Όταν αποκάλυπτε το ρόλο του Χρυσοχόου ακόμα και η ΠΑΟ !!

Στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης, όταν αποφασίζονταν η μετονομασία της οδού Χρυσοχόου σε Αλμπέρτου Ναρ, κάποιοι υπερασπιστές του "έργου" του, αποφάσιζαν να αποδώσουν όλη την υπόθεση εκείνη σε ρεβανσιστική ενέργεια του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Τρ. Μηταφίδη και ενέργειες κάποιων "που ήθελαν να πουλήσουν βιβλία", όπως έλεγαν, μιλώντας για "σπίλωση" του άλλοτε Γενικού Διοικητή Μακεδονίας και Φρουράρχου Θεσσαλονίκης επί Κατοχής "από την Αριστερά". Όμως, όπως αποδεικνύεται τώρα, με στοιχεία που ήρθαν στο φως, αναφορές στον προδοτικό ρόλο του Χρυσοχόου, έκαναν όχι μόνο οι κομμουνιστές, αλλά και οι παλιοί του συνεργάτες στην ΠΑΟ, και μάλιστα μεσούσης της Κατοχής!

Ένα δημοσίευμα στην πολυγραφημένη εφημερίδα της Πανελλήνιας Απελευθερωτικής Οργάνωσης, Εθνική Φωνή, που εκδίδονταν μυστικά στη Θεσσαλονίκη, στο φύλλο της Νο 2 και ημερομηνία 6  Ιουνίου 1943, αναφερόμενο στον προδοτικό ρόλο κάποιων, που για κομματικές ή ατομικές επιδιώξεις, ενεργούσαν σαν διασπαστές της εθνικής ενότητας και γίνονταν υπεύθυνοι καταστροφικών συμφορών της πατρίδος, έγραφε για τον Χρυσοχόου, υπό τον τίτλο "Οι λαοί δεν συγχωρούν":

Τα αποκαλυπτήρια Χρυσοχόου από την εφημερίδα της ΠΑΟ

"Δεν είναι μικρότερη η ευθύνη του Γενικού Επιθεωρητούν Νομαρχιών, Χρυσοχόου, έναντι της Πατρίδος. Μόλις ήλθε στη Μακεδονία και ανέλαβε την Επιθεώρηση Νομαρχιών, η πρώτη του φροντίδα ήταν να διασπάσει τη συνοχή του Ελληνισμού, κατηγορώντας επισήμως του Μακεδόνας ότι εργάζονται αυτονομιστικά !!
Αυτός εισηγήθη το μέτρον της μεταθέσεως των Μακεδόνων αξιωματικών και υπαλλήλων της Βορείου Ελλάδος προς Νότον, για να σταματήσει δήθεν η αυτονομιστική κίνησις!! Αυτός ενέπνευσε στον γερμανόδουλο και προδότη Τσολάκογλου την έκδοση της γνωστής διαταγής του προς τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας και τους νομάρχας, να προσέξουν την ευτονομιστική κίνηση των Μακεδόνων!!
Είναι ο άνθρωπος που πέρασε από τον πρώτο ακόμη τραγικό χειμώνα της σκλαβιάς, τη;ς πείνης, της εξαθλιώσεως και του αποδεκατισμού του ελληνικού λαού, με όλες τις ανέσεις που του εξασφάλιζε η βοήθεια των γνωστών οργάνων της Γκεστάπο, Μίλλερ και Βερυκίου.
Είναι ο άνθρωπος που διέσπασε και διασπά κάθε κίνηση απελευθερωτική, με τη γνωστή αντικομμουνιστική προπαγάνδα του και τις γνωστές ενέργειές του, επιζητώντας την εύνοια των Γερμανών. Είναι ο άνθρωπος που για κάθε εγκύκλιό του με αντικομμουνιστικό περιεχόμενο, έσπευδε να ζητήσει την προηγούμενη έγκριση μετ΄επαίνου των Γερμανών.
Την αντεθνική αυτή εργασία του, τη γν ωρίζει ο Ελληνικός Λαός και μέσα στη συνείδησή του, μέσα στην κοινή συνείδηση όλων των Ελλήνων, ο Χρυσοχόου είναι καταδικασμένος οριστικά. Γιατί οι λαοί δεν συγχωρούν".
Σημειώνουμε ότι η εφημερίδα Εθνική Φωνή, όργανο της "Πανελληνίου Απελευθερωτικής Οργανώσεως" (ΠΑΟ), πρωτοεκδόθηκε στις 25 Μαίου 1943 και ακολούθησαν 23 φύλλα της στη διάρκεια της Κατοχής. Τα δέκα πρώτα φύλλα της εφημερίδας ήταν πολυγραφημένα και τα υπόλοιπα 13 φύλλα, τυπωμένα. Τα πρώτα φύλλα της εφημερίδας, τυπώνονταν σε πολύγραφο που, σύμφωνα με τον Μανόλη Κανδυλάκη, ήταν κρυμμένος στο υπόγειο του υπολοχαγού Γεώργιου Τσαμκιράνη, κάπου στην οδό Βαλισσαρίου.
Με τον ίδιο τίτλο Εθνική Φωνή, εκδόθηκε τους τελευταίους μήνες της Κατοχής ακόμη μία εφημερίδα στη Θεσσαλονίκη, αυτή τη φορά ως "Όργανο του Συμβουλίου Πόλης του ΕΑΜ Θεσσαλονίκης". Η ΕΑΜική αυτή εφημερίδα, τυπώνονταν στο μυστικό τυπογραφείο της Ελευθερίας, στην Ξηροκρήνη, στο υπόγειο του ανθόκηπου του Παντελή Μορφόπουλου.

