"Ο αντιδικτατορικός αγώνας ανέδειξε σε κινητήρια δύναμη της ιστορίας την αντίσταση στην καταπίεση"

Διακήρυξη του ΣΦΕΑ για την 52η επέτειο από την ηρωϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η εξέγερση των φοιτητών τo Νοέμβρη του 1973 δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», αλλά ένα άλμα στην εξέλιξη της αντιδικτατορικής πάλης που ξεκίνησε από την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος, παρά τις χιλιάδες «προληπτικές εκτοπίσεις» στα ξερονήσια, τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια των αγωνιστών. Αυτό τονίζει σε διακήρυξή του για την 52^η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974.

Πολυτεχνείο: 52 χρόνια από την ηρωϊκή εξέγερση

Τα αιτήματα για "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία" παραμένουν πάντα επίκαιρα 

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Συμπληρώνονται 52 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, με τις μεγάλες κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν από τις 14 και κορυφώθηκαν στις 17 Νοεμβρίου 1973. Μία συγκλονιστική πράξη αντίστασης της φοιτητικής νεολαίας και όλου του λαού κατά της τυραννίας της χούντας, μία εποποιία που πάντα πρέπει να διδάσκει και να φρονηματίζει. Πολύ περισσότερο που τα μηνύματα εκείνης της εξέγερσης και κυρίως το σύνθημά του «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» είναι και πάλι επίκαιρο στις μέρες μας. 

Οι πολιτικοί κρατούμενοι της χούντας για τον Γ. Σεφέρη

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Ήταν μεγάλος και βαθύς ο πόνος που είχε σκεπάσει την χουντοκρατούμενη Ελλάδα εκείνο τον Μαύρο Σεπτέμβρη του 1971 για τον χαμό του νομπελίστα ποιητή, ανθρώπου και δημοκράτη, Γιώργου Σεφέρη. Ένα χρόνο μετά, στην επέτειο θανάτου του ποιητή, οι πολιτικοί κρατούμενοι της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ετοίμασαν μια μεγάλη έρευνα για τον Σεφέρη που τη δημοσίευσαν στο χειρόγραφο περιοδικό «Τετράδια» το οποίο κυκλοφορούσε μυστικά χέρι-χέρι μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού.

Στη Θεσσαλονίκη, στα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής, ο πρώτος νεκρός Έλληνας πυροσβέστης

Κάθε χρόνο στις 12 Νοεμβρίου, τιμώνται οι πεσόντες άνδρες του Πυροσβεστικού Σώματος κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Η Ημέρα Μνήμης Πεσόντων Πυροσβεστών καθιερώθηκε το 2006, σε ανάμνηση του πρώτου νεκρού πυροσβέστη του Πυροσβεστικού Σώματος. Ήταν ο δόκιμος πυροσβέστης Β’ τάξεως, Κωνσταντίνος Πούλιος, που έχασε τη ζωή του τις πρώτες πρωινές ώρες της 12ης Νοεμβρίου 1942, κατά την προσπάθεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε διώροφο οίκημα στη συνοικία Κουλέ Καφέ της Θεσσαλονίκης.

Απώλεια για τη δημοσιογραφία ο θάνατος του Σταύρου Πασάκου

Με συντριβή πληροφορήθηκα το θάνατο ενός άξιου και ικανού δημοσιογράφου, του Σταύρου Πασάκου που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 χρόνων μετά από σκληρή και δύσκολη μάχη επί ένα χρόνο με την ανίατη ασθένεια. Μια μάχη που την έδινε με την ελπίδα ότι θα βγει νικητής. Δεν τα κατάφερε δυστυχώς.  Θέλω να επισημάνω ότι ο Σταύρος, ο δικός μας Σταύρος, έφυγε με ψηλά το κεφάλι και με αξιοπρέπεια, προσπαθώντας όσο μπορούσε να μην μαθευτεί η περιπέτεια με την υγεία του, για να μην προκαλέσει λύπη στους ανθρώπους που τον γνώριζαν και τον αγαπούσαν.

"Εικόνες κατοχής και απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης"

Έκθεση της ΕΔΙΑ Μακεδονίας για την κατοχική Θεσσαλονίκη και την απελευθέρωσή της στις 30-10-1944

Μία ενδιαφέρουσα έκθεση ντοκουμέντων της περιόδου της γερμανικής κατοχής και της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί, λειτουργεί από σήμερα Δευτέρα 10 Νοεμβρίου στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής του Δήμου Θεσσαλονίκης (Αγγελάκη 13). Και όπου εκτίθενται μεταξύ άλλων άγνωστες στο ευρύ κοινό φωτογραφίες της Κατοχής της Θεσσαλονίκης, που είχαν ληφθεί από Γερμανούς στρατιώτες αλλά και φωτογραφικό και άλλο υλικό για την ιστορική απελευθέρωση της πόλης στις 30 Οκτωβρίου 1944, ύστερα από την είσοδο των ανταρτών στη Θεσσαλονίκη.

H απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και το χαλκευμένο «Σύμφωνο» στο Λιβάδι

Το περίφημο "Σύμφωνο Λιβαδίου", που αποδείχτηκε ότι ήταν έργο σατανικών πλαστογράφων

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Σε μία εκδήλωση που έγινε πριν αρκετά χρόνια στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ρωτήθηκα από έναν από τους ακροατές γιατί ο ΕΛΑΣ άφησε τους Γερμανούς να φύγουν από τη Θεσσαλονίκη στις 30 Οκτωβρίου 1944 ανενόχλητοι, χωρίς μάχη. Και αναρωτήθηκε: «Μήπως εξαιτίας του συμφώνου που είχε υπογραφεί στο Λιβάδι Θεσσαλονίκης μεταξύ των Γερμανών και του ΕΛΑΣ»; 

Να γίνει μουσείο το οίκημα εξορίας του Γιάννη Ρίτσου

Στο χωριό Κοντοπούλι της Λήμνου όπου ο μεγάλος μας ποιητής έζησε εκτοπισμένος τα έτη 1948-1949, γράφοντας εκεί τις μεγάλες του δημιουργίες «Καπνισμένο Τσουκάλι» και «Ημερολόγια Εξορίας»

του Σπύρου Κιουζινόπουλου

Ετοιμόρροπο ερείπιο, απειλείται με κατάρρευση το οίκημα στο Κοντοπούλι της Λήμνου όπου πέρασε εξόριστος, μαζί με άλλους συγκρατουμένους του τα χρόνια 1948 και 1949 ο ποιητής της «Ρωμιοσύνης», Γιάννης Ρίτσος και όπου έγραψε μερικές από τις πιο σημαντικές δημιουργίες του, όπως το «Καπνισμένο Τσουκάλι» αλλά και το «Ημερολόγιο Εξορίας. Δυστυχώς, παρά την ιστορική και συναισθηματική αξία του κτίσματος, κανείς, ούτε το υπουργείο Πολιτισμού, ούτε οι τοπικές αρχές δεν δείχνουν να νοιάζονται για τη διάσωση και την ανάδειξή του σε μουσείο, που θα μπορούσε να αποδώσει τις πρέπουσες τιμές στο μεγάλο μας ποιητή αλλά και να προσελκύσει χιλιάδες επισκέπτες.