Ουσιαστικά το πρακτορείο δεν θα υπήρχε αν δεν διέθετε ένα χώρο στο πατάρι κτιρίου επί της οδού Αγγελάκη ο τότε πρόεδρος της ΔΕΘ κ. Αλέξανδρος Μπακατσέλος, που είχε ορισθεί ως αντιπρόεδρος του ΔΣ του ΜΠΕ και αν δεν αποσπούσαν δύο διοικητικούς υπαλλήλους το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης και έναν η Νομαρχία Θεσσαλονίκης.

Ο καιρός περνούσε, χρήματα δεν δίδονταν και το πρακτορείο δεν λειτουργούσε, και με τις και εξ Αθηνών τρικλοποδιές που δεχόταν. Παρά το γεγονός ότι είχε πλέον βρεθεί το Μακεδονικό πρόβλημα στην οξύτερη φάση του, μετά την ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων από την  μέχρι τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία και τη δημιουργία της ψευδεπίγραφης «Δημοκρατίας της Μακεδονίας».

Μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί η ευκαιρία για τη δημιουργία του ΜΠΕ, ο Δημήτρης Γουσίδης, ο οποίος ήταν τότε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του πρακτορείου,  καλεί σε έκτακτη συνεδρίαση τα υπόλοιπα οκτώ μέλη της Επιτροπής που ήταν γνωστοί δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης. Κι εκεί διατύπωσε την πρόταση να αναλάβουν όλοι εκ περιτροπής εθελοντική εργασία, αφιερώνοντας από τις ελεύθερες ώρες τους, προκειμένου να αρχίσει να λειτουργεί στοιχειωδώς το πρακτορείο. Έτσι και έγινε. Και με την παρότρυνση του Δημήτρη Γουσίδη, το πρακτορείο σιγά-σιγά αναστήθηκε, καθιερώθηκε και για 20 περίπου χρόνια αποτέλεσε πολύτιμο εργαλείο για την προβολή της Βόρειας Ελλάδας, της χώρας γενικότερα.

Αυτός ήταν ο δημοσιογράφος, ο αγωνιστής, ο άνθρωπος Δημήτρης Γουσίδης. Καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται.

Βίντεο για το Παγκόσμιο Δημοσιογραφικό Συνέδριο μπορείτε να δείτε στη διεύθυνση:

http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=3003