Προβολή ταινίας από την ΕΔΙΑ Μακεδονίας για την απελευθέρωση του Άουσβιτς

Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 80 χρόνων που ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωνε τους ομήρους των Ναζί

Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος (27 Γενάρη 1945), 80 χρόνια από την απελευθέρωση του Άουσβιτς από τον Κόκκινο Στρατό, η Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων Μακεδονίας 1940 -1974 (ΕΔΙΑ) οργανώνει, την Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2025, στις 6.30 μ.μ., στην Κεντρική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, προβολή του σοβιετικής παραγωγής ντοκιμαντέρ «η Απελευθέρωση του Άουσβιτς από τον Κόκκινο Στρατό».  Προλογίζει ο σκηνοθέτης  Άκης Κερσανίδης.

Ήταν αρχές Γενάρη του 1945, όταν μαθεύτηκε ότι σταμάτησαν εντελώς απότομα τα τράνσπορτ. […], μαθαίναμε πως οι Ρώσοι μπήκαν στην Πολωνία. Το μέτωπο ήταν πολύ κοντά μας! Οι Γερμανοί είχαν πάρει την κάτω βόλτα και οπισθοχωρούσαν. Τα κρεματόρια έπρεπε το γρηγορότερο να ανατιναχθούν για να μη μείνουν ίχνη απ’ τα εγκλήματά τους. […] Όσοι μείνανε, στις 27 Γενάρη του 1945, ελευθερώθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα και τελείωσε εκεί ο Γολγοθάς και η Οδύσσειά τους», αφηγείται η επιζήσασα Μπέρρυ Ναχμία στο Κραυγή για το αύριο,  Αθήνα 2020.

 Οι εικόνες που αντίκρυσαν στο Άουσβιτς τα σοβιετικά στρατεύματα στις 27 Γενάρη 1945 δεν περιγράφονται με λόγια. «Δεν έχει σβήσει από τη μνήμη μου η φρίκη που είδα και κινηματογράφησα», έλεγε το 1985 ο Αλεξάντερ Βοροντσόφ στο φιλμ που γύρισαν οι οπερατέρ του Κόκκινου Στρατού.

 Το Ολοκαύτωμα δεν αφορά μόνον τα θύματα και το τραύμα τους. Αντίθετα, πρέπει να μεταμορφώσουμε τα αθώα θύματα των Ναζί σε ένα αδιαπέραστο τείχος απέναντι στην επανάληψη της ανείπωτης αυτής φρίκης. Μόνον έτσι το σύνθημα ποτέ πια φασισμός! θα πάψει να είναι μια απλή ευχή ή μια συναισθηματική έξαρση. Οφείλει να αναχθεί σε συμβολική μνήμη απέναντι σε κάθε προκατάληψη, ξενοφοβία και ρατσισμό.

  Η ανάδειξη της ιστορίας της τριπλής Κατοχής πρέπει, επιτέλους, να συνδυαστεί με την υλική αποκατάσταση των θυμάτων του ναζισμού από το σύγχρονο γερμανικό κράτος.

Στην εναγώνια 'κραυγή για το αύριο' των νεκρών ή επιζώντων του Ολοκαυτώματος, των Ρομά, των ξερριζωμένων Παλαιστινίων, των αγωνιστών της Αντιφασιστικής και Αντιδικτατορικής Αντίστασης, των 'διαφορετικών', των 'ανεπιθύμητων στοιχείων της φυλετικής υπεροχής', η απόκρισή μας πρέπει να είναι ο πολιτικός μετασχηματισμός της ιστορικής μνήμης.

  Αυτό σημαίνει: αποκατάσταση των ιστορικών αδικιών, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο δικαίωμα για αυτοδιάθεση και αυτοπροσδιορισμό, κλείσιμο των σημερινών στρατοπέδων συγκέντρωσης για τα θύματα των πολεμικών συγκρούσεων και της εξαθλίωσης. Προπαντός, καταπολέμηση των ανισοτήτων και των κάθε μορφής διακρίσεων που συνοδεύουν το σημερινό κανιβαλισμό του Κοινωνικού Κράτους, που υπήρξε και η μεγάλη υπόσχεση-κατάκτηση της αντιφασιστικής νίκης.