«(…) Η κηδεία του δολοφονημένου αγωνιστή της δημοκρατίας Στέφανου Βελδεμίρη γίνεται νύχτα, κατά παράβαση των θρησκευτικών κανόνων, και με την παρουσία όχι μόνο Αστυνομίας, αλλά και του Στρατού (…) Στα νεκροταφεία της Ευαγγελίστριας, όπου τελικά τον μεταφέρουν, επικρατούν συνθήκες τρομοκρατίας, ενώ οι πιέσεις της Ασφάλειας προς τον συγκεντρωμένο κόσμο είναι φοβερές. Οι αστυνομικοί δεν αφήνουν ούτε τους γονείς του να πλησιάσουν το φέρετρο, για να δώσουν τον ύστατο χαιρετισμό στο λεβέντη τους. Χιλιάδες οργισμένου λαού που έχουν μαζευτεί επαναλαμβάνουν επί ώρες την κραυγή: ”Δολοφόνοι!”…». Από το βιβλίο, Μελανές κηλίδες στην ιστορία της Θεσσαλονίκης, σ. 136.
