Δέηση για τους Έλληνες που θανατώθηκαν από τους Ναζί στο Κρεμς της Αυστρίας

Για πρώτη φορά από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα της χιτλερικής Γερμανίας στην πόλη Κρεμς της Αυστρίας, ψάλθηκε επιμνημόσυνη δέηση και εκφωνήθηκαν τα ονόματα των 550 περίπου πολιτικών κρατουμένων, μεταξύ των οποίων και 100 Έλληνες που εκτελέστηκαν στις φυλακές Στάϊν από τους Ναζί, στο μεγάλο μακελειό της 6ης Απριλίου 1945.

Στις 26 Μαρτίου 2023 στις 3 το απόγευμα έγινε η τελετή Μνήμης στο νεκροταφείο του Κρέμς  με εκφώνηση ονομάτων νεκρών με καταγωγή από Αυστρία και άλλες χώρες (Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Γαλλία, Ιταλία κλπ) στη συνέχεια όλοι τους πορεύθηκαν προς το Ελληνικό Μνημείο, όπου κατατέθηκαν στεφάνια, εκφωνήθηκαν και ονόματα των υπόλοιπων νεκρών-κυρίως Ελλήνων και στο τέλος για πρώτη φορά στο Κρεμς ιερέας έψαλλε επιμνημόσυνη δέηση για όλους τους Έλληνες που εκτελέστηκαν στις φυλακές.

Το Ελληνικό Μνημείο, ήταν το πρώτο μνημείο που κατασκευάστηκε αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, μόλις το 1946, στον περιβάλλοντα χώρο των φυλακών από το Ελληνικό Αντιφασιστικό Κομιτάτο της Βιέννης.

Αρχές Απρίλη του ’45, σε μια μικρή πόλη της Κάτω Αυστρίας, το Κρεμς, δίπλα στο Δούναβη ποταμό υπήρχε από τις αρχές του 20ου αιώνα η πιο αυστηρή φυλακή της Αυστρίας που πήρε το όνομα Στάϊν (Stein) από την ομώνυμη περιοχή και που στα ελληνικά μεταφράζεται ως «πέτρα» για να δείξει τη σκληρότητά της.

Στα κελιά της, διαστάσεων 1,50 μ. Χ 2,00 μ., που χωρούσε με το ζόρι έναν κατάδικο - την εποχή αυτή θα στοιβάζονται στο καθένα 3 τρόφιμοι!!! ανεβάζοντας τον πληθυσμό της φυλακής σε 1700 με 1800.

Ανάμεσά τους ήταν και 400 Έλληνες που μεταφέρθηκαν εκεί από το στρατόπεδο του Παύλου Μελά, με αποστολή η οποία ξεκίνησε την 1η Απρίλη του ’44 και έφθασε σιδηροδρομικώς στη Βιέννη στις 12 Απρίλη και την άλλη μέρα όσοι είχαν ποινές μέχρι 10 χρόνια εγγράφονται μεν στο βιβλίο των φυλακών Στάιν, αλλά τους εγκαθιστούν σε στρατόπεδο στην κοντινή πόλη Μοσμιρμπάουν όπου εργάζονται σε καταναγκαστικά έργα. 

Μέσα Φλεβάρη του ’45, σε σύσκεψη στην Εισαγγελία της Βιέννης με όλους τους διευθυντές φυλακών και τους αναπληρωτές τους με κύριο θέμα την τύχη των ομήρων ενόψει της Σοβιετικής προέλασης, η διαταγή του Γκαίμπελς δεδομένη… Μετακίνηση τους προ δυσμάς σε «ασφαλέστερους χώρους» κι όπου αυτό δεν είναι εφικτό η εκτέλεσή τους.

Στις 2 Απρίλη του ’45 ο τοπικός σιδηροδρομικός σταθμός βομβαρδίζεται σφοδρά από την αμερικανική αεροπορία. Ο σταθμός διαλύεται και η σιδηροδρομική σύνδεση του Κρεμς τόσο ανατολικά με τη Βιέννη όσο και δυτικά προς Γερμανία διακόπτεται. Ο εφοδιασμός των Φυλακών Στάιν έχει να γίνει από τα μέσα Μάρτη. Οι ποσότητες τροφίμων για τους 1800 κρατούμενους των Φυλακών φθάνουν πλέον για 2-3 μέρες.

Στις 6 Απρίλη του ’45, μέρα Παρασκευή, πρωινές ώρες και ο διευθυντής των Φυλακών Kompre Franz υπογράφει την απελευθέρωση όλων των κρατουμένων. Ανοίγουν οι πτέρυγες και οι φυλακισμένοι ξεχύνονται στο προαύλιο. Όμως ο υποδιευθυντής  Alois Baumgartner ειδοποιεί τους Ναζί. Καταφθάνουν στις φυλακές μονάδες 

Η πομπή κατευθύνεται στο ελληνικό μνημείο του Κρεμς

των Ες-Ες και αρχίζουν να εκτελούν επιτόπου τους κρατούμενους, μαζί και τον διευθυντή της φυλακής με τρεις φύλακες με την κατηγορία ότι απελευθέρωσαν τους έγκλειστους. Πάνω από 550 κρατούμενοι θανατώθηκαν από τους Ναζί. Το βράδυ της μέρας εκείνης και την επόμενη ένας μεγάλος λόφος με κορμιά εκτελεσμένων κρατουμένων θάβονται σε τρεις μαζικούς τάφους στον περίβολο των πλυντηρίων της φυλακής. Επίσης δεκάδες νεκροί κρατούμενοι θάφτηκαν σε πρόχειρους τάφους ή ρίχτηκαν στο Δούναβη ποταμό.

Σημειώνεται ότι μετά το ομαδικό αυτό έγκλημα των Ναζί υπήρξαν και 30 αγνοούμενοι Έλληνες δεσμώτες για τους οποίους συνεχίζονται οι έρευνες ώστε να βρεθούν τεκμήρια που να πιστοποιούν αν αυτοί επέζησαν της μεγάλης σφαγής ή όχι. Οι αγνοούμενοι αυτοί είναι οι: