"ΣΥΡΙΖΑ ή χάος" και αμετροέπεια

Από το "Σοσιαλισμός στις 19" του Αντρέα στο "ΣΥΡΙΖΑ ή χάος" του Αλέξη

Η αμετροέπεια*, πιστεύαμε ότι είναι λέξη άγνωστη στο λεξιλόγιο της αριστεράς, οι αγωνιστές της οποίας εδώ και πάνω από έναν αιώνα, διακρίνονταν για τα μετρημένα και μεστά τους λόγια, χωρίς βερμπαλισμούς, ρητορισμούς και μεγαλοστομίες. Δυστυχώς, εδώ και λίγο διάστημα, βλέπουμε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ξεπερνώντας κάθε μέτρο, να συνθηματολογεί χωρίς σταματημό, θυμίζοντάς μας τους φανφαρονισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου («Στις 19 σοσιαλισμός», όπως διακήρυσσε πριν πάρει την εξουσία στις εκλογές του 1981), τα εκβιαστικά διλήμματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή («Καραμανλής ή τανκς») αλλά και τις χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις του Γιωργάκη Παπανδρέου με το «λεφτά υπάρχουν». 

Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά, διαβάζοντας για τη χτεσινή ομιλία του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος στο λόγο του προς τους εργαζόμενους της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος, επαναλαμβάνοντας σε νεότερη έκδοση το εκβιαστικό δίλημμα του ιδρυτή της Ν.Δ., διατύπωσε το σύνθημα «ΣΥΡΙΖΑ ή καταστροφή».  Και όπως συγκεκριμένα είπε: «Ή αλλάζουμε σελίδα ή για πάρα πολλά χρόνια θα είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε στην εξαθλίωση», για να προσθέσει: «Το δίλημμα είναι ή ΣΥΡΙΖΑ ή κοινωνική καταστροφή». Σημειώνοντας παράλληλα ότι: «Το χάος έρχεται από τις 18, αν ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος συνεχίσουν να είναι στην κυβέρνηση του τόπου», είπε ο κ. Τσίπρας.

Είναι αλήθεια ότι είχε αρχίσει να μας ενοχλεί το σύνθημα «ΣΥΡΙΖΑ ή Μνημόνιο» που σε κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει η ηγεσία του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.  Τι σημαίνει αυτό; Ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε απέναντι στο υποδουλωτικό για τη χώρα μας μνημόνιο; Ότι έσβησαν όλα τα υπόλοιπα κόμματα που αντιστάθηκαν και εξακολουθούν να αντιστέκονται τόσο στο μνημόνιο όσο και στις δανειακές συμβάσεις; Και άντε, ας πούμε ότι για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να αναφερθεί στα κόμματα του κεντροδεξιού χώρου. Είναι όμως θεμιτό να ακολουθεί αυτή την ισοπεδωτική και ηγεμονική τακτική απέναντι στα άλλα κόμματα της αριστεράς;  Απέναντι στη ΔΗΜΑΡ για την οποία κάθε τόσο επαναλαμβάνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλουν να συγκυβερνήσουν μετά τις εκλογές; Απέναντι στα κόμματα των Οικολόγων-Πράσινων και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για τα οποία είχαν στηθεί εκείνες οι εκλογικίστικες συναντήσεις όταν ο κ. Τσίπρας είχε την διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης; Κι ακόμα-ακόμα απέναντι και στο ΚΚΕ, για το οποίο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει κάθε τόσο υπονοούμενα του στυλ «να δούμε τι θα κάνει μετά τις εκλογές», παρά την σαφή εκ του Περισσού διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα για την παραμικρή συνεργασία του Κομμουνιστικού Κόμματος με το κόμμα του κ. Τσίπρα;

Είναι κατανοητό και σε ένα βαθμό θεμιτό, να επιδιώκει ένα κόμμα την εκλογική του ενίσχυση και την πρωτοκαθεδρία στις εκλογές της 17^ης Ιούνη. Όμως αυτό, δεν μπορεί να γίνεται με αθέμιτα μέσα. Δεν μπορεί να γίνεται με όρους λαϊκισμού, μακριά από τις αρχές και τα οράματα της αριστεράς, στη βάση στείρας συνθηματολογίας και ηγεμονιστικής νοοτροπίας, που κατά κόρον χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ την πρώτη περίοδο, από τη μεταπολίτευση και μετέπειτα, για να λεηλατήσει τις ψήφους της αριστεράς. Μία λεηλασία που την υπέστησαν και οι συνιστώσες του κόμματος του κ. Τσίπρα, οι ίδιες αυτές που σήμερα, με το ψευτοδίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή χάος», προσπαθούν να την εφαρμόσουν σε βάρος των άλλων δυνάμεων της αριστεράς.

*Αμετροεπής: Αυτός που δεν έχει μέτρο στα λόγια του, που φλυαρεί. Αυτός που συμπεριφέρεται χωρίς μέτρο.  Το αντίθετο: Λιγόλογος, σεμνός, συγκρατημένος, μετριόφρων, μετρημένος