Να δοθεί το όνομα του Μήτσου Σαχίνη σε δρόμο της Α.Τούμπας

Η πρόταση του 4^ου δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Θεσσαλονίκης για την μετονομασία της σημερινής οδού Επιδαύρου της Άνω Τούμπας σε «οδό Σαχίνη», για να τιμηθεί η μνήμη του εξαίρετου αγωνιστή του εργατικού, του κομμουνιστικού και του αντιδικτατορικού κινήματος της χώρας, Μήτσου Σαχίνης, τέως βουλευτή του ΚΚΕ, συζητήθηκε το μεσημέρι στην επιτροπή Ονοματοθεσιών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης.

Την πρόταση, υποστήριξαν με θέρμη και εγκωμιαστικά λόγια η αντιδήμαρχος Πολιτισμού  του Δήμου Θεσσαλονίκης, Έλλη Χρυσίδου, καθώς επίσης με παρεμβάσεις τους ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης και οι δημοσιογράφοι και συγγραφείς Χρίστος Ζαφείρης και Σπύρος Κουζινόπουλος που παρίσταντο στη συνεδρίαση, όπως και το μέλος της επιτροπής ονοματοθεσιών, Απόστολος Αντωνούδης, δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας-Χορτιάτη και πρόεδρος της «Εγνατίας Οδού».

«Αποτελεί ιστορικό χρέος για τη Θεσσαλονίκη να αποδώσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής δίδοντας σε ένα δρόμο της πόλης και μάλιστα συμβολικά στη γειτονιά που μεγάλωσε, το όνομα του Μήτσου Σαχίνη, ο οποίος αφιέρωσε όλη τη ζωή του υπηρετώντας τα λαϊκά συμφέροντα, το δίκαιο και την προκοπή του τόπου» τόνισαν η αντιδήμαρχος Πολιτισμού και οι άλλοι παρεμβαίνοντες.

Ο Μήτσος Σαχίνης που έφυγε από τη ζωή στις 22 Ιουλίου 2004, σε ηλικία 84 χρόνων, είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1920 και από μικρό παιδί έζησε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν από τη γενιά των κομμουνιστών που μεγάλωσαν στη διάρκεια της δικτατορίας της 4^ης Αυγούστου, του καθεστώτος των διώξεων και των εξοριών των κομμουνιστών και του ρετσινόλαδου του Μανιαδάκη.

Από τα 14 του χρόνια μπήκε στην παραγωγή και διαπαιδαγωγήθηκε στο καμίνι της ταξικής πάλης. Πήρε μέρος στις μεγάλες απεργίες στη Θεσσαλονίκη το 1936 και στη μεγάλη διαδήλωση στις 9 Μάη. Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ και πήρε μέρος στον λαϊκό απελευθερωτικό αγώνα με τον ΕΛΑΣ. Το 1947 συλλαμβάνεται και καταδικάζεται από το στρατοδικείο σε 2 φορές ισόβια. Φυλακίζεται μέχρι το 1953. Με την αποφυλάκισή του συνεχίζει την παράνομη κομματική του δράση και συμμετέχει επίσης στην ΕΔΑ μέχρι το 1967. Τα χρόνια αυτά ήταν Πρόεδρος του Συνδικάτου Κατεργασίας Ξύλου Θεσσαλονίκης.

Το 1967 συλλαμβάνεται από τη στρατιωτική χούντα και καταδικάζεται από το έκτακτο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης σε ισόβια. Με την αποφυλάκισή του μετά την πτώση της Χούντας, γίνεται μέλος του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και Υπεύθυνος της Εργατικής δουλιάς. Το 1978 εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής του ΚΚΕ και ξανά το 1981. Από το 10^ο έως το 12^οΣυνέδριο του Κόμματος ήταν μέλος της ΚΕ. Ηταν επίσης αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΣΑΚ-Σ.

Στις 19 Μαίου 2000, το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης τίμησε τον Μήτσο Σαχίνη με το μετάλλιο «ΜΑΗΣ '36», με τον τότε πρόεδρο του ΕΚΘ, Παναγιώτη Αβραμόπουλο να τον χαρακτηρίζει ως «ιστορικό συνδικαλιστικό και πολιτικό στέλεχος που για χρόνια ξεχώριζε για το πάθος με το οποίο έδινε τους αγώνες τόσο στο συνδικαλιστικό κίνημα όσο και στα έδρανα της Βουλής».

  

Και πλούσιο καλλιτεχνικό έργο

Ο Μήτσος Σαχίνης εκτός από την πολιτική, κοινωνική και συνδικαλιστική δραστηριότητα, άφησε και πλούσιο καλλιτεχνικό έργο, καθώς στις ελάχιστες ελεύθερες ώρες του ασχολούνταν με τη ζωγραφική. Το 1950, στο κολαστήρι της Γιούρας, πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής με δάσκαλο τον μεγάλο ζωγράφο Ασαντούρ Μπαχαριάν. Πιστός στρατιώτης της αντιστασιακής τέχνης απαθανάτισε τους αγώνες και τις θυσίες μιας ολόκληρης γενιάς, ενός λαού που δεν έμαθε να σκύβει το κεφάλι. «Οι προσωπικές μας αγωνίες είναι οι αγωνίες του λαού και η ανησυχία μας είναι η ανησυχία του παθιασμένου εργάτη της ζωής. Οι άνθρωποι της τάξης μας δεν ξεπερισσεύουνε λεφτά για πίνακες, για αυτό και τους χαρίζω», έλεγε ο Μήτσος Σαχίνης.

Η επιτροπή ονοματοθεσιών επιφυλάχθηκε να εκδώσει απόφαση για την πρόταση.