Κοινωνική οικονομία και επικοινωνιακές φανφάρες

Γράφει ο Γιάννης Μενδρινός*

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία στα προεκλογικά προγράμματα των υποψήφιων συνδυασμών περί υποστήριξης της κοινωνικής οικονομίας. Θεμιτό. Εκείνο, όμως, που μας αφήνει άφωνους, είναι η μη σωστή χρήση του όρου σε αυτά που ευαγγελίζονται οι προγραμματικές υποσχέσεις. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελούν τα όσα υποστήριξε για την κοινωνική οικονομία ο υποψήφιος δήμαρχος, Γιώργος Τσαμασλής, στη συνέντευξή του στην εφημερίδα μελάνι(τεύχος 39, Απρίλιος 2014):

Κομματοφοβία ή υποκρισία;

του Γιάννη Μενδρινού*

Είναι συχνό φαινόμενο, κατά καιρούς, η δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων να προβάλλεται ως διέξοδος σε κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα. Πρόκειται για μια εύκολη και απλουστευτική λύση που σαγηνεύει στη λογική του άσπρου -μαύρου. Έτσι, φταίνε οι μετανάστες για την οικονομική κρίση, η τηλεόραση για την απουσία κριτικής σκέψης, οι νέες τεχνολογίες για την αδιαφορία και παθητικοποίηση των νέων και τελευταία τα κόμματα για την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.