Το "γελαστό παιδί" Στέφανος Βελδεμίρης

Εξήντα τέσσερα χρόνια από τη στυγερή δολοφονία στη Θεσσαλονίκη του θαρραλέου αγωνιστή του αριστερού δημοκρατικού κινήματος 

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Εξήντα τέσσερα χρόνια, συμπληρώνονται φέτος από τη στυγερή δολοφονία στη Θεσσαλονίκη του νεολαίου αγωνιστή του αριστερού κινήματος, Στέφανου Βελδεμίρη. Ενός παλληκαριού που είχε αφήσει εποχή στη Θεσσαλονίκη και την υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα για την αγωνιστικότητα, την απλότητα, τη λεβεντιά και την ανθρωπιά του. Κλείνοντας ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη του, δημοσιεύουμε το εκτεταμένο αφιέρωμα που ακολουθεί.

Οι εκλογές βίας και νοθείας του 1961 και η δολοφονία του Στ. Βελδεμίρη

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Για να κερδίσει τις εκλογές της περιόδου 1952-1963, το κόμμα της Δεξιάς -και ο ξένος παράγοντας που σιγοντάριζε- χρησιμοποίησε όλα τα αθέμιτα μέσα. Tη βία, τη νοθεία, ακόμη και τις δολοφονίες ή τους εκβιασμούς. Ενώ όπως είχαν καταγγείλει οι πρόεδροι των δύο μεγάλων κομμάτων της αντιπολίτευσης Γεώργιος Παπανδρέου της "Ένωσης Κέντρου" και Γιάννης Πασαλίδης της ΕΔΑ, στις εκλογές εκείνες φαίνονταν ότι ψήφισαν ακόμη και ... δέντρα!

Επιτέλους ελεύθεροι, ελεύθεροι, ελεύθεροι.....

Η ηρωϊδα του Μακεδονικού αγώνα, Πασχαλίνα Οικονόμου, σε μία συνέντευξη που μας παραχώρησε λίγο πριν πεθάνει, περιέγραφε τις συγκλονιστικές στιγμές της Θεσσαλονίκης στις 26 Οκτωβρίου 1912 

«Eκείνο το φθινόπωρο του 1912, παρ’ ότι έβρεχε συνέχεια κι όλη η Θεσσαλονίκη κολυμπούσε στα λασπόνερα και τη βρωμιά, εντούτοις στις καρδιές όλων μας επικρατούσε άνοιξη, καθώς μαθαίναμε ότι πλησιάζουν προς την πόλη τα ελληνικά στρατεύματα...»

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Xιλιάδες λαού, κάθε ηλικίας και φύλου, με πρώτους φυσικά τους Έλληνες κατοίκους, ξεχύνονταν εκείνο το πρωί της 27ης Oκτωβρίου 1912 στα κεντρικά σημεία της Θεσσαλονίκης, για να υποδεχθούν τους ελευθερωτές και να πανηγυρίσουν. Μερικές ώρες νωρίτερα, το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, είχε υπογραφεί το Πρωτόκολλο παράδοσης από τους Οθωμανούς. Στους δρόμους βρέθηκε και η δεκαπεντάχρονη τότε Πασχαλίνα Oικονόμου, θυγατέρα του παπα-Xρήστου Oικονόμου, ο οποίος ήταν σύνδεσμος των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων που δρούσαν στη Mακεδονία με το ελληνικό προξενείο Θεσσαλονίκης. 

Η είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη

113 χρόνια απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον Οθωμανικό ζυγό

Ελαιογραφία του Πολύκλειτου Ρέγκου, που εικονίζει τον διάδοχο Κωνσταντίνο
με τον βασιλιά Γεώργιο να εισέρχονται στην ελεύθερη πλέον Θεσσαλονίκη 

του Σπύρου Κουζινόπουλου
Mε την είσοδο του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη, τη Mητρόπολη του Μακεδονικού ελληνισμού, εκείνο τον σημαδιακό Οκτώβριο του 1912, λήγει μια μακρά περίοδος 482 ετών Οθωμανικής κυριαρχίας. Γι’ αυτό και οι πανηγυρισμοί είναι ξέφρενοι και χιλιάδες λαού ξεχύνονται στους δρόμους και τις πλατείες για να δουν από κοντά τους ηρωικούς Έλληνες στρατιώτες, να τους καλωσορίσουν στην πόλη του αγίου Δημητρίου και να τους ευχαριστήσουν που τους χάρισαν την ελευθερία τους.

