Έφυγε από τη ζωή ο Σταύρος Πϊττας

Έγινε χτες Κυριακή στα νεκροταφεία "Αναστάσεως του Κυρίου" Θεσσαλονίκης, η κηδεία ενός λαμπρού επιστήμονα και αγωνιστή της Δημοκρατίας, του αρχιτέκτονα-αναστηλωτή Σταύρου Πίττα, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 χρόνων.

Ο Σταύρος πήρε το όνομα του θείου του, που εκτελέστηκε από τους κατακτητές στις 19 Ιουνίου του 1944 στο χωριό Μαραθούσα της Χαλκιδικής, μαζί με άλλους εννέα αγωνιστές. Στη μάνα του Κορίνα, κόρη του δάσκαλου Παναγιώτη και της Μαρούδας από το νησί της Θάσου και αδελφή του εκτελεσμένου Σταύρου, είχε απαγορευτεί απ’ όσους είχαν την «αρμοδιότητα-εξουσία», να ζήσει με τον φυσικό πατέρα του παιδιού της… Τα «κοινωνικά φρονήματα», βλέπετε, ίσχυαν κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε, όπως και για αρκετά χρόνια ακόμη και καθόριζαν την ζωή των πολιτών…
Όταν το παιδί γεννήθηκε του έδωσαν το όνομα Σταύρος, τιμώντας έτσι τη μνήμη του θείου αγωνιστή. Περνώντας τα χρόνια η μητέρα του Σταύρου παντρεύτηκε τον ζωγράφο Κάρολο Τσίζεκ, σπουδαίο εικαστικό, γραφίστα, μεταφραστή και λογοτέχνη, Τσέχικης καταγωγής. Ο αναγνωρισμένος απ' όλους καλλιτέχνης υπήρξε συνεργάτης των ιστορικών περιοδικών της Θεσσαλονίκης «Κοχλίας» και «Διαγώνιος». Στο δεύτερο, την ευθύνη της έκδοσης του οποίου είχε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Τσίζεκ είχε αναλάβει και την καλλιτεχνική επιμέλεια.
Ο Σταύρος Πϊττας ήταν παντρεμένος με την Γιάννα Τσιάνα από τα Τρίκαλα, τελώνισα παλαιότερα στο Στρατώνι Χαλκιδικής και τελευταία στη Θεσσαλονίκη. Ήταν γνωστή κι αυτή από την ενεργό συμμετοχή της στους φοιτητικούς, περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς αγώνες. Στην κόρη τους έδωσαν το όνομα Μαρούδα, θέλοντας να τιμήσουν έτσι τη Θασίτισσα γιαγιά της. Από τον πρώτο του γάμο με την Λουκία Αδάμου απέκτησαν μια κόρη, την Λητώ.
Ο Σταύρος σπούδασε Αρχιτεκτονική και στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις πήγε στη συνέχεια στην Ιταλία για μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της αποκατάστασης των μνημείων, απ’ όπου και πήρε το σχετικό δίπλωμα. Παρά τις δυσκολίες και τα όποια προσκόμματα, που εξακολουθούσαν να υπάρχουν έστω και σε μικρότερο βαθμό στην μεταγενέστερη περίοδο, ο Σταύρος προσλήφθηκε στο Κἐντρο Διαφύλαξης Αγιορείτικης Κληρονομιάς (ΚεΔΑΚ), όπου προσέφερε σημαντικό έργο στις αποκαταστάσεις των μνημείων του Άθω (Πύργος Ζωγράφου, Σκήτη Αγίου Ανδρέου στις Καρυές κ.λπ.).
Τα χρόνια της επιστημονικής σταδιοδρομίας του υπήρξε ενεργό μέλος στο Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Θεσσαλονίκης και στο Τεχνικό Επιμελητήριο τμ. Κεντρικής Μακεδονίας. Συλλυπητήρια στην οικογένειά του.