Πρ. Στρ. Κόδρα: Δόθηκε ήδη το…… «εναρκτήριο λάκτισμα»!

του Μανόλη Λαμτζίδη

Aν παρομοιάσουμε  το Πολεοδομικό Συγκρότημα της Θεσσαλονίκης  με έναν ζωντανό οργανισμό που υποφέρει από χρόνια αναπνευστικά προβλήματα λόγω της βαριάς ατμοσφαιρικής ρύπανσης – και όχι μόνο- τότε πρέπει να θεωρήσουμε ότι υπάρχει ανάγκη ανάταξης του αναπνευστικού της συστήματος.

Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω «αποθηκών οξυγόνου», που είναι οι ελεύθεροι χώροι (πρώην στρατόπεδα κλπ.), που είναι αρκετοί μέσα στο συγκρότημα.

Η πρώτη σοβαρή ολοκληρωμένη προσπάθεια έγινε ήδη  προς την κατεύθυνση της απόδοσης και της περιβαλλοντικής  ανάπλασης του πρ. Στρ. Παύλου Μελά, στα δυτικά. Εκεί «το έτρεξαν» δυνατά  η τοπική κοινωνία, η κυβέρνηση και η δημοτική αρχή.

Στα ανατολικά, στην Καλαμαριά, ως μελλοντική «αποθήκη οξυγόνου» υφίσταται σήμερα το πρ. Στρ. Κόδρα μία τεράστια έκταση (350 στρ. περίπου) με θέα στο Θερμαϊκό, αναπόσπαστο κομμάτι του ενιαίου παραλιακού μετώπου  , αξεπέραστου φυσικού κάλλους!

Ας μην αναρωτηθούμε τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια η δημοτική παράταξη που διοικεί συνεχώς το Δήμο Καλαμαριάς με παραλλαγές. Τίποτε!

Μόνο πρόσφατα, μετά τις 12 Ιουλίου, μετά τη μαζική  συγκέντρωση, που προκάλεσε η «μείζων αντιπολίτευση» (ΡΕΚΚ) μέσα στο χώρο παρουσία κορυφαίου υπουργού (Χρ. Βερναρδάκη) , βουλευτών (Αλ. Τριανταφυλλίδη, Τρ. Μηταφίδη)   και στελεχών της Κυβέρνησης (Κατ. Νοτοπούλου)  παρουσιάστηκε σοβαρή κινητικότητα στο ζήτημα αυτό με κορύφωση την δημόσια εξαγγελία- δέσμευση του Πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στα εγκαίνια της φετινής ΔΕΘ ότι το πρ. Στρ. Κόδρα θα περιέλθει στην τοπική κοινωνία.

Στη συνέχεια,  δημόσιες δηλώσεις της Υφ. Οικονομικών Κατ. Παπανάτσιου, Υπ. Εθν. Άμυνας Παν. Καμμένου, και Αν. Υπ. Εθν. Άμυνας Δημ. Βίτσα εμπέδωσαν την βεβαιότητα στην τοπική κοινωνία ότι οι υποσχέσεις θα γίνουν-επιτέλους- πραγματικότητα.

Ο χώρος αυτή τη στιγμή είναι νομικά θωρακισμένος μέσω της ιστορικής απόφασης 288/2003 του Στε, του «εν ισχύι» αναθεωρημένου ΓΠΣ και των κυρωμένων δασικών χαρτών.

Κανένας δεν επιτρέπεται να  προσθέσει ούτε μία πέτρα, κανένας δεν μπορεί να «εκμεταλλευτεί» το χώρο με όρους «κερδοσκοπίας»!

Αλλά μέχρι να δούμε στη θέση του χώρου , όπως είναι σήμερα, ένα Υπερτοπικό Πάρκο Πρασίνου , μία αληθινή «αποθήκη οξυγόνου» ,έναν δεύτερο υγιή πνεύμονα, πρέπει να γίνουν πολλά.

Να απομακρυνθούν οι σημερινοί «τρωγλοδύτες» που εγκαθίστανται στα εγκαταλειμμένα κτίρια. Να σφραγιστούν τα κτήρια αυτά. Να απομακρυνθούν τα εξαγριωμένα αδέσποτα σκυλιά που επιτίθενται συνεχώς στους επισκέπτες  . Να κατεδαφιστούν τα υφιστάμενα αυθαίρετα κτίσματα . Να απομακρυνθούν τα «μπάζα» και τα ποικίλα στερεά απόβλητα. Να ολοκληρωθούν οι συνεννοήσεις με το Υπ.Πο. για την αξιοποίηση και ανάδειξη  των αρχαιοτήτων και των διατηρητέων κτισμάτων (16) μέσα σε αυτό. Να γίνει συστηματική – και όχι ευκαιριακή- η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων

Να επισπευστούν και ολοκληρωθούν οι διαδικασίες αποζημίωσης των ιδιοκτητών των ιδιωτικών ιδιοκτησιών.

Να διατηρηθεί ενεργό  το ενδιαφέρον του συνόλου της τοπικής κοινωνίας  για  τον χώρο, ώστε, από σήμερα,  να πάψει να είναι «τόπος εγκατάλειψης» και να μετατραπεί σε ένα σύγχρονο πάρκο πρασίνου, ένα «ανοιχτό μουσείο της φύσης» , ένα πνεύμονα πρασίνου !

Έχουμε δρόμο να διανύσουμε, αλλά, αν το θέλουμε, θα τα καταφέρουμε!

Το σίγουρο είναι ότι στις 12 Ιουλίου, στη συγκέντρωση της ΡΕΚΚ εντός του χώρου, δόθηκε το «εναρκτήριο λάκτισμα».