Και μετά το κούρεμα, τι;

του Δημήτρη Χρήστου

Ήρθαν στην εξουσία θέτοντας στον ελληνικό λαό το δίλημμα “Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα”; Ω, του θράσους, αλλά τα παιδιά της εξουσίας έχουν πάρει προ πολλού διαζύγιο με την πολιτική ηθική. Όχι πως πίστεψε ο ελληνικός λαός ότι θα φέρει τον σοσιαλισμό ο Γιώργος, αλλά μπροστά στην αποτυχία της κυβέρνησης του Κώστα θεώρησε τον Γιώργο μικρότερο κακό. Πού να το φανταστεί;

Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Γιώργος έθεσε νέο δίλημμα. “Μνημόνιο ή χρεωκοπία;”. Ό,τι και να είναι το Μνημόνιο, από τη χρεωκοπία καλύτερο θα είναι, είπαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, πλην τριών συν έναν μετά, που διαισθάνθηκαν την απάτη. Με το Μνημόνιο η χώρα πήγαινε φούντο, αλλά έσπευσαν να αντικαταστήσουν το δίλημμα με νέο, πιο φρέσκο. “Μεσοπρόθεσμο η στάση πληρωμών;”. Είχε προηγηθεί και το “Σγουρός ή εκλογές;”. Και πριν τσουλήσει το Μεσοπρόθεσμο, μας λένε, λυπούμεθα αρχίζει η χρεωκοπία αλλά μην την φοβάστε, διότι δεν είναι η κακή χρεωκοπία. Αυτή που ονομάζεται Selective Default είναι καλή περίπτωση!

Μοιάζει με νούμερο ελληνικής επιθεώρησης, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Είναι η σημερινή ελληνική πραγματικότητα, όπως τη βλέπαμε να έρχεται και την περιγράφαμε εδώ και δύο χρόνια. Από όλη αυτή την τραγωδία, αυτό που σε βγάζει από τα ρούχα σου, που σε κάνει να επαναστατείς, είναι πως αυτοί οι τύποι, στο όνομα της πατρίδας, πουλάνε την πατρίδα τους, όπως εύστοχα είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό, αρκεί να κρατηθούν στην εξουσία. Ουδόλως θίχτηκε ο πατριωτισμός τους, όταν ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ δήλωσε πως η Ελλάδα είναι -πλέον- χώρα περιορισμένης ανεξαρτησίας.

Η καλή περίπτωση είναι πως η ελληνική κρίση χρέους δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, που σημαίνει ότι η επίλυσή της απαιτεί διεθνή λύση και συγκεκριμένα ευρωπαϊκή. Η κακή περίπτωση είναι πως αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις δεν έχουν καμία διάθεση να ξεφύγουν από τη νεοφιλελεύθερη γραμμή, δηλαδή την πολιτική τους, αυτή που δημιούργησε και επέτρεψε στην κρίση να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αλλά πες πως έστω και με καθυστέρηση βρίσκονται κάποιες φόρμουλες επιμήκυνσης και κουρέματος του χρέους. Υποθέστε -αν θέλετε- πως διαγράφουν το μισό από το χρέος μας και μένουμε από 150% του ΑΕΠ με 75%. Έχει την εντύπωση κανείς, πως με αυτή την κυβέρνηση μπορούμε να τα καταφέρουμε; Πόσο χρέος έχει για παράδειγμα η Ισπανία, που έχει μπει στο κάδρο της κρίσης; Μόλις 68%.

Το χρέος, γενικά, δεν είναι κάτι ανεξάρτητο. Έχει άμεση σχέση με την οικονομική δυναμική κάθε χώρας, τη δυνατότητα που έχει να παράγει πλούτο και να αποπληρώνει τις υποχρεώσεις της. Πολύ φοβάμαι ότι μετά το ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων και πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στο ξένο κεφάλαιο, η Ελλάδα, η κυβέρνησή της, δεν θα έχει καμία δυνατότητα να επανασχεδιάσει την οικονομία της σε νέα σύγχρονη και ανταγωνιστική βάση. Έχοντας διαλύσει το κράτος και πολύτιμους για την ανάπτυξη φορείς, θα τα περιμένει όλα από τους νέους ιδιοκτήτες, τους δανειστές που κατά το νεοφιλελεύθερο δόγμα θα καλύψουν τα κενά και θα βάλουν μπρος τη μηχανή της οικονομίας. Αυτές οι δογματικές μπούρδες δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Στην καλύτερη περίπτωση, όπως είπε ο Κρίστιαν Βολφ, πρόεδρος της Γερμανίας, “Θα χρειαστούν τουλάχιστον 15 χρόνια μέχρι να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους στην Ελλάδα”. Μέχρι τότε τι κάνουμε;

Με αυτά που θα έχουν απομείνει, ποια κυβέρνηση και με ποιες δυνάμεις μπορεί να σχεδιάσει ανάπτυξη στον αγροτικό τομέα, στον τουρισμό, στα τουριστικά ακίνητα, στη βιομηχανία και στις μικρομεσαίες παραγωγικές επιχειρήσεις, στις υπηρεσίες, στον πολιτισμό, στην παιδεία; Και γιατί οι ξένοι εισβολείς και κατακτητές, που υποτίθεται ότι θα καλύψουν τα κενά, θα σεβαστούν κανόνες και θα κατανοήσουν τις τεράστιες πολιτισμικές αξίες που κρύβει ο ελληνικός θησαυρός; Πλην του γέρο-Χέλμουτ Σμιτ, δεν εντόπισα άλλον πολιτικό να έχει αντίληψη τι εστί Ελλάς.

Το πρόγραμμα που μας ετοιμάζουν δεν βγαίνει. Το φθινόπωρο προς χειμώνα τα έσοδα του δημοσίου από οικονομικές δραστηριότητες και φόρους θα συρρικνωθούν δραματικά, καθώς η έλλειψη διαθέσιμου εισοδήματος θα έχει νεκρώσει την αγορά και δεν θα αφήνει περιθώρια στα νοικοκυριά να καταβάλλουν αυτές τις συνεχείς φορολογικές εισφορές που σχεδιάζουν τα παιδιά του υπουργείου Οικονομικών. Είναι αδύνατον η χώρα να συνεχίσει αυτόν τον καταστροφικό οικονομικά και εθνικά δρόμο με αυτή την κυβέρνηση ισχνής λαϊκής μειοψηφίας. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι αν θα ανανεώσουμε το πολιτικό σύστημα και θα βρούμε δυνάμεις που αντιλαμβάνονται τι πρέπει να γίνει και πώς γίνεται αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος για να μπορέσει με ψηλά το κεφάλι να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον.