Τι ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ τα παιδιά μας στα σχολεία

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Μερικές σκέψεις που μας έρχονται στο νου με αφορμή την επανεμφάνιση της ακροδεξιάς στη χώρα μας, με τα όσα δυσοίωνα για το μέλλον του τόπου και κυρίως της Δημοκρατίας παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα: Πότε αλήθεια η επίσημη πολιτεία πήρε μέτρα και κατέβαλε συστηματικά προσπάθειες για να μάθουν τα παιδιά μας σχετικά με τα δεινά που προκάλεσαν στη χώρα οι Ναζί του παρανοϊκού Αδόλφου Χίτλερ και οι φασίστες του Μπενίτο Μουσολίνι; 

Η εγκατάσταση των προσφύγων στη Μακεδονία

του Σπύρου Κουζινόπουλου*

Συμπληρώθηκε κιόλας ένας αιώνας, 100 και πλέον χρόνια από τη μικρασιατική καταστροφή, την πλέον ολέθρια συμφορά του ελληνισμού κατά τη μακραίωνη ιστορία του. Ούτε η ρωμαϊκή ούτε η οθωμανική κατάκτηση μπορούν να συγκριθούν με τον ξεριζωμό των Ρωμιών από τις πατρογονικές εστίες τους, στις περιοχές της Μικράς Ασίας που είχαν αποικηθεί ήδη από τον 6ο π.Χ. αιώνα και των αυτοχθόνων που είχαν εξελληνισθεί κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους.

Η κατάθεση Χρυσοχόου υπέρ του δωσίλογου Παπαστρατηγάκη

Το φύλλο της Νέας Ευρώπης την επομένη του "Μαύρου Σαββάτου" με το όνομα Παπαστρατηγάκη στην κιορυφή

του Σπύρου Κουζινόπουλου
Στις 20 Μαΐου 1948 γινόταν στο Ειδικό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης η εκδίκαση της αίτησης ανακοπής που είχε υποβάλει ο δωσίλογος δημοσιογράφος Μιχαήλ Παπαστρατηγάκης, διευθυντής της φιλοναζιστικής εφημερίδας της Θεσσαλονίκης «Νέα Ευρώπη» τα χρόνια της Κατοχής, με την οποία ζητούσε την ανακοπή της με αριθμό 216 του 1945 απόφασης του ίδιου δικαστηρίου, με την οποία είχε καταδικαστεί ερήμην σε ισόβια δεσμά με την κατηγορία ότι διατηρούσε στενή συνεργασία με τους Ναζί και πρόσφερε υπηρεσίες στις δυνάμεις κατοχής.

Με τη μαθητική ποδιά στο εκτελεστικό απόσπασμα

Η εκτέλεση στις 10 Δεκεμβρίουυ 1948 της μαθήτριας Ευπραξίας Νικολαίδου

του Σπύρου Κουζινόπουλου

10 Δεκεμβρίου 1948. Πέντε νέες γυναίκες στήνονται στο εκτελεστικό απόσπασμα «εις τον συνήθη τόπον εκτελέσεων» πίσω από το φοβερό κάτεργο Γεντί Κουλέ της Θεσσαλονίκης. Μία από αυτές, παιδούλα σχεδόν, η 17χρονη μαθήτρια Γυμνασίου Ευπραξία Νικολαίδου από το Σιδηρόκαστρο Σερρών, λίγο μετά που είχε αποχωριστεί τη μαθητική ποδιά.

Ο πρώτος ξεριζωμός των Μηχανιωτών τον περασμένο αιώνα

Οικογένεια Μηχανιωτών (ανδρόγυνο, θυγατέρες, εγγόνια) στα 1890

του Σπύρου Κουζινόπουλου 

Δεν ήταν μόνο η προσφυγιά της περιόδου 1922-1923, κατά την οποία είχαν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, στη Μηχανιώνα της Κυζίκου, οι παλιοί Μηχανιώτες, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες της Μικράς Ασίας. Είχε προϋπάρξει ένας άλλος ξεριζωμός, εξίσου σκληρός, επτά χρόνια πριν, στα 1915. Και μάλιστα με... γερμανικό δάχτυλο. Υποχρεώνοντάς τους να φύγουν μακριά από τα σπιτικά τους, να χάσουν όλα τα υπάρχοντα, να υποβληθούν σε εξορία με αφάνταστες περιπέτειες και να αφανιστούν εκατοντάδες από αυτούς.

141 χρόνια από τη γέννηση και 51 χρόνια από το θάνατο του Κώστα Βάρναλη

    "Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα"
του Σπύρου Κουζινόπουλου

Στις 16 Δεκεμβρίου 1974, πριν 51 χρόνια, έφευγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Βάρναλης, που η αγωνιστική του στάση ζωής, η προσφορά στον τόπο και το λογοτεχνικό έργο του εξακολουθούν να εμπνέουν γενιές και γενιές. Είχε γεννηθεί στις 14 Φεβρουαρίου του 1884  στον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας, όπου βίωσε το κλίμα του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.

Οι εθνοσύμβουλοι Μακεδονίας στο Εθνικό Συμβούλιο της ΠΕΕΑ

Η εκλογή τους κάτω από πρωτόγνωρες διαδικασίες στην ελεύθερη και κατεχόμενη Ελλάδα - Η συμμετοχή για πρώτη φορά  στις εκλογές γυναικών και νέων 18 ετών 

Απο τη σύγκληση του ιστορικού Εθνικού Συμβουλίου της ΠΕΕΑ

Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης στη χώρα, στα μαύρα χρόνια της ναζιστικής κατοχής της πατρίδας μας, αποτέλεσε η διαδικασία των εκλογών την άνοιξη του 1944 για την ανάδειξη των μελών του Εθνικού Συμβουλίου της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), της «κυβέρνησης των βουνών» όπως αποκλήθηκε. Το 1/5 των Εθνοσυμβούλων που εκλέχθηκαν με εκείνη την πρωτόγνωρη διαδικασία, 38 συνολικά, αντιπροσώπευαν τη Βόρεια Ελλάδα.

Μια συγκλονιστική μαρτυρία για το Άουσβιτς ενός Θεσσαλονικιού Εβραίου

«Τα δράματα που έχουν δει τα μάτια μου είναι απερίγραπτα», αναφέρει στη συγκλονιστική του μαρτυρία από το στρατόπεδο Μπιργκενάου στο Άουσβιτς ο Θεσσαλονικιός Εβραίος, Μαρσέλ Νατζαρή. Συναισθανόμενος ότι πλησιάζει και το δικό του τέλος, το φθινόπωρο του 1944, λίγο πριν από την εκκένωση και τη διάλυση του στρατοπέδου, γράφει ένα χειρόγραφο με παραλήπτες τους φίλους και τους οικείους του, το τοποθετεί μέσα σε ένα παγούρι και το παγούρι μέσα σε μια δερμάτινη τσάντα.