Το μαχαίρι και το πεπόνι

Αντί η ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει ενεργό ρόλο στην προσπάθεια ειρήνευσης στην Ουκρανία και κατάπαυσης των εχθροπραξιών, αντί να αξιοποιήσει τις πολύ καλές σχέσεις που είχε ανέκαθεν η χώρα μας και με τους δύο εμπλεκόμενους στις πολεμικές επιχειρήσεις και με τους επιτιθέμενους Ρώσους και τους αμυνόμενους Ουκρανούς, αντί να πρωταγωνιστήσει στην αποστολή ουσιαστικής ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους Ουκρανούς που πλήττονται από τους άγριους βομβαρδισμούς, επέλεξε την αποστολή πολεμικού υλικού.

Θα πληρώσουμε κι εμείς το μάρμαρο της επίθεσης στην Ουκρανία

Οι συνέπειες από την εγκληματική και έξω από κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου επίθεση του Πούτιν κατά της Ουκρανίας, δεν θα αργήσουν να φανούν και στη χώρα μας, με οικονομικές επιπτώσεις να είναι ίσως χειρότερες και από την προηγούμενη διετία με τα δεινά που προκάλεσε ο κορωνοϊός. Ήδη από χτες όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό στη Βόρεια Ελλάδα έχουν χάσει τον ύπνο τους, καθώς ο κίνδυνος να χαθούν για φέτος, λόγω του πολέμου, οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί τουρίστες είναι ορατός.

Οι ξεχασμένοι Έλληνες της Αζοφικής

Οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία και η αγωνία των δεκάδων χιλιάδων ομογενών μας για την τύχη τους, εξαιτίας των ενεργειών της Ουκρανικής κυβέρνησης που αποτελείται από ένα σύμφυρμα ακροδεξιών, νεοναζιστικών και εθνικιστικών στοιχείων, φέρνουν στην επιφάνεια την ιστορία του ελληνισμού του Εύξεινου Πόντου αλλά και καθιστούν πιο έντονη την ανάγκη ουσιαστικής παρέμβασης της ελληνικής κυβέρνησης για την προστασία του εκεί ομογενειακού ελληνισμού.

Το Ουκρανικό ζήτημα και η στάση Πούτιν, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ

Εντάξει. Η ενέργεια του Πούτιν στο θέμα με την Ουκρανία ίσως να ήταν βιαστική και αψυχολόγητη, δίνοντας αφορμή για τις κατηγορίες εναντίον του περί μη σεβασμού της ανεξαρτησίας της γειτονικής του χώρας. Μήπως όμως κάπου έχει δίκαιο; Μήπως πήρε αφορμή από την προκλητική στάση των παθιασμένων ακροδεξιών που κυβερνούν στο Κίεβο και την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ; Το κείμενο που ακολουθεί, το αλιεύσαμε από το διαδίκτυο και νομίζουμε ότι είναι δικαιολογημένος ο προβληματισμός που παραθέτει.

Διαδικτυακή εκδήλωση για τα 49 χρόνια κατάληψης της Νομικής

Διαδικτυακή εκδήλωση-συζήτηση για τα 49 χρόνια κατάληψης της Νομικής Σχολής, ενός από τα σημαντικά γεγονότα του αντιδικτατορικού αγώνα κατά της χούντας, διοργανώνει η Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων Μακεδονίας (ΕΔΙΑ) 1940-1974, το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022, ώρα 7 μ.μ.

ΕΣΗΕΜΘ: "Συρρικνώνεται η αξιοπιστία των ΜΜΕ στην Ελλάδα"

Στην Ελλάδα η αξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης, δυστυχώς, συρρικνώνεται, χρόνο με το χρόνο, εξαιτίας της καταστρατήγησης της δεοντολογίας, υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή του το Συμβούλιο Δεοντολογίας και καταστατικού ελέγχου σε Β´ βαθμό της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης, παίρνοντας αφορμή από τη μη τήρηση της δεοντολογίας, το τελευταίο διάστημα, από λίγους ευτυχώς δημοσιογράφους.

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης για την αποστολή του δημοσιογράφου και τους κινδύνους στα ΜΜΕ

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης ενώ κηρύσσει την έναρξη του Παγκόσμιου Δημοσιογραφικού Συνεδρίου. Δίπλα του στο πάνελ τα μέλη του ΔΣ ης ΕΣΗΕΜΘ (από αριστερά): Σταύρος Ρεπανάς, Σπύρος Κουζινόπουλος, Δημήτρης Γουσίδης, ο πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (ΔΟΔ) Κένεθ Άστον, ο Χρήστος Λαμπρινός, ο Γεν. Γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (ΠΟΔ) Μπόρις Ζαχάροφ, ο Γεράσιμος Δώσσας, ο Πολύκλειτος Λεφόπουλος και ο Γιάννης Νικολόπουλος

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος των δημοσιογράφων σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία; Ποια η ευθύνη τους απέναντι στην κοινή γνώμη, αλλά και ποιοι είναι οι κίνδυνοι από την εισβολή στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων που προσπαθούν να ποδηγετήσουν την πληροφόρηση; Απαντήσεις στα καίρια αυτά ερωτήματα για την εποχή μας, είχε δώσει ο Χρήστος Σαρτζετάκης πριν 37 χρόνια, κηρύσσοντας ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας τότε, τις εργασίες του Παγκόσμιου Δημοσιογραφικού Συνεδρίου που είχε οργανώσει στη Θεσσαλονίκη η Ένωση Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης.

Ο μύθος του «καλού» ξένου

"Αμερικανική βοήθεια" φθάνει στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1950. Παρουσία του τότε υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γεωργίου Μαύρου, ξεφορτώνονται τα πρώτα σακιά αλεύρι τυλιγμένα με την αμερικανική σημαία, από το SS Fairhope.

του Πολυμερη Βόγλη*

Η επέτειος των 200 χρόνων από την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 αποτέλεσε την αφορμή για ένα είδος «απολογισμού» της πορείας της Ελλάδας αυτούς τους δύο αιώνες. Ιδιαίτερα σε επίπεδο δημόσιας ιστορίας, η αφήγηση που κυριάρχησε ήταν μια «ιστορία επιτυχίας»: στα διακόσια αυτά χρόνια η Ελλάδα από μια φτωχή, μικρή, αγροτική χώρα μετατράπηκε σε ένα σύγχρονο κράτος, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.