Εκδήλωση για την επέτειο απελευθέρωσης του Άουσβιτς

Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος, 27 Ιανουαρίου 1945, η Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων 1940 -1974 Κεντρικής- Δυτικής  Μακεδονίας, οργανώνει την Παρασκευή 29/1/2021, στις 6.30 μ.μ., διαδικτυακή προβολή του εξαιρετικού ενδιαφέροντος ντοκιμαντέρ σοβιετικής παραγωγής ¨"H απελευθέρωση του Άουσβιτς".

Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τους:

- Ρίκα Μπενβενίστε, καθηγήτρια ιστορίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας,

- Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, τ. πρόεδρο Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα

Συντονίζει η Μαρία Καβάλα, επίκουρη καθηγήτρια ιστορίας, ΑΠΘ.

Σύνδεσμος συμμετοχής: https://us02web.zoom.us/j/82013759042

Ζωντανή μετάδοση θα υπάρχει και από τη σελίδα της ΕΔΙΑ 1940-1974 Κ. – Δ.Μακεδονίας στο facebook.

76 χρόνια από την Απελευθέρωση του Άουσβιτς: Ολοκαύτωμα και ιστορική μνήμη

«Ήταν αρχές Γενάρη του 1945, όταν μαθεύτηκε ότι σταμάτησαν εντελώς απότομα τα τράνσπορτ. […], μαθαίναμε πως οι Ρώσοι μπήκαν στην Πολωνία. Το μέτωπο ήταν πολύ κοντά μας! Οι Γερμανοί είχαν πάρει την κάτω βόλτα και οπισθοχωρούσαν. Τα κρεματόρια έπρεπε το γρηγορότερο ν’ ανατιναχθούν για να μη μείνουν ίχνη απ’ τα εγκλήματά τους. […] Όσοι μείνανε, στις 27 Γενάρη του 1945, ελευθερώθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα και τελείωσε εκεί ο Γολγοθάς και η Οδύσσειά τους» αφηγούνταν η επιζήσασα Μπέρρυ Ναχμία (Κραυγή για το αύριο, εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2020).

Οι εικόνες που αντίκρυσαν στο Άουσβιτς τα σοβιετικά στρατεύματα στις 27 Γενάρη 1945 δεν περιγράφονταν με λόγια. “Δεν έχει σβήσει από τη μνήμη μου η φρίκη που είδα και κινηματογράφησα” έλεγε το 1985, ο Αλεξάντερ Βοροντσόφ στο φιλμ των οπερατέρ του Κόκκινου Στρατού. Το Ολοκαύτωμα δεν αφορά μόνον τα θύματα και το «τραύμα» τους. Αντίθετα, πρέπει να μεταμορφώσουμε τα αθώα θύματα των Ναζί σε ένα αδιαπέραστο τείχος απέναντι στην επανάληψη της ανείπωτης αυτής φρίκης. Μόνον έτσι το σύνθημα ποτέ πια φασισμός! θα πάψει να είναι μια απλή ευχή ή μια συναισθηματική έκρηξη. Οφείλει να αναχθεί σε συμβολική μνήμη απέναντι σε κάθε προκατάληψη, ξενοφοβία και ρατσισμό.

Η ανάδειξη της ιστορίας της Κατοχής πρέπει, επιτέλους, να συνδυαστεί με την υλική αποκατάσταση των θυμάτων του ναζισμού από το σύγχρονο γερμανικό κράτος. Για παράδειγμα, η επιστροφή των λύτρων που κατέβαλε η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης στις κατοχικές αρχές, στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να γλιτώσει τα άρρενα μέλη της από την εξοντωτική καταναγκαστική εργασία. Ένα αδικαίωτο αίτημα που τεκμηριώνεται και με την Έκθεση - πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, που υιοθέτησε η Βουλή στις 17/4/2019. Μια διεκδίκηση που πρέπει να πάρει σάρκα και οστά σε διπλωματικό και νομικό επίπεδο, σύμφωνα με τη δεσμευτική για την κυβέρνηση απόφαση της Βουλής και την από 4-6-2019.

Ρηματική Διακοίνωση της ελληνικής προς τη γερμανική κυβέρνηση.

Στην εναγώνια «κραυγή για το αύριο» των νεκρών ή επιζώντων του Ολοκαυτώματος, των Ρομά, των αγωνιστών της αντιφασιστικής και αντιδικτατορικής αντίστασης, των «διαφορετικών», των «ανεπιθύμητων στοιχείων της φυλετικής υπεροχής» η απόκρισή μας πρέπει να είναι ο πολιτικός μετασχηματισμός της ιστορικής μνήμης.

Αυτό σημαίνει: αποκατάσταση των ιστορικών αδικιών, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο δικαίωμα για αυτοδιάθεση και αυτοπροσδιορισμό, κλείσιμο των σημερινών στρατοπέδων συγκέντρωσης για τα θύματα των πολεμικών συγκρούσεων και της εξαθλίωσης. Προπαντός, καταπολέμηση των ανισοτήτων και των κάθε μορφής διακρίσεων που συνοδεύουν το σημερινό κανιβαλισμό του Κοινωνικού Κράτους, που υπήρξε και η μεγάλη κατάκτηση της αντιφασιστικής νίκης.