Έναν επίκαιρο στίχο του Σουρή, αν γράφτηκε 110 χρόνια πριν, θυμίζει ο Γιάννης Ζουγανέλης, που αυτές τις μέρες βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, υπό διπλή ιδιότητα, του ηθοποιού και του τραγουδιστή: «Δυστυχία σου, Ελλάς/ με τα τέκνα που γεννάς!/ Ω Ελλάς ηρώων χώρα,/ τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;»!
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Μακεδονία», ο αγαπημένος καλλιτέχνης, εκτός από τη συμμετοχή του στο έργο «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη» αλλά και στην παράσταση «Ταμείο αλλεργίας», δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Έτσι, απαντώντας σε ερώτηση για το πόση «ζωντάνια» μας έχει μείνει αλήθεια, για να ταρακουνήσουμε τα πράγματα στις επικείμενες εκλογές, λέει:
Μέχρι τώρα επιλέγαμε ανθρώπους που κατασπάραξαν, πρόδωσαν, μειοδότησαν όσον αφορά την εθνική μας υπόσταση, πλούτισαν μέσα από οικογενειοκρατικές λογικές εις βάρος του πονεμένου αυτού λαού. Φταίει βέβαια ο λαός, αλλά πολύ λιγότερο απ’ ό,τι πραγματικά οι ψευτοηγέτες, γιατί δεν έχουμε εξουσία στην Ελλάδα. Θα είναι καλύτερο πραγματικά να σταματήσει η λογική των κομμάτων, το να γλείφουμε κατουρημένες ποδιές, να προκαλούμε ρουσφέτια, να θέλουμε να βάλουμε τα παιδιά μας στο δημόσιο κτλ. Αν παράξουμε, αν νιώσουμε, αν πονέσουμε, αν αγαπηθούμε, αν δεν ντρεπόμαστε να λέμε την αλήθεια, τότε τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Μας κάνανε φοβικούς και φοβόμαστε την ακυβερνησία, θαρρείς και τώρα κυβερνιόμαστε! Βλέπετε π.χ. τη μεγάλη απρέπεια της χρηματοδότησης των κομμάτων σε μια χώρα που υπάρχουν άνθρωποι που δεν ισορροπούν καν στον βιοπορισμό! Βλέπετε, τι έγινε και με τον Τσοχατζόπουλο που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο, ενώ υπάρχουν πολλοί ακόμη Τσοχατζόπουλοι σε όλη τη διαδικασία της ζωής, απλώς είναι καλυμμένοι. Όλοι βέβαια μπήκαμε σε μια διαδικασία, και εγώ που σας μιλάω πολλές φορές, στο να αμειφθούμε χωρίς να κόβουμε αποδείξεις, με μαύρα χρήματα -μη φαντάζεστε ότι ήταν και κανένα μεγάλο ποσό (γελάει)…
Μέχρι τώρα επιλέγαμε ανθρώπους που κατασπάραξαν, πρόδωσαν, μειοδότησαν όσον αφορά την εθνική μας υπόσταση, πλούτισαν μέσα από οικογενειοκρατικές λογικές εις βάρος του πονεμένου αυτού λαού. Φταίει βέβαια ο λαός, αλλά πολύ λιγότερο απ’ ό,τι πραγματικά οι ψευτοηγέτες, γιατί δεν έχουμε εξουσία στην Ελλάδα. Θα είναι καλύτερο πραγματικά να σταματήσει η λογική των κομμάτων, το να γλείφουμε κατουρημένες ποδιές, να προκαλούμε ρουσφέτια, να θέλουμε να βάλουμε τα παιδιά μας στο δημόσιο κτλ. Αν παράξουμε, αν νιώσουμε, αν πονέσουμε, αν αγαπηθούμε, αν δεν ντρεπόμαστε να λέμε την αλήθεια, τότε τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Μας κάνανε φοβικούς και φοβόμαστε την ακυβερνησία, θαρρείς και τώρα κυβερνιόμαστε! Βλέπετε π.