Απαλείφεται επιτέλους το όνομα του Βιζουκίδη

Οι αρχές της Θεσσαλονίκης, μεταξύ των οποίων και ο καθηγητής
Βιζουκίδης, στέκονται "κλαρίνο" υποδεχόμενοι τους κατακτητές
(φαίνονται πίσω από τη μοτοσυκλέτα)

Επιτέλους, ο δήμος Θεσσαλονίκης θα αποφασίσει σύντομα με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου τη μετονομασία της οδού Βιζουκίδη στην περιοχή των 40 Εκκλησιών, ώστε να εξαλειφθεί μετά από 65 χρόνια από τον δρόμο αυτό το όνομα του ανθρώπου που ντρόπιαζε τη Θεσσαλονίκη και το πανεπιστήμιό της, παραδίδοντας το κλειδί της πόλης στους ναζί κατακτητές.

Ήδη, η επιτροπή ονοματοθεσίας οδών του δήμου Θεσσαλονίκης, αποφάσισε την Τετάρτη με ψήφους 6 υπέρ και 2 κατά, την απάλειψη του ονόματος του Βιζουκίδη από την οδό αυτή, ενώ το νέο όνομα θα αποφασιστεί στην επόμενη συνεδρίαση της επιτροπής, μετά και την έγκριση της μετονομασίας από το δημοτικό συμβούλιο.

Υποδέχτηκε τους κατακτητές στη Θεσσαλονίκη

Ποιος όμως ήταν ο Περικλής Βιζουκίδης; Υπήρξε καθηγητής του Ρωμαϊκού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. (1928-1950), σπουδαγμένος στη Γερμανία. Θαυμαστής του Χίτλερ, ο Περικλής Βιζουκίδης υποδέχτηκε τους Γερμανούς κατακτητές , στις 9 Απριλίου 1941 μαζί με επιτροπή των «αρχών» και τους παρέδωσε τα κλειδιά της πόλης προσφωνώντας τους θερμά.
Στην επιτροπή εκείνη, που υποδέχτηκε τους Γερμανούς κατακτητές στην έρημη από κόσμο πλατεία Βαρδαρίου, μετείχαν εκτός του Βιζουκίδη και ο δοτός από τον Μεταξά δήμαρχος της πόλης Μερκουρίου, ο μητροπολίτης Γεννάδιος και ο στρατιωτικός διοικητής Νικόλαος Ραγκαβής.



Από την υποδοχή των Γερμανών
κατακτητών στη Θεσσαλονίκη

 Οι λόγοι που ανταλλάχτηκαν ανάμεσα σε Γερμανούς και Έλληνες μεταφράστηκαν από τον λάμποντα από χαρά Βιζουκίδη, που ως γερμανομαθής προσφέρθηκε να εκτελέση χρέη διερμηνέα. Στη συνέχεια, τα γερμανικά πάντσερ μέσω της Εγνατίας κατευθύνθηκαν στην αρχή της λεωφόρου Νίκης και ενώπιον του κατοχικού πλέον στρατιωτικού διοικητή και μερικών ενθουσιώντων γερμανών και γερμανόφιλων έκαναν παρέλαση θριάμβου.

Την ίδια μέρα ο δήμαρχος Μερκουρίου γνωστοποίησε με διάγγελμά του στους Θεσσαλονικείς την νέα τάξη πραγμάτων, τους προέτρεπε να αφοσιωθούν πλέον στα ειρηνικά τους έργα, έχοντας "εμπιστοσύνην προς τον Στρατόν (με Σίγμα κεφαλαίο!), όστις από της εισόδου του εις την πόλιν ετήρησε έναντι ημών στάσιν γενναιόφρονα και ιπποτικήν".

