Μία συνάντηση με τον Φιντέλ Κάστρο πριν από 12 χρόνια...

Ήταν 24 Ιανουαρίου του 2004, πριν 12 χρόνια και 10 μήνες δηλαδή, όταν με τη βοήθεια του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, που είχε μεσολαβήσει σχετικά, είχα τη μεγάλη τύχη να συναντήσω στην Αβάνα τον Φιντέλ Κάστρο και να έχω μία σύντομη συνομιλία μαζί του.

Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή που τον γνώρισα από κοντά. Ψηλός, στητός, περήφανος, άκαμπτος σαν κυπαρίσσι, ντυμένος στα πράσινα, με ένα πλατύ χαμόγελο να ξεπροβάλει πίσω από την χαρακτηριστική του γενειάδα, σε κέρδιζε αμέσως. Αν και δεν χρειαζόταν κάτι τέτοιο, καθώς ο ηγέτης της Κουβανέζικης επανάστασης αποτελούσε την ενσάρκωση των επαναστατικών ονείρων στα εφηβικά μου χρόνια, αλλά και αργότερα. Ήταν το ίνδαλμα εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη τον πλανήτη, όχι μόνο γιατί κατόρθωσε να κάνει πραγματικότητα τους πόθους των συμπατριωτών του, αλλά και για το απαράμιλλο θάρρος του να τα βάλει, μόνος αυτός, ταπεινός Δαβίδ, με τον Γολιάθ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Κρατώντας μάλιστα όρθια τη χώρα του, παρά το στραγγαλιστικό εμπάργκο των ΗΠΑ και της Ε.Ε. για πάνω από μισό αιώνα.

Συζητώντας με τον Φιντέλ και στο βάθος ο αείμνηστος Νίκος Μάρτης

Το ιστορικό εκείνο ταξίδι του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Κούβα, στο οποίο είχαμε τη μεγάλη χαρά και τιμή να συμμετέχουμε μαζί με μία μικρή ομάδα δημοσιογράφων, είχε γίνει εκείνο τον Γενάρη μετά από πρόσκληση του Φιντέλ, για να εγκαινιάσουν μαζί, ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας με τον σκληροτράχηλο Κουβανό επαναστάτη, τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στην «καρδιά» της πρωτεύουσας της Κούβας, σαν μία απάντηση του Κάστρο στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η οποία σιγοντάροντας τον οικονομικό και πολιτικό «πόλεμο» των ΗΠΑ και της Ε.Ε., είχε αρχίσει και το Βατικανό τις φραστικές «καταδίκες» της Κούβας και του λαοπρόβλητου προέδρου της. Και φυσικά, ήταν εκείνο το πενηντάχρονο εμπάργκο που είχε κάνει εξαιρετικά δύσκολη τη ζωή του Κουβανέζικου λαού, ο οποίος όμως, παρ΄όλα αυτά, δεν συμβιβάστηκε, δεν προσκύνησε.

Καλή σου ώρα Φιντέλ εκεί στο μακρύ ταξίδι. Οι λαοί όλου του κόσμου πιστεύω ότι θα σε ευγνωμονούν για τις παρακαταθήκες που άφησες, για τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανθρωπιάς, της αντίστασης που με πάθος υπερασπίστηκες μέχρι τέλους.