Tα πεπραγμένα

του Φοίβου Οικονομίδη*
Νομίζω ότι κάθε κυβέρνηση οφείλει να παρουσιάζει στο τέλος της θητείας της τα πεπραγμένα της με σοβαρότητα χωρίς ίχνος ψεύδους η προπαγάνδας. Η θετική προπαγάνδα για κάθε κυβέρνηση είναι το έργο της, τίποτα άλλο. Οι απειλές η οι κραυγές,η στρατηγική της έντασης δεν ωφελούν. Άκουσα τον κ.Φαναρά , ασχολούμενο με τις δημοσκοπήσεις, ότι η στρατηγική της έντασης εκ μέρους της ΝΔ είχε οδηγήσει το Σύριζα στη μείωση της διαφοράς που διαφαινόταν στις μετρήσεις για τις διαθέσεις της κοινής γνώμης. 

Επειδή πιστεύω ότι η σημερινή κυβέρνηση του Σύριζα έχει κάνει ένα έργο που μπορεί να κριθεί από τον ελληνικό λαό,οφείλει πάνω απ’όλα να παρουσιάσει τα πεπραγμένα κάθε υπουργείου (Οικονομικών, Εμπορίου, Παιδείας, Τουρισμού, Κοινωνικής Ασφάλισης, Εξωτερικών,Υγείας κλπ). Να φανεί τι έκανε,τι δεν έκανε.Και φυσικά το πρόγραμμα του για το αύριο. Για έναν άνθρωπο όπως και για ένα κόμμα το πιο σημαντικό είναι το έργο του. Μιλάει με το έργο του χωρίς να λέει πολλά λόγια.
Η ΝΔ είναι ένα κόμμα που έρχεται από μακριά. Δεν είχε πάντα αυτό το όνομα.Παλιότερα ονομαζόταν Λαϊκό Κόμμα,Συναγερμός, ΕΡΕ κλπ και εκφράζει το συντηρητικό κόσμο της μεγαλοαστικής και μεσοαστικής τάξης, αλλά και λαϊκά στρώματα που συμφωνούν με το ιδεολογικό της πρόταγμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και τελευταία του μικρότερου κράτους.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Μπορεί κάποιος να έχει ένα όφελος από την κοινωνική πολιτική μιας κυβέρνησης,αλλά να διαφωνεί πλήρως σε μια σειρά άλλα ζητήματα όπως το διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας, το σύμφωνο συμβίωσης, τον πολιτικό γάμο, το μακεδονικό, τη μη ενδεδειγμένη αμφίεση των κυβερνώντων,  τον τρόπο άσκησης (συμπεριφοράς) της εξουσίας κ.α.
Νομίζω ότι ο κ.Μητσοτάκης δεν μίλησε τυχαία για την Ελληνίδα λέγοντας κάτι που δήθεν του ξέφυγε. Υπάρχουν χιλιάδες ελληνίδες και έλληνες που πιστεύουν ότι η γυναίκα πρέπει να είναι η κυρία του σπιτιού, η νοικοκυρά, η μητέρα που ανατρέφει τα παιδιά και όχι κάτι περισσότερο. Απόψεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως συντηρητικές συναντάμε πιο εύκολα στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα παρά στα υψηλά όπου λόγω της ευμάρειας πνέει κάποτε και ένας φιλελεύθερος άνεμος τουλάχιστον στα ήθη και έθιμα. Έτσι αυτός ο αποκαλούμενος συντηρητικός κόσμος συνασπίσθηκε και επιθυμεί τώρα να ξαναγυρίσει στην παλιά καλή εποχή, μια εποχή που του πάει καλύτερα στην ψυχοσύνθεσή του.
Αν λοιπόν υπάρχει μια επιθυμία επιστροφής,αυτό ξεσηκώνει και το κίνημα »αλλαγής»(ΚΙΝΑΛΛ) που θέλει να επιστρέψουμε στο παλιό δίπολο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τα ίδια  πρόσωπα κάπως ρετουσαρισμένα και μεταμφιεσμένα.
