Ως πανηγυρική δικαίωσή του,
θεωρεί με Editorial που
δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Θερμαϊκός Νέα πορεία», η οποία κυκλοφορεί την
Τετάρτη, ο πρώην δήμαρχος Μηχανιώνας και επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης
στο δήμο Θερμαϊκού κ. Γιάννης Μαυρομάτης, τις τρεις δικαστικές αποφάσεις που
εκδόθηκαν από ισάριθμα δικαστήρια (Πειθαρχικό, Ποινικό και Ελεγκτικό) για την
υπόθεση της υπεξαίρεσης στο ταμείο του δήμου Μηχανιώνας από τον αποθανόντα
ταμία.
Στο άρθρο, υπό τον τίτλο «Πανηγυρική δικαίωση», ο κ. Μαυρομάτης υπογραμμίζει ότι τώρα πλέον που είναι αθώος «με βούλα και σφραγίδα όπως λέει ο λαός», θα βρεθεί ακόμη περισσότερο δίπλα στους δημότες, «στα προβλήματα που δυστυχώς η σημερινή Δημοτική Αρχή αφήνει στην τύχη τους». Και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά:
"ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ
Αγαπητές φίλες, Αγαπητοί φίλοι,
Ήρθε η δικαίωση.
Η δικαιοσύνη αποδόθηκε, χωρίς κλειστά μάτια, χωρίς παρωπίδες.
Και δημόσια, μπορώ πια να σας ανοίξω την καρδιά μου γι’ αυτή την υπόθεση
κατάχρησης – υπεξαίρεσης στον πρώην δήμο Μηχανιώνας.
Για την υπόθεση, που επί περίπου τρία χρόνια ειπώθηκαν, διαδόθηκαν τόσα εναντίον μου. Αφού βρέθηκα –ούτε κατάλαβα πώς- να δέχομαι καθημερινά ύβρεις, σενάρια ψευτιάς και βρωμιάς. Να δέχομαι ενορχηστρωμένες επιθέσεις τόσο καλοστημένες και μελετημένες.
Γιατί άραγε;
Μήπως, γιατί το δήμο μας που ότι τον παρέλαβα το 2003, ήταν από τους τελευταίους στον νομό, τον έφθασα μαζί με τους συνεργάτες μου, στους 5 πρώτους από τους 45 του νομού;
Μήπως, γιατί εργαζόμουν από τα χαράματα μέχρι αργά την νύχτα για τα θέματα του δήμου;
Μήπως, γιατί δεν τους άρεσε η πρόοδος του τόπου, και δεν άντεχαν τα χαμόγελα και την αγάπη των συνδημοτών;
Μήπως τελικά η κακία, ο φθόνος και η ελεεινότητα ήταν η δική τους σημαία;
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
Δύο χρόνια και δέκα μήνες. Χίλιες τριάντα τέσσερις μέρες και νύχτες σαν φρικτό όνειρο. Σκοτεινές οι μέρες, εφιαλτικές οι νύχτες.
Βρέθηκα στο μάτι του κυκλώνα, στο μάτι της φρικτής κακίας. Στο επίκεντρο μιας αρένας που ήθελε, ήθελαν τον Γιάννη Μαυρομάτη εξοντωμένο, χωρίς ύπαρξη, χωρίς υπόσταση, χωρίς ζωή.
Πιστέψτε με, όχι μόνο δεν υπερβάλλω, αλλά και λίγα λέω.
Τι έπρεπε να αποδείξω;
Δεν ήξερα πια.
Απλώς περίμενα. Περίμενα τη δικαίωση.
Και δεν ήταν ένα Δικαστήριο. Ήταν τρία!
Πειθαρχικό, Ποινικό, Ελεγκτικό (οικονομικό)!
Έγιναν φύλλο και φτερό τα οικονομικά τα δικά μου, της οικογένειάς μου, των συγγενών μου.
Έγινε φύλλο και φτερό η αξιοπρέπειά μου.
