Χρόνια πολλά στις μανούλες όλου του κόσμου

Γιορτή της μητέρας σήμερα και ο νους και η καρδιά μου δε γίνεται να μην πάει και στη δικιά μου μάνα, πολύ περισσότερο που φέτος συμπληρώνονται 35 χρόνια από τον άδικο πρόωρο χαμό της. Την ηρωίδα μάνα μου, Μεταξία Κουζινοπούλου, η οποία στα 17 της χρόνια εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια ανέβηκε στο βουνό, αντάρτισσα του ΕΛΑΣ, για να πολεμήσει για την απελευθέρωση της χώρας από το χιτλερικό ζυγό. "Οργώνοντας" στην κυριολεξία την περιοχή από το Λαχανά Θεσσαλονίκης μέχρι τα Κερδύλια, άλλοτε σαν αγγελιοφόρος κι άλλοτε μεταφέροντας τον μυστικό τύπο της Εθνικής Αντίστασης.

Μ' αυτά τα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας γαλούχησε τα τρία της παιδιά και στάθηκε υπόδειγμα μάνας και αγωνίστριας, όχι μόνο πλάϊ στην οικογένειά της, αλλά δίπλα και στα προβλήματα του σερραϊκού λαού με την ενασχόλησή της με την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και ως ιδρυτικό μέλος του Συλλίογου Γυναικών Νομού Σερρών και της Επιτροπής Ειρήνης Σερρών.

Αργότερα η δικτατορία της χούντας, για να την ανταμείψει για την υπέροχη προσφορά της στην πατρίδα, την εξόρισε στη Γυάρο και τη Λέρο, όπως και χιλιάδες ακόμη πατριώτες. Η ταλαιπωρία εκείνη υπέσκαψε την υγεία της με συνέπεια το 1987, να αφήσει την τελευταία της πνοή στο "Θεαγένειο". 

Δεν έπαψα όλα αυτά τα χρόνια να τη θυμάμαι, το ίδιο όπως και τον καταταλαιπωρημένο αγωνιστή πατέρα μου. Η μόνη μου ευχή, είναι να έρθει μια ημέρα που θα βρουν δικαίωση όσοι αγωνίστηκαν για μια καλύτερη Ελλάδα. Και μπορεί εμείς να μην το προλάβουμε αυτό, ελπίζω μόνο να το γευτούν τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Χρόνια πολλά μανούλες όλου του κόσμου.