Ο Στέφανος Ιωακειμίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 5 Φεβρουαρίου 1942. Υπήρξε αριστούχος μαθητής, και σημαιοφόρος, του 5ου εξαταξίου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΑΠΘ, από όπου πήρε το πτυχίο του το 1964. Μετά τη Μεταπολίτευση, πήρε επίσης το πτυχίο Οικονομικών Επιστημών από το αντίστοιχο τμήμα του ΑΠΘ.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πολυτεχνείο, διετέλεσε γενικός γραμματέας και πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών του Πολυτεχνείου. Το 1963, συμμετείχε στο ιδρυτικό συνέδριο της ΕΦΕΕ και διετέλεσε υπεύθυνος του κλιμακίου Θεσσαλονίκης. Ήταν μέλος της ΕΔΑ και είχε ενεργό συμμετοχή στο παράνομο ΚΚΕ. Με την επιβολή της δικτατορίας, πέρασε αμέσως στην αντίσταση, όπου, μεταξύ άλλων, εργάστηκε για το στήσιμο του παράνομου τυπογραφείου της “Αυγής” στη Θεσσαλονίκη. Τον Αύγουστο του 1968, συνελήφθη, ανακρίθηκε στη διεύθυνση της Αστυνομίας στον Βαρδάρη, κρατήθηκε για μέρες σε υπόγειο κελί της τότε οδού Πρίγκηπος Νικολάου, βασανίστηκε στο Τρίτο Σώμα Στρατού και πέρασε από δίκη. Ύστερα από φυλάκιση πολλών μηνών στις φυλακές του Επταπυργίου, εξορίστηκε στη Σαμοθράκη, όπου παρέμεινε μέχρι τα τέλη του 1971.
Οι συναγωνιστές του στην Αντίσταση κατά της χούντας
Σε σημείωμά τους πέντε συναγωνιστές του στο αντιδικτατορικό κίνημα της Θεσσαλονίκης τον αποχαιρετούν αναφέροντας τα ακόλουθα.
Έφυγε ο Στέφανος Ιωακειμίδης, ένας υπέροχος άνθρωπος, συνεπής αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα. Αν και ήξερε πόσο θα κόστιζε η ενεργή συμμετοχή του, ακολούθησε αυτό που ο νους και η καρδιά του πρόσταζαν. Οργανώθηκε και πρόσφερε τις υπηρεσίες του μέσα από τις γραμμές του Πατριωτικού Μετώπου Θεσσαλονίκης (ΠΑΜ). Με τις γνωριμίες που είχε από τη συμμετοχή του στο Φοιτητικό Κίνημα, τις αξιόλογες γνώσεις και το κύρος που διέθετε, γρήγορα ανοίχτηκε σε χώρους άγνωστους για την τότε παραδοσιακή αριστερά και έφερε θετικά αποτελέσματα.
Με τη σύλληψή του, όταν ήρθαν τα δύσκολα, τότε που μετριέσαι με το μπόι σου, όρθιος πέρασε ανάμεσα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Από το άντρο της ΚΥΠ και τα κρατητήρια μέσα στο Γ΄ Σώμα Στρατού, από το κόκκινο κτήριο της Εθνικής Ασφάλειας στο Βαρδάρι, το 3ο Αστυνομικό Τμήμα με διοικητή τον περιβόητο Τετραδάκο.
Ο Στέφανος ήταν πελώριος στο σώμα, τη μόρφωση, τη συντροφικότητα. Μέσα στο θάλαμο του Επταπυργίου σκορπούσε καλοσύνη, χιούμορ, μετέδιδε τις γνώσεις με τα μαθήματα που οργάνωνε για του συγκρατουμένους του κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των ανθρωποφυλάκων.
Ο Στέφανος ήταν γιός στρατιωτικού. Οι διώκτες του – ασφάλεια και στρατοδίκες – χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα, και άγρια βία για να αποστασιοποιηθεί από τους αριστερούς-κομμουνιστές συγκρατούμενους του στη δίκη των δέκα επτά στο Έκτακτο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης. Παρά τις αφόρητες πιέσεις και τις προσβολές στο πρόσωπο του πατέρα του κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Στέφανος δε λύγισε! Ακολούθησε το δρόμο της συνείδησής του ….
Στέφανε σ’ ευχαριστούμε. Θα είσαι πάντα ανάμεσά μας…
Οι συναγωνιστές σου από τη δίκη των 17.
Ασπασία Καρρά-Μαραβέα
Αδάμ Δράγας
Αλέκος Δοϊτσίνης
Δώρα Κουλμανδά-Καλλιπολίτη
Γεωργία Σαρηγιαννίδου-Παπαδοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.