Έγινε φύλλο και φτερό η αντοχή μου, η υπομονή μου, η καρδιά μου, η ψυχή μου.
Κομμάτια. Κομμάτια, που έπρεπε να μαζέψω και να σταθώ όρθιος.
Και ήμουν όρθιος. Γιατί είχα βράχο δίπλα μου την οικογένειά μου. Αλλά και πολλούς συνεργάτες και φίλους που μου φώναζαν, δύναμη και κουράγιο…
Δεν σας κρύβω, πολλές φορές μ’ έπιανε το παράπονο και αναρωτιόμουν. Το καθήκον μου το έπραξα στο έπακρο, τη συνείδησή μου την είχα πεντακάθαρη, την καρδιά μου άσπιλη.
Τόση κακία, τόσος φθόνος, τόση προσπάθεια για την καταστροφή μου, ψυχική και βιολογική…
Όμως, όπως λέει και ο εθνικός μας ποιητής, «καρδιά μου νάσαι καρτερική, πίσω από κάθε συννεφιά λάμπει ο ήλιος!» Και ο ήλιος έλαμψε.
Η δικαίωση άρχισε να έρχεται:
1ο Δικαστήριο: Πειθαρχικό (5μελές εκ των οποίων οι 3 Πρόεδροι Εφετών)
ΑΘΩΟΣ (απόφαση, Μάιος 2012)
2ο Δικαστήριο, Ποινικό. ΑΘΩΟΣ, με το που είδαν την δικογραφία (απόφαση
Αύγουστος 2012).
3ο Δικαστήριο, Ελεγκτικό (οικονομικό) ΑΘΩΟΣ (απόφαση Σεπτέμβριος
2012).
Αθώος, λοιπόν, και στα μάτια του νόμου, της Πολιτείας.
Με βούλα και σφραγίδα που λέει και ο λαός μας.
Φίλες μου, Φίλοι μου,
Τώρα που η προσωπική ενορχηστρωμένη περιπέτειά μου τελείωσε τόσο δίκαια και αίσια, τώρα που η αλήθεια έλαμψε πανηγυρικά, δεσμεύομαι χωρίς τα βάρη και τις αλυσίδες των τριών τελευταίων ετών να είμαι και εγώ, και οι συνεργάτες μου ακόμη περισσότερο δίπλα σας. Με άοκνες προσπάθειες,
επιμονή και λύσεις στα προβλήματα που δυστυχώς η σημερινή Δημοτική Αρχή αφήνει στην τύχη τους.
Και αποδεχόμαστε την ευθύνη.
Με συνέπεια, πάθος και αφοσίωση στον τόπο – αφού δεν μπορούν αυτοί – ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ.
Ήρθε η δικαίωση.
Η δικαιοσύνη αποδόθηκε, χωρίς κλειστά μάτια, χωρίς παρωπίδες.
Και δημόσια, μπορώ πια να σας ανοίξω την καρδιά μου γι’ αυτή την υπόθεση
κατάχρησης – υπεξαίρεσης στον πρώην δήμο Μηχανιώνας.
Για την υπόθεση, που επί περίπου τρία χρόνια ειπώθηκαν, διαδόθηκαν τόσα εναντίον μου. Αφού βρέθηκα –ούτε κατάλαβα πώς- να δέχομαι καθημερινά ύβρεις, σενάρια ψευτιάς και βρωμιάς. Να δέχομαι ενορχηστρωμένες επιθέσεις τόσο καλοστημένες και μελετημένες.
Γιατί άραγε;
Μήπως, γιατί το δήμο μας που ότι τον παρέλαβα το 2003, ήταν από τους τελευταίους στον νομό, τον έφθασα μαζί με τους συνεργάτες μου, στους 5 πρώτους από τους 45 του νομού;
Μήπως, γιατί εργαζόμουν από τα χαράματα μέχρι αργά την νύχτα για τα θέματα του δήμου;
Μήπως, γιατί δεν τους άρεσε η πρόοδος του τόπου, και δεν άντεχαν τα χαμόγελα και την αγάπη των συνδημοτών;
Μήπως τελικά η κακία, ο φθόνος και η ελεεινότητα ήταν η δική τους σημαία;
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
Δύο χρόνια και δέκα μήνες. Χίλιες τριάντα τέσσερις μέρες και νύχτες σαν φρικτό όνειρο. Σκοτεινές οι μέρες, εφιαλτικές οι νύχτες.
