«Κύμβαλον αλλάζον»...

του Γρηγόρη Εδιρνέλη*

Άραγε πόσο προφητικά ηχούν σήμερα εν έτει 2018, τα παρακάτω λόγια του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στην Σύνοδο της Ιεραρχίας και που δυστυχώς αντανακλούν με ακρίβεια τον ολισθηρά επικίνδυνο δρόμο που επέλεξαν να ακολουθήσουν τόσο ορισμένοι από τους ταγούς της Εκκλησίας όσο και απλοί Ιερωμένοι, διολισθαίνοντας ακούσια ή εκούσια από την οδό της αγάπης στην οδό της διχόνοιας του ποιμνίου τους και γιατί όχι και του μίσους ακόμη – ακόμη.

Παραθέτω λοιπόν στην κρίση των αναγνωστών αυτούσιο το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του Μακαριότατου στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της εκκλησίας της Ελλάδος την 24-6-2008 όπως αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ την 25-6-2008 προς γνώση και συμμόρφωση όλων «των παρεπιδημούντων την Ιερουσαλήμ».

                                            -----------------------------------

[«Ολομέτωπη επίθεση εξαπέλυσε χθες νωρίς το πρωί στη Σύνοδο της Ιεραρχίας ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος εναντίον μητροπολιτών που είχαν σπεύσει να μιλήσουν με σκληρή γλώσσα για τους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών, για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και για το Σκοπιανό, τονίζοντας ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να λειτουργεί ως «κύμβαλον αλαλάζον».  Ακόμη χαρακτήρισε εμμέσως τους ίδιους αρχιερείς «δοκησίσοφους», «προχειρολόγους» και «ανυποψίαστους»

Οι τοποθετήσεις των ιεραρχών είτε για τα εθνικά ζητήματα είτε για τον γάμο των ομοφύλων είχαν προκαλέσει την έντονη αντίδραση του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος απάντησε με τον πλέον επίσημο τρόπο από το βήμα του ομιλητή της Συνόδου της Ιεραρχίας. Χωρίς να τους κατονομάζει, ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε για «μεμονωμένες δονκιχωτικές υπερβολές, παρεμβάσεις και αυτονομημένες αγωνιστικές εξάρσεις, όταν μάλιστα δεν είναι σαφές αν αντανακλούν κυρίως ατομικές φιλοδοξίες ή στόχους, και πάντως δεν υπηρετούν εντέλει το καλώς νοούμενο συμφέρον της Εκκλησίας». Όπως πρόσθεσε, με τη συμπεριφορά τους αυτοί οι αρχιερείς συγκαταριθμούν «τις εκκλησιαστικές απόψεις και τοποθετήσεις ανάμεσα στις ποικίλες λαϊκίστικες ή αντιδραστικές απόψεις που προσφέρουν προς κατανάλωση τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Η Εκκλησία δεν νομιμοποιείται να λέει κούφια λόγια θορυβώντας ως κύμβαλον αλαλάζον, αλλά οφείλει να έχει λόγο ουσιαστικό, αγαπητικό και σωστικό». Θέλοντας να προσδιορίσει σε ποιους ακριβώς αναφέρεται, ο κ. Ιερώνυμος επισήμανε ότι οι απόψεις αυτές «συχνά διέπονται από προβληματικές θεολογικές απόψεις ή υιοθετούν εκφράσεις και διατυπώσεις οι οποίες εγείρουν νομικά προβλήματα ή διχάζουν τον λαό του Θεού, καλώντας τον να ομαδοποιηθεί γύρω από κάποιους που αυτοπροβάλλονται ως περισσότερο εθνικά ή ηθικά ευαίσθητοι από όλους τους άλλους».] 

Αυτά τόνιζε τότε εμφατικά ο Αρχιεπίσκοπος αλλά τα συγκεκριμένα αλαλάζοντα κύμβαλα της εκκλησίας συνεχίζουν απτόητα ακόμη και σήμερα και μάλιστα περισσότερο έντονα και παθιασμένα τις κραυγές, τις οιμωγές, τις κατακρίσεις, την σπορά διχόνοιας, την μισαλλοδοξία, τους αφορισμούς και την έκκριση χολής, αντί να σπέρνουν το λόγο της αγάπης του Χριστού, της ειρήνης, της ομόνοιας, της συναδέλφωσης, της συγχώρεσης, και της γαλήνης των ψυχών του πληρώματος της εκκλησίας.

Τι είναι όμως το αλαλάζον κύμβαλον;

Υπάρχουν φράσεις στη γλώσσα μας που προέρχονται από τα εκκλησιαστικά κείμενα. Άλλες από αυτές περιγράφουν καταστάσεις, άλλες χαρακτηρίζουν πρόσωπα και προσδίδουν ένα συγκεκριμένο ύφος στον λόγο μας. Μια από αυτές η «κύμβαλον ἀλαλάζον».

Τη συγκεκριμένη την εντοπίζουμε στην Α' προς Κορινθίους Επιστολή, 13.1, στον γνωστό «Ύμνο της Αγάπης». Ο Απόστολος Παύλος, ενώ βρισκόταν στην Έφεσο, έγραψε το κείμενο αυτό προκειμένου να απαντήσει σε ερωτήματα που του είχαν διατυπώσει οι Κορίνθιοι.

Λέει, λοιπόν, ο Α. Παύλος στο χωρίο που μας ενδιαφέρει:  ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. Και σε νεοελληνική απόδοση: Εάν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει ένας χαλκός που ηχεί ή ένα κύμβαλο που φωνάζει μονότονα.

Και συνεχίζει ο Απόστολος: «Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.»

Το κείμενο μου αυτό αφιερώνεται με πολύ αγάπη σε όλους αυτούς τους ιερωμένους που με αφορμή εθνικά ή κοινωνικά θέματα, λησμονούν την χριστιανική αποστολή τους και με τα κήρυγμα τους στο εκκλησίασμα, τις συνεντεύξεις στα ΜΜΕ και σε κάθε μορφής μέσων κοινωνικής δικτύωσης, δεν περιποιούν τιμή στο ράσο και το σχήμα που έλαβαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

Η Βικιπαίδεια αναφέρει: κύμβαλον αλαλάζον:  άνθρωπος κενός κι  ασήμαντος που προσπαθεί να κάνει τον σπουδαίο ενώ συνώνυμο του «κύμβαλον αλαλάζον», χαρακτηρισμός –ομολογουμένως πιο λαϊκός– είναι «τενεκές ξεγάνωτος».

                                                Φευ και πάλι φευ!

*Ο Γρηγόρης Εδιρνέλης είναι δικηγόρος και δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Ωραιοκάστρου, επικεφαλής της ΔΚΠΩ ΑΛΛΗΕΛΓΓΥΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ.