Τα «μεγαλόπνοα έργα» Θεσσαλονίκης και τα λόγια του αέρα

Την ευκολία με την οποία διατυπώνονται κάθε τόσο διάφορες ηχηρές προτάσεις για «μεγαλόπνοα έργα», όπως αυτά που αναφέρθηκαν από τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιο Πιτσιόρλα χτες στη Θεσσαλονίκη περί ΕΧΡΟ 2027, μεταφοράς του αεροδρομίου «Μακεδονία» στα Κουφάλια, περί γηπέδων γκολφ, πλωτού Αξιού κλπ, σχολιάζει εύστοχα η Voria.gr, σε άρθρο του Γιώργου Μητράκη.

Το αναδημοσιεύουμε, συμφωνώντας απόλυτα με το πνεύμα του και τη συλλογιστική που αναπτύσσει:

Το κακό –η μήπως η… ευτυχία;- για όσους ζουν και μεγαλώνουν στη Θεσσαλονίκη είναι ότι ακούνε τα ίδια πράγματα, με συχνότητα που όσοι τα λένε πιστεύουν ότι έχουν ξεχαστεί. Έτσι από καιρού εις καιρόν επιστρέφουν στο δημόσιο διάλογο σχέδια και οράματα, που είτε βασίστηκαν σε θεωρίες επιστημονικής φαντασίας, είτε διατυπώθηκαν χρόνια πριν, όταν οι συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές, χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Κάτι σαν την εκτροπή του Αχελώου!

Για παράδειγμα, στη δεκαετία του 1990 είχε κάνει την εμφάνισή της στον αέρα της πόλης μια έκθεση, δήθεν αμερικανικής προελεύσεως, σύμφωνα με την οποία σε 20 χρόνια από τότε –χοντρικά μέχρι το 2010- ο πληθυσμός θα τετραπλασιαζόταν. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης θα κατοικούσαν τέσσερα εκατομμύρια κάτοικοι. Σε αυτή την περίπτωση όλες οι περιοχές που σήμερα απέχουν μεταξύ τους αρκετά χιλιόμετρα θα ενώνονταν. Με τα δεδομένα της συγκεκριμένης έκθεσης διαφορετικές θα ήταν οι ανάγκες σε υποδομές (δρόμους, σχολεία, συγκοινωνίες, προσβάσεις κ.λπ.), ενώ θα αυξανόταν εντυπωσιακά η δυναμική της τοπικής οικονομίας. Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Το ένα εκατομμύριο των κατοίκων παραμένει ένα εκατομμύριο και η Περαία δεν ενώθηκε ποτέ με το Φοίνικα. Όσο για την οικονομία όχι μόνο δεν αύξησε τη δυναμική της, αλλά αντίθετα τη μείωσε, λόγω της αποβιομηχάνισης και της αποδιάρθρωσης του παραγωγικού της ιστού. Εννοείται πως τα καφέ και τα ψιλικατζίδικα που ανοίγουν δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τα εργοστάσια που κλείνουν ή μετακομίζουν, ούτε να αποκαταστήσουν τη ζημία που γίνεται στην παραγωγή πλούτου και στην απασχόληση.

Χθες, λοιπόν, στην ημερίδα του ΤΑΙΠΕΔ για την αξιοποίηση των διακεκριμένων ακινήτων του δημοσίου στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, παράγοντες του δημοσίου βίου θυμήθηκαν πολλά και διάφορα. Και μάλιστα μαζεμένα. Σημειώστε:

1. Να μεταφερθεί το αεροδρόμιο στα Κουφάλια, όπου όντως οι συνθήκες της υγρασίας είναι πολύ καλύτερες από τη Μίκρα και δεν έχει ομίχλη. Μόνο που πρόκειται για επένδυση εκατοντάδων εκατ. ευρώ, που χρειάζεται είκοσι χρόνια για να υλοποιηθεί. Και μάλιστα, το θέμα ανακινείται ενώ έχει υπογραφεί και απομένει να ισχύσει η σύμβαση παραχώρησης του αεροδρομίου «Μακεδονία» στην Γερμανοελληνική κοινοπραξία της Fraport.

2. Η Θεσσαλονίκη να διεκδικήσει την Παγκόσμια Έκθεση ΕΧΡΟ του 2026 ή του 2027. Σε αυτή την προοπτική το νέο εκθεσιακό κέντρο που απαραιτήτως χρειάζεται –στην πραγματικότητα ένα εκθεσιακό χωριό- θα μπορούσε να γίνει σε μια μεγάλη δημόσια έκταση δίπλα στο σημερινό αεροδρόμιο, το οποίο προφανώς δεν θα έχει μέχρι τότε μεταφερθεί στα Κουφάλια. Διότι αν μεταφερθεί τότε θα βόλευε το νέο εκθεσιακό κέντρο να γίνει στη Σίνδο, στο χώρο που είχε επιλεγεί πριν από την κρίση για την μετεγκατάσταση της ΔΕΘ – Helexpo! Λεπτομέρεια: κάποιοι από τους συμβούλους που δούλεψαν για την αποτυχημένη διεκδίκηση της ΕΧΡΟ του 2008 δεν πληρώθηκαν ποτέ.

3. Να αναβιώσει το σχέδιο για ένα «πλωτό Αξιό», που θα προσδώσει μεγάλη υπεραξία στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

4. Να δημιουργηθούν σε κάποιο στρατόπεδο στην ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης εγκαταστάσεις γκολφ, οι οποίες θα διασυνδεθούν με αντίστοιχες της Χαλκιδικής, ώστε οι παίκτες – τουρίστες να έχουν επιλογές. Προφανώς θα διασυνδεθούν με το Πόρτο Καρράς, αφού μόνο εκεί σε ολόκληρη τη Χαλκιδική υπάρχουν σήμερα γήπεδα γκολφ.

Όλα αυτά τα ωραία προτείνονται για να πραγματοποιηθούν:

- Σε μία χώρα, που για να στήσει ο δήμος Θεσσαλονίκης ένα γλυπτό σε δικό του έδαφος στην παραλία, χρειάζεται –σύμφωνα με τον Γ. Μπουτάρη- περί τις 15 υπογραφές υπουργείων και υπηρεσιών και υπομονή πέντε – έξι χρόνια.

- Σε μία χώρα, που αυτή την περίοδο συζητάει νέα περικοπή συντάξεων, ενώ εδώ και δύο χρόνια δεν έχει καν αναπτυξιακό νόμο.

- Σε μία πόλη, που εδώ και χρόνια ζει με το άγος της ολοκλήρωσης του μετρό, της επέκτασης της 6ης προβλήτας, της κατασκευής logistic center και της εμπλοκής ιδιωτών στο λιμάνι.  

Τα συμπεράσματα δικά σας…

Πηγή: http://www.voria.gr