Μουχλιασμένες συμπεριφορές

Οι στιγμές προφανώς είναι σκληρές για ολόκληρη τη χώρα και ιδίως για την πλειονότητα του λαού, που επί πέντε χρόνια βιώνει ένα διαρκές στρες στο γνωστό, άγριο μνημονιακό περιβάλλον.

Τη συνθηκολόγηση της 12ης Ιουλίου, όπως είπε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, υποχρεώθηκε να την αποδεχτεί για να κρατήσει ζωντανή την οικονομία και την προοπτική ανασυγκρότησής της - μέσω της τριετούς χρηματοδότησης. Κάποιους από τους συνοδοιπόρους του τους έπεισε και κάποιους άλλους, όχι.

Η αντιπαράθεση είναι σκληρή καθώς οι πολιτικές διαφορές δείχνουν αγεφύρωτες και το γυαλί έχει ραγίσει. Λέγονται όμως κουβέντες που πληγώνουν και προβληματίζουν σοβαρά τους ανθρώπους οι οποίοι πάλεψαν και εμπιστεύτηκαν την Αριστερά.

Σαφώς και «βελούδινες» διασπάσεις δεν υπάρχουν, όμως σίγουρα η συμπεριφορά ορισμένων ξαναθυμίζει τις μουχλιασμένες πρακτικές του παρελθόντος με τις ατέρμονες αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις των μικροομάδων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Ισως κάποιοι ξεχνούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναπτύχθηκε απόλυτα ανοιχτά και δημοκρατικά, ενώνοντας με πολύ κόπο διάσπαρτες δυνάμεις από διαφορετικά ρεύματα και αφετηρίες τα οποία όμως τον έφεραν στην κυβέρνηση. Το βάρος της ευθύνης που του ανέθεσε η κοινωνία είναι μεγάλο.

Η «πρώτη φορά Αριστερά» περνά από «σαράντα κύματα», όχι τόσο επειδή δεν κατάφερε στον πρώτο κιόλας γύρο, δηλαδή μέσα σε ένα εξάμηνο διαπραγματεύσεων και πολιτικών πρωτοβουλιών, να ανατρέψει τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς, να ματαιώσει μεμιάς τις επιδιώξεις των «οικονομικών δολοφόνων» και να επιτύχει διαγραφή μεγάλου μέρους του μη διαχειρίσιμου χρέους για να φτάσει σε μια δίκαιη συμφωνία κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η ελπίδα πεθαίνει κυρίως από τον εσωτερικό πόλεμο των συνιστωσών και των ηγετικών στελεχών του, τα οποία μπροστά στα δύσκολα άρχισαν να αλληλοκατηγορούνται και να αλληλοϋπονομεύονται. Ο κίνδυνος να παραδοθεί η κυβέρνηση στο παλιό, αποτυχημένο και ξεφτισμένο πολιτικό καθεστώς -το οποίο επιχαίρει και καραδοκεί- είναι μεγάλος.

Οπως μεγάλες θα είναι και η απογοήτευση και η συντριβή των απλών ανθρώπων της Αριστεράς και του κόσμου της εργασίας στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Πηγή: Editorial της Εφημερίδας των Συντακτών