Πως κινδύνευσε να χαθεί η Θεσσαλονίκη το 1912

113 χρόνια απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον Οθωμανικό ζυγό

 Ο στρατηγός Νικόλα Ζέκωφ επιθεωρεί τα βουλγαρικά  στρατιωτικά τμήματα που κατέλαβαν την Καβάλα. 
Εάν δεν πίεζε ο Βενιζέλος τον Κωνσταντίνο, οι Βούλγαροι θα είχαν εισέλθει πρώτοι, καταλαμβάνοντας και τη Θεσσαλονίκη

του Σπύρου Κουζινόπουλου
Ανέκδοτα έγγραφα από το αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, αποκαλύπτουν ότι τον Οκτώβριο του 1912 η τότε κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου είχε ενημερωθεί από τον Διάδοχο του θρόνου Κωνσταντίνο για το μέγιστο γεγονός, την παράδοση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους στον Ελληνικό στρατό, με εξοργιστική καθυστέρηση 45 ωρών, την ώρα που η Μακεδονία κινδύνευε να πέσει στα χέρια των Βουλγάρων που κατά την προέλασή τους απείχαν μόλις 2-3 ώρες από την πρωτεύουσα του μακεδονικού ελληνισμού. 

Τα επιταγμένα από τους Ναζί κτήρια στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη

του Σπύρου Κουζινόπουλου 
Δεκάδες οικοδομές και ανάμεσά τους μερικά από τα σημαντικότερα κτήρια της Θεσσαλονίκης, είχαν επιταχθεί από τους χιτλερικούς, στα τριάμισι χρόνια της ναζιστικής κατοχής που έζησε η πόλη τα δίσεκτα χρόνια 1941-1944. Χώροι που χρησιμοποιήθηκαν άλλοτε για τη στέγαση των υπηρεσιών του κατακτητή, άλλοτε για τη διαμονή των Γερμανών, είτε πάλι ως τόποι βασανιστηρίων όπου έζησαν εφιαλτικές στιγμές και μαρτύρησαν εκατοντάδες πατριώτες.

Μία παρέλαση αντιστασιακών πριν 43 χρόνια

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Παρέλαση τιμημένων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης του παραρτήματος Σερρών της ΠΕΑΕΑ (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης) στη λεωφόρο Μεραρχίας Σερρών το 1982, στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και του "ΟΧΙ" στον φασισμό.. Κατά μία ειρωνεία της τύχης, η φωτογραφία τραβήχτηκε κάτω από τα γραφεία της "Νέας Δημοκρατίας", το κόμμα της οποίας είχε αρνηθεί να συναινέσει στην αναγνώριση του αντιστασιακού έπους, αποχωρώντας από τη Βουλή κατά την ψήφιση του σχετικού νόμου το 1982.

Το Ολοκαύτωμα του Μεσόβουνου

Ένα ακόμη φριχτό ομαδικό έγκλημα των Ναζί πριν 84 χρόνια

του Σπύρου Κουζινόπουλου
Το Μεσόβουνο ήταν ένα από τα πρώτα χωριά της ηπειρωτικής Ελλάδας που πήρε τα όπλα κατά των κατοχικών αρχών και ένα από τα πρώτα που γνώρισαν τα μαζικά αντίποινα της Βέρμαχτ, με δύο διαδοχικά ολοκαυτώματα και εκατοντάδες νεκρούς. Τα ανθρωπόμορφα τέρατα του Ναζισμού, στις 23 Οκτωβρίου 1941 σκότωσαν ή έκαψαν ζωντανούς 157 κατοίκους του χωριού και άλλους 108 το 1944, ενώ ταυτόχρονα έκαψαν το χωριό.