Με μία βαλίτσα στο χέρι .....

Με μια βαλίτσα στο χέρι, από εκείνες τις παλιές ογκώδεις βαλίτσες, που ο ίδιος την είχε από την πρώτη δημοτικού, ο Ιωάννης Καμπούρης, έφτανε προ ημερών στη Θεσσαλονίκη, για να ξετυλίξει τις εμπειρίες του από την προσωπική του διαδρομή, να μιλήσει για το δικό του βίωμα προσφυγιάς, να εξηγήσει γιατί η Οδύσσεια είναι πάντα έπος επίκαιρο.

Πάνω στη βαλίτσα υπήρχαν ημερομηνίες σημαντικές για εκείνον αλλά και σημαδιακές, καθώς άλλαξαν την πορεία της ζωής του και τον έκαναν "τον μικρό πρόσφυγα που κατακτά παγκόσμιες αγορές με τα προϊόντα του". Αυτός ήταν, άλλωστε ο τίτλος της δικής του παρέμβασης στην ενότητα Human Stories για την παρουσίαση ανθρώπινων ιστοριών κατά την "ημέρα προσφυγικού" που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του πρόσφατου 28ου Money Show.

"Η καταγωγή μου είναι από την Ίμβρο. Την εγκατέλειψα μικρός για να πάω σχολείο στην Κωνσταντινούπολη, μένοντας από θεία σε θεία και από γνωστό σε γνωστό. Το 1978 φτάνοντας στην Ελλάδα για να σπουδάσω, έχασα την τουρκική υπηκοότητα. Για πέντε χρόνια ήμουν άπατρις. Δεν είχα ούτε την ελληνική υπηκοότητα, ούτε την τουρκική. Δεν είχα τα νόμιμα έγγραφα ενώ δεν μπορούσα και να επιστρέψω", δηλώνει ο Ιωάννης Καμπούρης στο ΑΠΕ - ΜΠΕ.

Τονίζει με νόημα ότι γνωρίζει όσα αισθάνονται και ζουν οι μικροί μετανάστες του σήμερα, καθώς και ο ίδιος αναγκάστηκε να φύγει από τον τόπο του, να ζει χωρίς την οικογένειά του, να πάρει την τύχη του στην πλάτη του και να περπατήσει μόνος το δρόμο για την επιβίωση, με λίγα υπάρχοντα, χωρίς χρήματα και χωρίς βοήθεια. Το 1983 πήρε την ελληνική υπηκοότητα ενώ έγινε φιλόλογος και σήμερα δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ σε ρεπορτάζ  της Π. Γιούλτση