Γυάρος: Το "νησί του διαβόλου" τόπος για μπίζνες;

Πράσινο μέλλον ή ιστορική μνήμη; Βιώσιμη ανάπτυξη ή κολαστήριο για το μετεμφυλιακό κράτος; Όλα μπερδεύονται θολά στον  διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό  για το ιστορικό κτίριο των φυλακών της Γυάρου, έναν μνημονικό τόπο για τον εμφύλιο και τη χούντα, ένα μνημείο εξόντωσης αριστερών και άλλων πολιτών με «αρνητικά» πολιτικά φρονήματα. Η βιομηχανία αλουμινίου ALUMIL τον διοργανώνει με την υποστήριξη της ΜΚΟ Aegeas του Ιδρύματος Αθανασίου & Μαρίνας Μαρτίνου προτείνοντας τη μετατροπή του κτιρίου σε «water energy self-sufficient Hub»(αυτοδύναμος κόμβος νερού και ενέργειας).

Στο μικρής διάρκειας διαφημιστικό βίντεο που τρέχει στη σελίδα της Alumil στο facebook οι κραυγές των «μιασμάτων», των εκτοπισμένων και βασανισμένων από τα όργανα του καθεστώτος, μοιάζει να φτάνουν με ένα γράμμα σε ένα μπουκάλι ποτού. Σε μια παραλία, δίπλα στο κύμα. Δακρύβρεχτο και γλυκανάλατο, αφαιρετικά ουδέτερο, όπως η εικόνα του κολαστηρίου που μετασχηματίζεται σε γραμμικό σχέδιο για να προσδώσει αρχιτεκτονικό touch στο ιστορικό κτίριο που θα συμβάλει στην αειφορία, στη βιωσιμότητα και στις μηδενικές εκπομπές αερίων στη φύση η οποία αποδίδεται καlλιτεχνικά με τη θάλασσα και με μια φώκια μονάχους μονάχους. Πάλι συγκίνηση και ανούσιοι συμβολισμοί. Οι εξόριστοι και οι βασανισμένοι πουθενά.

Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα: «Μια διεπιστημονική οραματική προσέγγιση για ένα βιώσιμο κτήμα μηδενικών εκπομπών στη Γυάρο των Κυκλάδων. Το ArXellence 3 είναι ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ιδεών που επιδιώκει μια ολιστική και διεπιστημονική προσέγγιση από τους συμμετέχοντες για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης».

Οι λέξεις εμφύλιος και χούντα απουσιάζουν παντελώς. Το φάντασμά τους μπορεί να το περιφέρει οργιάζοντας λεκτικά ο υπουργός Υγείας σε κάθε του αναφορά αλλά ο τόπος της ζώσας μνήμης θα χαθεί καθώς μεταβάλλεται σε «πράσινη» ανάπτυξη με απουσία του φόρου αίματος και ψυχής που κατέθεσαν οι αγωνιστές εκεί για μια δημοκρατική Ελλάδα.

Η παρουσίαση του διαγωνισμού θα γίνει στις 28 Ιουνίου στο Μέγαρο Μουσικής· επίσημα ενδύματα και τουαλέτες θα τιμήσουν το σχέδιο, το επιχειρείν· οι φωνές των εξορίστων, των τελευταίων «παραθεριστών» που επέστρεφαν από τα Γιούρα με το «Σκίρων» στο λιμάνι της Ραφήνας την επαύριο της πτώσης της χούντας, θα σβήσουν στο τσούγκρισμα της σαμπάνιας και των Aperol. Το πανό στο λιμάνι έγραφε τότε: «Δώστε τη χούντα στο λαό».

Πενήντα χρόνια μετά η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη βάζει και συμβολικά ταφόπλακα στη μεταπολίτευση παραδίδοντας τη μνήμη της Γυάρου στις «πράσινες» ορέξεις της αγοράς.

                                                                                                                   ΠΗΓΗ: Ντοκουμέντο       

 

Με Προεδρικό Διάταγμα από το 2001 η Γυάρος είχε χαρακτηριστεί "χώρος μνήμης" και "βωμός ελευθερίας της σκέψης και των ιδεών". Τώρα ποιο θα είναι το μέλλον της από την ώρα που μπαίνουν στη μέση συμφέροντα; 

Γυάρος: "Κολαστήριο" και "θανατονήσι"

Η Γυάρος υπήρξε το "κολαστήριο", το "θανατονήσι", το "νησί του διαβόλου", το "Νταχάου της Μεσογείου", "πεδίο βολής" του Πολεμικού Ναυτικού έως το 2000, το δαρμένο από τους ανέμους άνυδρο νησί, όπου υπέφεραν και αντιστάθηκαν διαχρονικά χιλιάδες αγωνιστές. Σήμερα είναι ένα καταφύγιο για την άγρια ζωή, που προστατεύει η οικολογική οργάνωση WWF (World Wildlife Fund) Ελλάς, όπως τα θαλασσοπούλια και οι φώκιες, αλλά και τα καθαρά της νερά. Από το 2011 είναι προστατευόμενη περιοχή NATURA.

Οι δύο αυτές πραγματικότητες όχι μόνο δεν είναι ασυμβίβαστες, αλλά και ‘συνομιλούν’: Οι αξίες, οι αρχές, το κοινωνικό όραμα των αγωνιστών που μαρτύρησαν στη Γυάρο ενσωματώνουν τον σεβασμό στη φύση απέναντι σ’ αυτούς που επιδιώκουν να μετατρέψουν ένα τοπόσημο ελευθερίας σε τόπο κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης, αφού το 2011 αποχαρακτηρίστηκε ως ‘ιστορικός τόπος’ το μεγαλύτερο τμήμα του νησιού, με σκοπό την προώθηση επενδύσεων για αιολικά πάρκα.

Η αφιλόξενη Γυάρος, όπου, κατά τον Αριστοτέλη, "οι ποντικοί καταβροχθίζουν ακόμη και τη σιδηρίτιδα γη", πρέπει να αναδειχθεί σε επισκέψιμο τόπο ιστορικής μνήμης, όπως θεσπίστηκε το 2001, με τη διάσωση και αποκατάσταση των κτηρίων-φυλακών, που το 1947 έχτισαν οι τότε πολιτικοί κρατούμενοι και όπου υπεράσπισαν τις ιδέες και τους αγώνες τους εξόριστοι δεσμώτες  της χούντας.