χ. τη μεγάλη απρέπεια της χρηματοδότησης των κομμάτων σε μια χώρα που υπάρχουν άνθρωποι που δεν ισορροπούν καν στον βιοπορισμό! Βλέπετε, τι έγινε και με τον Τσοχατζόπουλο που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο, ενώ υπάρχουν πολλοί ακόμη Τσοχατζόπουλοι σε όλη τη διαδικασία της ζωής, απλώς είναι καλυμμένοι. Όλοι βέβαια μπήκαμε σε μια διαδικασία, και εγώ που σας μιλάω πολλές φορές, στο να αμειφθούμε χωρίς να κόβουμε αποδείξεις, με μαύρα χρήματα -μη φαντάζεστε ότι ήταν και κανένα μεγάλο ποσό (γελάει)…
Μα είναι όλο το σύστημα λάθος. Εξάλλου, από το κεφάλι δεν βρομάει το ψάρι;
Είναι μεγάλη αλήθεια, αλλά το θέμα είναι ότι πρέπει να αποκεφαλιστεί το ψάρι. Πρέπει να φύγουν αυτοί οι άνθρωποι. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμα, να αναμασάνε τα ίδια πράγματα, να μιλάνε για τη χούντα λες και είμαστε στη μεταπολίτευση, να μην πληρώνει κανείς τίποτα!
Όλα αυτά σχολιάζετε και στο «Ταμείο αλλεργίας» και εκεί παρουσιάζετε και τραγούδια από το νέο σας cd «Με γεια το κούρεμα»;
Ναι, βέβαια. Θέλω να μπω στη διαδικασία της ψυχικής ανάτασης και είναι τραγούδια τέτοια που προκαλούν το συναίσθημα, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε, γ… το κέρατό μου! Όλοι ενεργούμε για να μπούμε σε μια διαδικασία ουσιαστικής επικοινωνίας και όχι χαριεντισμού.
Έχετε κάνει ένα εξαιρετικό «πάντρεμα» σ’ αυτό το cd! Από ποίηση του Σουρή μέχρι ερμηνείες του Γιώργου Μαργαρίτη, του Μπάμπη Τσέρτου, του βουλευτή Γρηγόρη Ψαριανού!
Υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους δεν έχουμε αισθητική συγγένεια, αλλά έχει ένα συμβολικό χαρακτήρα αυτή η συνύπαρξη. Ήθελα π.χ. ένα λαϊκό τραγούδι που μιλάει για τους εργάτες να το ερμηνεύει ένας λαϊκός τραγουδιστής όπως είναι ο Μαργαρίτης. Ένα άλλο, που αν το έλεγα εγώ δεν θα είχε την ίδια σημασία είναι το «Αχ, πατρίδα μου γλυκιά» που λέει ο Τσέρτος και συμβολικά έβαλα τον Ψαριανό, γιατί είμαστε και φίλοι, αλλά είναι και ένας βουλευτής από τους λίγους, μπορώ να πω, με τον οποίο συμφωνώ με τον τρόπο που ασκεί την πολιτική. Επίσης, ήθελα ανθρώπους όπως ο Πασχαλίδης, ο Λαυρέντης, ο Κούτρας να λένε το κομμάτι του Σουρή «Δυστυχία σου, Ελλάς/ με τα τέκνα που γεννάς!/ Ω Ελλάς ηρώων χώρα,/ τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;», που γράφτηκε 110 χρόνια πριν!
Τρομάζουν τέτοιο στίχοι! Μοιάζει η Ιστορία να συνεχίζεται ίδια και απαράλλαχτη από το χθες μέχρι το σήμερα!
Ναι, αλλά εγώ πιστεύω στην τρομοκρατία. Τρομοκρατία σημαίνει να τρομάξουμε το κράτος. Πρέπει να βρούμε τρόπους να το τρομάξουμε! Ένα κράτος που θέσπισε νόμους για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και όχι τους πολίτες του απέναντι στη λαίλαπά του είναι ψεύτικο, ανύπαρκτο, ηλίθιο. Οπότε, δεν πρέπει να φοβόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.