"Θησαυρός γνώσεων" το βιβλίο του Αντ. Ματζάρη

Από την παρουσίαση του βιβλίου στη Ν.Μηχανιώνα. Από αριστερά
διακρίνονται οι Μ.Γεωργιάδου, Αντ.Ματζάρης και Θ.Τσιρώνης

Ως «θησαυρός γνώσεων», μπορεί να χαρακτηριστεί το βιβλίο του Αντώνη Ματζάρη Ο νονός μου ο Καλόγερος, που παρουσιάστηκε το Σάββατο στο «Καψαλάκειο Πολιτιστικό Κέντρο» της Νέας Μηχανιώνας. Κι αυτό, όχι μόνο για τις συναρπαστικές αφηγήσεις και τα ενθυμήματα του Μιχάλη Καλόγερου, που έζησε στο πετσί του όλα τα γεγονότα του 20^ου αιώνα, αλλά και γιατί παρουσιάζει  μοναδικές εικόνες από την Περαία του χτες.

Όταν στα ογδόντα του χρόνια ο πρόσφυγας από το Μεγάλο Μολδοβάνι της Ιωνικής Ερυθραίας, Μιχάλης Καλόγερος αποφάσιζε να γράψει τα γεγονότα της ζωής του σε ένα ημερολόγιο, που το παρέδωσε στη συνέχεια στον βαφτισιμιό του, τον Αντώνη Ματζάρη, αναρωτιόνταν γιατί η γενιά του υπόφερε τόσο πολύ. Καθώς, όπως σημείωνε «καμιά άλλη γενιά δεν έζησε δύο διωγμούς, δύο παγκοσμίου πολέμους, έναν εθνικό διχασμό, την ισπανική γρίπη, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, δύο δικτατορίες. Όμως, αυτές οι δυσκολίες, κατά τα λεγόμενά του:

…Με κάνανε να αντέχω σε οποιαδήποτε αξεπέραστη για άλλους κατάσταση. Αν ο πατέρας μου δεν ήταν τόσο Κέρβερος, δεν θα έφευγα από το σπίτι στα δεκάξι μου και δεν θα αντρειευόμανε από τόσο μικρός. Ο άνθρωπος μοιάζει με δέντρο. Όσο το χτυπάνε οι αέρηδες, τόσο μεγαλώνουν οι ρίζες του για να μην ξεριζωθεί.!! Κοιτάγαμε πώς να τα φέρουμε βόλτα κι ούτε που σκεφτούμαστε αυτά που τραβήξαμε. Έτσι όμως τα χρόνια περνούσανε κι όσο αυτά περνούσαν, τόσο εμείς μνίσκαμε μόνοι. Κάθε φορά που συνοδεύαμε έναν χωριανό μας στα μνήματα, όσοι είχαμε περάσει τα εβδομήντα πέντε, κογιονάραμε τους άλλους:

-Εμείς τώρα ζούμε, παίρνοντας τους τόκους από τα εβδομήντα πέντε…..

Ο Καλόγερος περιγράφει με μοναδικό τρόπο τις φοβερές δυσκολίες τις οποίες αντιμετώπιζαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες που εποίκισαν την Περαία, στην οποία έφτασε ανήμερα την Πρωτοχρονιά του 1924. Και εξηγεί το πώς το χωριό εκείνο πήρε το όνομα που έχει μέχρι σήμερα.

Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Καλλίπολη γιατί, λένε, οι πρώτες δεκατρείς οικογένειες ήρθαν από την χερσόνησο της Καλλίπολης, στη Θράκη, κι ήταν φυσικό να δώσουν το όνομα της παλιάς τους πατρίδας. Αργότερα, που ήρθαν οι πρόσφυγες από την περιοχή της Σμύρνης, ήθελαν κι αυτοί να λέγεται ο νέος τόπος με το όνομα της δικιάς τους παλιάς πατρίδας. Έτσι άρχισαν να μαλώνουν για το όνομα, δέρνονταν ακόμα και με στειλιάρια. Τελικ΄λα το όνομα Περαία δόθηκε μετά από κλήρωση που έγινε με μεγάλη επισημότητα, παρουσία του τότε υπουργού Βορείου Ελλάδος Γονατά. Σε τρεις κλήρους γράφηκαν τα ονόματα Κλλίπολη, Σμύρνη και Περαία, που σημαίνει «τόπος απέναντι από μία πόλη», επειδή το χωριό μας είναι απέναντι από τη Θεσσαλονίκη. Τον κλήρο με το όνομα Περαία τον τράβηξε η Αντιγόνη Κιρκαλή, ένα κοριτσάκι τριών χρονών τότε. Το παρασκήνιο λέει ότι και οι τρεις κλήροι «Περαία» έγραφαν…..

Την παρουσίαση του βιβλίου του Αντώνη Ματζάρη Ο νονός μου ο Καλόγερος,  έκαναν  ο ιστορικός, Θεοδόσης Τσιρώνης και η φιλόλογος Μαρία Γεωργιάδου, ενώ προλόγισε ο πρόεδρος του ΔΗΠΠΑΚΥΘ, Γιάννης Τσακμάκας.

Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο, χρήσιμο αλλά και με ιστορική αξία βιβλίο, που εμείς το διαβάσαμε «απνευστί» και σας το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.