Θαυμασμός για τον εθνικοσοσιαλισμό
Ο Περικλής Βιζουκίδης, δεν έκρυψε ποτέ το θαυμασμό του για τον Εθνικοσοσιαλισμό και εργάστηκε με πάθος για τη Νέα Τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα. Μάλιστα οι φοιτητές του ΑΠΘ, σε όλη τη διάρκεια της κατοχής αλλά και μετέπειτα, του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «Φον» για τα φιλοχιτλερικά του αισθήματα.
Μετά την απελευθέρωση συνέβαλε τα μέγιστα στην "εκκαθάριση" του Πανεπιστημίου από τους δημοκρατικούς καθηγητές και έστειλε στα δικαστήρια πλήθος φοιτητών που αμφισβητούσαν τον πατριωτισμό του, λόγω της ανοιχτής συνεργασίας του με τους Ναζί. Η Ελληνική Πολιτεία, αντί να τον καθίσει στο σκαμνί μαζί με τους λίγους δωσίλογους που τελικά δίκασε, τον άφησε ατιμώρητο.
Παραθέτουμε αυτούσιο το παρακάτω ντοκουμέντο από το περιοδικό "Φοιτητής" της 5/5/1945 (φύλλο 3), που φωτίζει ξεκάθαρα τη δημόσια δράση του:
«Κάποιος καθηγητής του Πανεπιστημίου μας , κρυμμένος πίσω απ' την ανωνυμία, εγκαινίασε μια ανήκουστη συκοφαντική εκστρατεία για πολλούς συναδέλφους του και για ολόκληρο το Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης από τις στήλες της εφημερίδας Εκπαιδευτικός Τύπος. Τελευταία μάλιστα , στο φύλλο της 30 του Απρίλη, ζητάει τη ριζική εκκαθάριση των ανάξιων καθηγητών του Παν/μίου μας.
Ποιος όμως είναι ο δίκαιος αυτός κριτής; Δεν το βάζει κανενού ο νους, μα είναι αληθινό. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες μας, πρόκειται για το συγγραφέα των "Ακαδημεικών απομνημονευμάτων". Ο δράστης είναι ο δικαιϊκός ανήρ που καλωσόρισε τους Γερμανούς επιδρομείς στην πόλη μας, στις 9/4/41, και τους την παρέδωσε, ο κ. Περικλής Βιζουκίδης. Για όνομα του Θεού, κ. Βιζουκίδη, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Οι φοιτητές αηδιάζουνε κυριολεχτικά όταν διαβάζουνε το μίζερο και σιχαμερό κουτσομπολιό και βλέπουνε την κακία και μοχθηρία που φωλιάζει σε καθηγητή του Πανεπιστημίου μας.
Τι λένε όμως οι αρχές του Πανεπιστημίου; Περιμένουμε από τους άμεσα ενδιαφερόμενους κ. κ. καθηγητές κι ιδιαίτερα από τον κ. Πρύτανη και τη Σύγκλητο να βάλουνε στη θέση του τον κ. συνάδελφό τους , που ρεζιλεύει κυριολεκτικά το ανώτερο επιστημονικό μας ίδρυμα στα μάτια του λαού και της νεολαίας.
Δεν ξέρουμε αν η σιωπή τους οφείλεται σε έλλειψη θάρρους ή και σε φόβο- γιατί ο κ. Βιζουκίδης είναι βέβαια Εθνικόφρων και μάλιστα υποψήφιος ...υφυπουργός (!), όπως έγραψε ο εθνικόφρων τύπος της πόλης μας. Κι΄όμως το θάρρος δεν έλειψε όταν πάρθηκε η εχθρική κι αντεθνική στάση απέναντι στους κ.κ. καθηγητές Α.Σιγάλα. Καββάδα, Ρουσόπουλο, Ιμβριώτη, Τενεκίδη, που τιμήσανε και τιμούνε το Πανεπιστήμιό μας σαν επιστήμονες και σαν Έλληνες και κλειστήκανε στα Γερμανικά στρατόπεδα και στις φυλακές, με κίνδυνο να τουφεκιστούνε για το Έθνος και το πανεπιστήμιό μας.
Αν εξακολουθήσει η σιωπή της Πρυτανείας και Συγκλήτου, οι φοιτητές θ' αναγκαστούνε να σχηματίσουν πολύ λυπηρή γνώμη γι' αυτές, πιο λυπηρή απ' εκείνην που έχουνε για τον κ. Βιζουκίδη, τον «πατριώτη» που έγραφε στον καιρό του θριάμβου των Γερμανών κατακτητών μας:

"Διά του προκειμένου συγγράμματος επιδιώκονται πλην άλλων και οι επόμενοι σκοποί: Να στερεωθή η ελπίς των Ελλήνων
 ότι δεν είναι δυνατόν κατά την νέαν ρύθμισιν των εν Ευρώπη πραγμάτων, επί τη βάσει της επαγγελλομένης νέας τάξεως λογικής και ηθικής και δικαιοσύνης, να παροραθώσιν εν τη καιρία ώρα τα αιωνόβια και απαράγραπτα του ελληνισμού δίκαια". ( Κοίτα: Σνωκ, Μακεδονία-Θράκη, Θεσσαλονίκη 1942, σελ. δ΄ του προλόγου).

Όσο για το ποιόν του βιβλίου αυτού που το προλογίζει ο κ. Βιζουκίδης, στη σελίδα 7 διαβάζουμε:

"Και ότι αύριον , κατά την μέλλουσαν να μελετηθή οργάνωσιν των Ευρωπαϊκών κρατών εις μίαν, ούτως ειπείν, συμπολιτείαν,

εις την οποίαν θα πρωτοστατήση το Γερμανικόν πνεύμα..."