Επανέρχεται το θέμα μετονομασίας της οδού Χρυσοχόου σε Α.Ναρ

Να επαναφέρει στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας-Θράκης την πρόταση για μετονομασία της οδού από «Στρατηγού Αθανασίου Χρυσοχόου» που είναι σήμερα σε οδό Αλμπέρτου Ναρ, αποφάσισε η 5η Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Ο Χρυσοχόου, που υπήρξε Επιτελάρχης του Στρατηγού του δωσίλογου Πρωθυπουργού της Κατοχής, Τσολάκογλου, διορίστηκε από το ελεγχόμενο από τους Γερμανούς κατοχικό καθεστώς στην έμμισθη θέση του Γενικού Επιθεωρητή Νομαρχιών Μακεδονίας, ενώ έναν μήνα πριν από την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, τοποθετήθηκε στη θέση του Γενικούς Διοικητή (υπουργού) Μακεδονίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τρεις τοπικοί σύμβουλοι της δημοτικής παράταξης «Εντάξει» του Σ.Καλαφάτη, καταψήφισαν την απόφαση με αστεία επιχειρήματα του στυλ «πρόκειται για μία ιδεοληψία των αριστερών», ότι…. «χρειάζονταν θάρρος για να αναλάβει θέση ευθύνης σε περιόδους κατοχής», πως δήθεν «ο Χρυσοχόου έσωσε την Θεσσαλονίκη από την βουλγαροποίηση και ήταν άξιος πρόγονος μας», ενώ απέδωσαν την όλη προσπάθεια στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Τριαντάφυλλο Μηταφίδη ότι τάχα «έχει βάλει στόχο να κατεβάζει κάδρα απο το Δημαρχείο!

Σημειώνεται ότι την προηγούμενη φορά που ξανασυζητήθηκε το θέμα της μετονομασίας της συγκεκριμένης οδού, είχαν κατατεθεί στην επιτροπή ονοματοθεσιών της Αποκεντρωμένης δύο τηλεγραφήματα  που φυλάσσονται στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης (ΚΙΘ, φ.15, υποφ.6, αριθ. εγγρ. 53) που αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο Χρυσοχόου, θέλοντας να έχει «και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο», πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους Γερμανούς κατακτητές αλλά ήθελε να διατηρήσει και την επαφή με την εξόριστη στο Κάϊρο ελληνική κυβέρνηση. Και για το σκοπό αυτό, πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι ανέλαβε Γενικός Διοικητής Μακεδονίας εξ αιτίας των «μεγάλων πιέσεων της κοινωνίας» (!) αλλά και τις συστάσεις του «εθνικού κέντρου». Όμως, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της εξόριστης στο Κάϊρο ελληνικής κυβέρνησης, Γεώργιος Παπανδρέου, είχε αποκηρύξει τον Χρυσοχόου εξαιτίας των σχέσεων που είχε  με την δωσίλογη κυβέρνηση της Αθήνας.

Πρέπει επίσης να επισημανθεί το γεγονός ότι ο Χρυσοχόου, συνεχίζοντας και μετά την Κατοχή στην ίδια γραμμή πλεύσης, εμφανίστηκε το Φεβρουάριο του 1959 ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του Μαξ Μέρτεν, που υπήρξε ο συντονιστής της δίωξης και του Ολοκαυτώματος των 50.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης.

Ποιος ήταν ο Αλμπέρτος Ναρ

1. Η εμμονική σχέση του με την πόλη έχει αποτυπωθεί ακόμη και στους τίτλους των περισσοτέρων βιβλίων του. Σε δεκάδες κείμενα, είτε μελέτες, είτε διηγήματα είτε χρονογραφήματα η Θεσσαλονίκη είναι διαρκώς σε πρώτο πλάνο.

2. Ήταν μέλος για πολλά χρόνια της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης.

3. Ενεργός συγγραφικά υποστήριξε κάθε προσπάθεια του Δήμου, με κείμενα στις επετηρίδες που εκδίδονταν τόσο μετά τον εορτασμό των 2300 χρόνων κ.ε. όσο και τις επετηρίδες που εξέδιδε το Κ.Ι.Θ.

4.Αρθρογράφος στις εφημερίδες ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ο Αλμπέρτος Ναρ (Θεσσαλονίκη 1947-2 Μαρτίου 2005) ήταν διηγηματογράφος,  ερευνητής της εβραϊκής ιστορίας της Θεσσαλονίκης και συντάκτης πολλών κειμένων που δημοσιεύτηκαν στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, παρακολούθησε μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και διηύθυνε το Κέντρο Ιστορικών Μελετών Εβραϊσμού Θεσσαλονίκης. Ήταν μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης και αρθρογράφησε στις εφημερίδες Μακεδονία και Θεσσαλονίκη.

Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1985 με το βιβλίο Οι συναγωγές της Θεσσαλονίκης. Τα τραγούδια μας, με πρόλογο του Γιώργου Ιωάννου. Έγραψε πολλές μελέτες λαογραφικού και όχι μόνο ενδιαφέροντος, με τις οποίες επιχειρεί να φωτίσει το χαρακτήρα της Εβραϊκής κοινότητας στην ιστορική διαδρομή της. Ως πεζογράφος εμφανίστηκε επίσης το 1985 με διήγημα στο περιοδικό Το δέντρο, αλλά συνεργάστηκε στενά και με τα περιοδικά Παραφυάδα και Το τραμ. Κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, γαλλικά και εβραϊκά. Πέθανε στις 2 Μαρτίου 2005.

Ο Αλμπέρτος Ναρ είναι λογοτέχνης του βιώματος και της ατομικής, κοινοτικής και συλλογικής μνήμης. Ο συγγραφέας αντλεί το υλικό του άλλοτε από πλουσιότατα προσωπικά βιώματα, ενώ άλλες φορές, ως απόγονος επιζώντων του Ολοκαυτώματος, σκιαγραφεί τον οδυνηρό απόηχο που η ναζιστική θηριωδία άφησε στις ψυχές και στα σώματα των δικών του ανθρώπων. Ο συνειρμικός – ποιητικός τόνος της γραφής του συνδυάζεται αρμονικότατα με ρεαλιστικές καταγραφές, ιδίως στα κείμενα που αναδεικνύουν τη λατρεία του συγγραφέα για τη γενέθλια πόλη του. Εξακολουθητική σταθερά των κειμένων του Αλμπέρτου Ναρ είναι η σχέση παρελθόντος - παρόντος, η οποία αποτελεί πάντα την καλύτερη αφορμή για δραστικό αναστοχασμό».

Η Θεσσαλονίκη στο πεζογραφικό του έργο

Το διηγηματογραφικό του έργο του Αλμπέρτου Ναρ είναι αυτονοήτως συνδεδεμένο με τη Θεσσαλονίκη, με πάμπολλες αναφορές σε τόπους, δρόμους, κτίρια και άλλα σημεία της πόλης.

Έργα-Μελέτες

·         Οι συναγωγές της Θεσσαλονίκης. Τα τραγούδια μας. πρόλογος Γιώργος Ιωάννου, Θεσσαλονίκη, Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, 1985.

·         Κειμένη επί ακτής θαλάσσης. Μελέτες και άρθρα για την Εβραϊκή Κοινότητα της Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, University Studio Press, 1997.

·         Κοινωνική οργάνωση και δραστηριότητες της Εβραϊκής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, στον τόμο: Θεσσαλονίκη-Ιστορία και Πολιτισμός, Θεσσαλονίκη, Παρατηρητής, 1997.

·         Επιπόλαιος επί πόλεως. Πεζά κείμενα 1998-2003, Θεσσαλονίκη, University Studio Press, 2005 [Κείμενα δημοσιευμένα στις εφ. Μακεδονία και Θεσσαλονίκη]

Πεζογραφία

·         Σε αναζήτηση ύφους. Διηγήματα, Θεσσαλονίκη, Τα τραμάκια, 1991 (β΄ εμπλουτισμένη έκδ. Νεφέλη 1997).

·         Σαλονικάι, δηλαδή Σαλονικιός. Διηγήματα, Αθήνα, Νεφέλη, 1999.

·         Σαλονικάι. Άπαντα τα διηγήματα, Αθήνα, Νεφέλη, 2015.

Ανθολογίες

·         Τα τραγούδια μας. Σεφαραδίτικα λαϊκά τραγούδια της Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, 1985.

·         Τιμή στη Θεσσαλονίκη. Μελέτες για την Εβραϊκή Κοινότητα Θεσσαλονίκης. Αφιερωματικό τεύχος του περιοδικού του ΚΙΣΕ Χρονικά, Αθήνα 1985.

·         Η φυσιογνωμία του Εβραίου στη νεότερη ελληνική λογοτεχνία. Κείμενα ελλήνων λογοτεχνών που αναφέρονται στους Εβραίους. Αφιερωματικό τεύχος του περιοδικού του ΚΙΣΕ Χρονικά, Αθήνα 1990.

Συνεντεύξεις

·       Σε συνεργασία με την Έρικα Κούνιο-Αμαρίλιο, Προφορικές μαρτυρίες Εβραίων της Θεσσαλονίκης για το Ολοκαύτωμα.. Επιμέλεια Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου, Θεσσαλονίκη, Παρατηρητής, 1998 (β΄ έκδ. Θεσσαλονίκη, Ευρασία 2015).

     Διαβάστε περισσότερα για τον Χρυσοχόου: http://farosthermaikou.blogspot.gr/2017/06/blog-post_5.html