Βρέθηκα στο μάτι του κυκλώνα, στο μάτι της φρικτής κακίας. Στο επίκεντρο μιας αρένας που ήθελε, ήθελαν τον Γιάννη Μαυρομάτη εξοντωμένο, χωρίς ύπαρξη, χωρίς υπόσταση, χωρίς ζωή.
Πιστέψτε με, όχι μόνο δεν υπερβάλλω, αλλά και λίγα λέω.
Τι έπρεπε να αποδείξω;
Δεν ήξερα πια.
Απλώς περίμενα. Περίμενα τη δικαίωση.
Και δεν ήταν ένα Δικαστήριο. Ήταν τρία!
Πειθαρχικό, Ποινικό, Ελεγκτικό (οικονομικό)!
Έγιναν φύλλο και φτερό τα οικονομικά τα δικά μου, της οικογένειάς μου, των συγγενών μου.
Έγινε φύλλο και φτερό η αξιοπρέπειά μου.
Έγινε φύλλο και φτερό η αντοχή μου, η υπομονή μου, η καρδιά μου, η ψυχή μου.
Κομμάτια. Κομμάτια, που έπρεπε να μαζέψω και να σταθώ όρθιος.
Και ήμουν όρθιος. Γιατί είχα βράχο δίπλα μου την οικογένειά μου. Αλλά και πολλούς συνεργάτες και φίλους που μου φώναζαν, δύναμη και κουράγιο…
Δεν σας κρύβω, πολλές φορές μ’ έπιανε το παράπονο και αναρωτιόμουν. Το καθήκον μου το έπραξα στο έπακρο, τη συνείδησή μου την είχα πεντακάθαρη, την καρδιά μου άσπιλη.
Τόση κακία, τόσος φθόνος, τόση προσπάθεια για την καταστροφή μου, ψυχική και βιολογική…
Όμως, όπως λέει και ο εθνικός μας ποιητής, «καρδιά μου νάσαι καρτερική, πίσω από κάθε συννεφιά λάμπει ο ήλιος!» Και ο ήλιος έλαμψε.
Η δικαίωση άρχισε να έρχεται:
1ο Δικαστήριο: Πειθαρχικό (5μελές εκ των οποίων οι 3 Πρόεδροι Εφετών)
ΑΘΩΟΣ (απόφαση, Μάιος 2012)
2ο Δικαστήριο, Ποινικό. ΑΘΩΟΣ, με το που είδαν την δικογραφία (απόφαση
Αύγουστος 2012).
3ο Δικαστήριο, Ελεγκτικό (οικονομικό) ΑΘΩΟΣ (απόφαση Σεπτέμβριος
2012).
Αθώος, λοιπόν, και στα μάτια του νόμου, της Πολιτείας.
Με βούλα και σφραγίδα που λέει και ο λαός μας.
Φίλες μου, Φίλοι μου,
Τώρα που η προσωπική ενορχηστρωμένη περιπέτειά μου τελείωσε τόσο δίκαια και αίσια, τώρα που η αλήθεια έλαμψε πανηγυρικά, δεσμεύομαι χωρίς τα βάρη και τις αλυσίδες των τριών τελευταίων ετών να είμαι και εγώ, και οι συνεργάτες μου ακόμη περισσότερο δίπλα σας. Με άοκνες προσπάθειες,
επιμονή και λύσεις στα προβλήματα που δυστυχώς η σημερινή Δημοτική Αρχή αφήνει στην τύχη τους.
Και αποδεχόμαστε την ευθύνη.
Με συνέπεια, πάθος και αφοσίωση στον τόπο – αφού δεν μπορούν αυτοί – ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.