Αθ. Χρυσοχόου

Η ΠΑΟ
Η Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση (ΠΑΟ) είχε ιδρυθεί την άνοιξη του 1943, κυρίως από αξιωματικούς, ως συνεχιστής της ΥΒΕ (Υπερασπισταί Βορείου Ελλάδος", με καταστατικό σκοπό την «συνεργασίαν μετά των Συμμάχων Εθνών κατά των κατακτητών» και την μεταπελευθερωτική «τήρησιν της τάξεως και της εθνικής συνοχής». (Π.Ι. Παπαθανασίου, «Για τον ελληνικό Βορρά», Αθήνα 1997, σ.42-3).
Στην αρχή, η οργάνωση, όπως βλέπουμε και στο φύλλο της Εθνικής Φωνής που πασραθέσαμε, λειτουργούσε με στόχο τη συνεργασία όλων των πατριωτικών αντιστασιακών οργανώσεων. Αργότερα όμως, όταν οι Γερμανοί αντιλαμβάνονται την ύπαρξη και τις δραστηριότητες της ΠΑΟ, αντί να τη διαλύσουν με την βία, εκμεταλλεύονται μέσω της Γκεστάπο τα αντικομμουνιστικά αισθήματα των περισσότερων μελών της, με αποτέλεσμα να εκτρέψουν τον εθνικό τους αγώνα.
 Οι ανταρτοομάδες της ΠΑΟ που εμφανίστηκαν στα μέσα του 1943, είχαν κύριο στοχο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Μετά από μια σειρά εμφύλιων αναμετρήσεων, οι (κατά Βέρμαχτ) «εθνικές συμμορίες» της ΠΑΟ είτε διαλύθηκαν είτε προσχώρησαν στον ΕΕΣ του Πούλου. Ενα τμήμα της ηγεσίας της, διαφώνησε μ' αυτή την επιλογή, κράτησε όμως μέχρι τέλους επαφή με τους πρώην συμπολεμιστές του (Αθ. Φροντιστής, «Πανελλήνιος Απελευθερωτική Οργάνωσις», Θεσ/νίκη 1977, σ.429-32)