Ας έλθουμε τώρα στο χώρο της Αριστεράς. Κατά τη γνώμη μου  η Αριστερά είναι ένας τρόπος ζωής. Ο παλιός πρόεδρος της Ουρουγουάης Π.Μουχίκα έδωσε στην πράξη ένα γενικό περίγραμμα αυτού του τρόπου ζωής.Κατά τη γνώμη μου πρέπει ν’απαγορευθεί δια νόμου μεταξύ των άλλων, ο διορισμός στενών συγγενών κυβερνητικών αξιωματούχων στο Δημόσιο, ας είναι και οι καλύτεροι του κόσμου.
Στην Ελλάδα υπάρχει μία μοναδική πανευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα: Ένα κομμουνιστικό κόμμα που βασίζεται στις κλασσικές αρχές του μαρξισμού-λενινισμού που έχει λαϊκή βάση και εκπροσωπείται τόσο στο ελληνικό όσο και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με μέση εκλογική δύναμη περί το 5%. Παράλληλα υπάρχουν άλλες μικρότερες (Μέρα 25, Πλεύση Ελευθερίας, Ανταρσία, ΛΑΕ) αριστερές δυνάμεις που με τη σειρά τους συγκέντρωσαν το 5% στις ευρωεκλογές. Δηλαδή υπάρχει ένα 10% αριστερά του Σύριζα. Η κυβέρνηση έκανε ένα άνοιγμα μέχρι στιγμής μόνο προς τα δεξιά της (βλ.υπουργοποίηση Κουβέλη, Θεοχαρόπουλου), ενώ μπορεί να κάνει προτάσεις για εκλογική συνεργασία και προς την άλλη αριστερή πλευρά, ανεξάρτητα αν θα γίνουν δεκτές η όχι.
Η γνώμη μου είναι ότι η κυβέρνηση Σύριζα υπήρξε μια μετριοπαθής κυβέρνηση που συγκυβέρνησε μ’ένα μικρό δεξιό κόμμα με κύριο στόχο να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια κάτι που πέτυχε τελικά. Υποστήριξε την ανάδειξη ενός εκπροσώπου της ΝΔ ως προέδρου της Δημοκρατίας. Λειτούργησε οπωσδήποτε στα πλαίσια του κοινωνικού πολιτικού συστήματος που κληρονόμησε.Έδωσε έμφαση σε κοινωνικά μέτρα ιδιαίτερα στον τομέα της  υγείας. Αλλά ως προς το ύφος της εξουσίας ακολούθησε σε γενικές γραμμές την παλιά γραμμή. Η γνώμη του κ.Δραγασάκη ότι ζούμε τη δεκαετία Σύριζα δημιούργησε κάποιες αυταπάτες ότι  όποιες κυβερνητικές δυσκολίες θα μπορούσαν να ξεπερασθούν με τη ρητορική δεινότητα του κ.Τσίπρα. Έτσι επήλθε ένας αιφνιδιασμός,μάλλον αναπάντεχος από το εκλογικό αποτέλεσμα. 
Εξ αρχής δεν υπήρχε ένα στελεχικό δυναμικό που ν’αντιστοιχεί ως ένα βαθμό με την εκλογική  δύναμη του Σύριζα ώστε να πιάνει τα λαϊκά μηνύματα. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά για το παρόν και το μέλλον.
Ο Σύριζα αν είναι έτοιμος να παρουσιάσει το έργο του, με σαφήνεια και σοβαρότητα, που έκανε ως κυβέρνηση και το πρόγραμμα του για το μέλλον έχει πιθανότητες επιτυχίας και μιας μεγάλης επιστροφής. Χωρίς όμως και ν’απειλεί ότι όποιος δεν ακολουθήσει τις προτάσεις του θα οδηγηθεί στην καταστροφή.
Να παρουσιασθεί έτσι απλά το έργο του και το πρόγραμμά του.Η αλήθειά του.

*O Φοίβος ΟΙκονομίδης είναι συγγραφέας-ιστορικός