Περί αποστασίας....

του Τάσου Παππά στην Εφημερίδα των Συντακτών

Αποστάτησαν οι βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας από τον ΣΥΡΙΖΑ και προκάλεσαν την πτώση της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς ή αποστάτησε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από το πρόγραμμα, τις αρχές και τις διακηρύξεις του κόμματος;

Ιδού το κορυφαίο ερώτημα που θα απασχολήσει -υποψιάζομαι πως θα κυριαρχήσει- τη δημόσια συζήτηση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Η αλήθεια είναι πως συνέβησαν και τα δύο, δηλαδή έχουμε διπλή αποστασία.

Οι διαφωνούντες βουλευτές αρνήθηκαν να δώσουν τη συγκατάθεσή τους για να λάβει ο πρωθυπουργός την εξουσιοδότηση της Βουλής προκειμένου να διαπραγματευτεί.

Στη συνέχεια αποδοκίμασαν τη συμφωνία με δημόσιες δηλώσεις, κάλεσαν τον πρωθυπουργό να αποσύρει την υπογραφή του και καταψήφισαν και τα προαπαιτούμενα και την ίδια τη συμφωνία.

Το να ισχυρίζονται σήμερα ότι δεν έκαναν και τίποτε φοβερό και να κατηγορούν τον Τσίπρα για κόλπα και εκλογές-εξπρές είναι τουλάχιστον υποκριτικό.

Αφού είχαν καταλήξει στην άποψη ότι δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται αριστερή μια κυβέρνηση που υπογράφει Μνημόνιο, δεν είχαν κανένα λόγο ούτε πολιτικό ούτε ιδεολογικό ούτε συναισθηματικό να παραμείνουν στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ότι δεν αιφνιδιάστηκαν από την απόφαση του πρωθυπουργού για πρόωρες εκλογές προκύπτει από τις κινήσεις τους. Προετοιμάζονταν από καιρό για τη δημιουργία του νέου κόμματος.

Εγραφαν πρόγραμμα, έψαχναν τίτλο, οργάνωναν τις δυνάμεις τους πανελλαδικά, είχαν προχωρημένες επαφές με δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς για τη σύμπηξη εκλογικού μετώπου. Ετσι γεννήθηκε η Λαϊκή Ενότητα.

Από την άλλη πλευρά ουδείς, ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας, διανοείται να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν παραβίασε το πρόγραμμα, τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις της.

Το υπερασπιστικό επιχείρημα είναι ότι έδωσε τη μάχη απέναντι σ’ έναν υπέρτερο και αδίστακτο αντίπαλο, συγκρούστηκε με όλες τις κυβερνήσεις και τα ευρωπαϊκά όργανα, κατάφερε να κάνει το ελληνικό πρόβλημα παγκόσμιο, ρηγμάτωσε τη σιδερένια ομοφωνία της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και πέτυχε να δημιουργήσει ζωηρές αμφιβολίες για το μέλλον της ευρωζώνης.

Στο τέλος αναγκάστηκε να υποκύψει, γιατί οι εναλλακτικές που είχε στα χέρια της ήταν η ασύντακτη χρεοκοπία και η προσωρινή έξοδος της χώρας από το ευρώ.

Εκρινε ότι αυτές οι επιλογές θα είχαν δυσμενείς συνέπειες για την Ελλάδα και έτσι υποχρεώθηκε να συνθηκολογήσει για να αποφύγει τη συντριβή.

* Τα δικαστήρια προθέσεων έχουν στηθεί, το κατηγορητήριο έχει συνταχθεί, οι εισαγγελείς έχουν αναλάβει εργασία, η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε και απομένει η ετυμηγορία του σώματος των ενόρκων. Ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος θα το ξέρουμε την επομένη των εκλογών. Εκτός αν απαλλαγούν και οι δύο... κατηγορούμενοι, λόγω αμφιβολιών